เจเรมี่จับจ้องสายตาเข้ากับความสวยงามของมาเดลีนที่เป็นที่การันตีต่อทุกคนที่พบเห็น จากนั้นเขาก็ยกแก้วไวน์ขึ้น
“นี่ต้องขอโทษสำหรับคนที่ตบเธอก่อนหน้านี้ด้วยนะ” เจเรมี่พูดก่อนจะจัดการเติมไวน์แดงในแก้วให้เต็ม จากนั้นเขารินเพิ่มอีกแก้ว “และนี่คือการเฉลิมฉลองได้รู้จักกับผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมอย่าง คุณวีล่า”
เขาพูดในขณะที่เขาดื่มแก้วต่อแก้วรวม ๆ แล้วก็หลายแก้วไปแล้วตอนนี้
กลางคืนคืบคลานมาเรื่อย ๆ ฝนได้ค่อย ๆ เบาลงเช่นกันประจวบกับเจเรมี่ที่ดื่มไวน์แดงจนหมดขวด
ตอนนี้ใบหน้ารูปสวยแต่เดิมของเขาแดงเล็กน้อย ดวงตาที่ยาวแคบ มีเสน่ห์ดึงดูดของเขา มึนตึงจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์
“สะใภ้วิทแมนในอนาคต ให้ผมส่งเธอกลับบ้านตอนนี้ดีกว่า” เจเรมี่ลุกขึ้นยืน แต่เห็นได้ชัดว่าเขาเมาแล้ว
“คุณวิทแมน คุณควรพักผ่อนฉันจะให้เฟลิเป้มารับ”
“เขางั้นหรอ?” เจเรมี่หัวเราะเสียงเบา เสียงแม่เหล็กแหบต่ำของเขาเต็มไปด้วยเสน่ห์แสนเย้ายวน
เขายิ้มแล้วมองไปทางมาเดลีน รัศมีของโคมไฟคริสตัลทำให้การมองเห็นของเขาพร่ามัวในขณะนี้และใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้คือใบหน้าที่อยู่ในความฝันเขา
“ฉันจะเป็นคนไปส่งเธอกลับ ไปกันเถอะ” เจเรมี่ยืนกรานในขณะที่เขาลุกขึ้นพร้อมเดินเข้าไปหามาเดลีน
ทว่า เท้าของเขาอ่อนแอมากร่างกายตั้งตรงของเขาแกว่งไปมา และเขาเองกำลังจะล้มลงก่อนที่เขาจะไปถึงมาเดลีน
มาเดลีนไม่อยากเข้าไปยุ่งในตอนแรกแต่เมื่อเธอนึกถึงเมเรดิธที่อยู่นอกหน้าต่างเธอก็ยื่นมือออกไปเพื่อพยุงเจเรมี่
น้ำหนักของร่างกายของเขาถูกกดลงบนตัวเธอเองอย่างสมบูรณ์และมาเดลีนยืนยันได้ว่าเขาเมาแล้วจริง ๆ
“คุณวิทแมน ลุกมานั่งที่นี่สักพักนึงนะคะ” มาเดลีนพยายามช่วยเขาให้ขึ้นไปบนโซฟา
เธอยังรู้อีกด้วยว่ายิ่งไฟในบ้านสว่างมากเท่าไหร่ เมเรดิธก็ยิ่งมองเห็นชัดมากขึ้นจากภายนอกเท่านั้น
ตอนนี้ เมเรดิธอาจจะระเบิดเพราะความโกรธก็เป็นได้
“คุณวิทแมน คุณเมามากแล้ว ฉันจะช่วยทำน้ำมะนาวให้คุณสักแก้วเผื่อคุณจะมีสติขึ้น” มาเดลีน ดึงมือกลับขณะที่เธอพูด แต่ทันทีที่เธอหันกลับมา ข้อมือของเธอกถูกเจเรมี่จับแน่น
“อย่าไป” เขาพึมพำเพื่อหยุดเธอ
มาเดลีนหันหน้าไปทางต้นเสียงและเห็นชายคนนั้นนอนอยู่บนโซฟา สายตาที่มองมาของเขาเมาเล็กน้อยและแก้มของเขาแดงก่ำ ริมฝีปากบางของเขากระซิบแผ่วเบา “ลินนี่ …” มาเดลีน ได้ยิน เจเรมี่พูดชื่อนี้ในไม่กี่วินาทีถัดมา
เธอเขม่นตามองคนเมาอย่างเหม่อลอย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...