บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 244

หลังจากประสบการณ์ที่แสนเจ็บปวดกับความรักครั้งก่อน เธอเลือกที่จะเป็นคนที่ถูกรักอีกครั้งหากมีทางเลือก

…

เจเรมี่กลับไปถึงบ้านพร้อมกับกำโทรศัพท์ไว้ในมืออย่างแน่น มีคำตอบที่เขาต้องการอยู่ในนั้นซึ่งเขาแทบรอไม่ไหวที่จะรู้มัน

ทันทีที่เขาเข้าไปในตัวบ้าน เขาเห็นเมเรดิธกำลังยืนทำอาหารอยู่ในครัวขณะที่สาวใช้คอยให้คำแนะนำและช่วยอยู่ข้าง ๆ

ฉากนี้ทำให้เจเรมี่นึกถึงมาเดลีนขึ้นมา

เขานึกถึงคืนที่เธอจะมาที่นี่เพื่อทำอาหารเย็นให้เขาทาน แต่เขากลับไม่สนใจเธอ เขาอยากใช้เวลาทั้งคืนนอกบ้านแทนที่จะกลับมาเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้ที่เขาคิดว่าสกปรกและชั่วร้าย

เมื่อเมเรดิธได้ยินเสียงเหมือนว่าเขากลับมาแล้ว เธอหมุนตัวกลับหลังและวิ่งไปหาเขาในทันที “เจเรมี่ คุณกลับมาแล้วหรอค่ะ ฉันไปรับแจ็คที่โรงเรียนและฉันทำอาหารเย็นไว้ให้พวกคุณโดยเฉพาะเลยนะคืนนี้ ให้ตายสินี่เป็นครั้งแรกที่ฉันทำอาหารเย็น ฉันหวังว่าคุณจะชอบมันนะ”

เธอมองเจเรมี่ด้วยสายตาที่รักและหลงใหล “เจเรมี่ วันนี้คุณแม่ของฉันได้รับการ์ดเชิญไปงานเลี้ยงวันครบรอบของ มิสเลดี้ คุณมีเวลาว่างจะไปด้วยกันกับฉันไหม?”

เจเรมี่ขมวดคิ้ว “ผมไม่ว่าง”

“เจเรมี่” รอยยิ้มของเมเรดิธค่อย ๆ หายไป “นี่คุณยังไม่ยอมยกโทษให้ฉันอีกเหรอ? มันนานมากแล้วนะสำหรับเหตุการณ์นั้น ฉันถูกแมดดี้บังคับจริง ๆ ทำไมคุณต้องใจร้ายกับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้กันนะ?”

“เรื่องเล็กน้อย?” จู่ ๆ เจเรมี่ยิ้มออกมเมื่อได้ยินสามคำนี้ รอยยิ้มของเลือนลางไม่ชัดเจน มันยากที่จะอ่านสีหน้าของเขาในตอนนี้ แต่จู่ ๆ น้ำเสียงของเขาได้เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ผมจะหาเวลาประกาศอย่างเป็นทางการต่อสาธารณะโดยเร็วที่สุดว่าผมถือว่างานหมั้นของเราเป็นโมฆะ”

“...” เมเรดิธมองหลังของเจเรมี่ด้วยความสับสนก่อนจะเอ่ยหยุดเขาอย่างร้อนรีบ “เจเรมี่ ได้โปรดอย่าทำแบบนี้ คุณสัญญาแล้ว คุณสัญญากับฉันในตอนนั้นว่าคุณจะดูแลฉันไปตลอดชีวิต!”

เมื่อนึกถึงคำสัญญาตอนที่พวกเขาอยู่ที่ชายหาด เจเรมี่ก็เลิกคิ้วเข้าหากัน

เจเรมี่คงจะแสดงท่าทีโผงผ่างออกไปหากเขาไม่คำนึงถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนั้น

ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาแยกริมฝีปากออกอย่างเย็นชาก่อนจะเอ่ยว่า

“ผมจะดูแลคุณ แต่ผมจะไม่แต่งงานกับคุณ”

“...” ใบหน้าของเมเรดิธเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด “เจเรมี่ ทำไมกัน? ทำไมคุณถึงทำกับฉันแบบนี้ด้วย?”

เธอจู้จี้และตามติดเขา โดยสูญเสียการควบคุมอารมณ์ของเธอไปแล้วอย่างสิ้นเชิง

“หรือเป็นเพราะวีล่าใช่ไหม? คุณคิดว่าคุณยังเป็นหนี้บางอย่างกับแมดดี้ ดังนั้นตอนนี้ผู้หญิงที่ดูเหมือนเธอมาก ๆ ปรากฏตัวขึ้นมา คุณเลยต้องการที่จะชดเชยหนี้ที่ติดค้างพวกนั้นนี้ผ่านวีล่า ใช่ไหม?”

“ผมบอกคุณกี่ครั้งแล้วว่านี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับเธอเลย” สายตาที่ชวนระทึกของเจเรมี่จ้องมาที่ใบหน้าบูดบึ้งของเมเรดิธ “ถ้าคุณถามผมว่าทำไม? ทำไมคุณไม่ถามตัวคุณเองล่ะ?”

“เจเรมี่?”

“ผมชอบลินนี่ที่ผมแต่งงานด้วยในตอนนั้น เธอไร้เดียงสาและใจดี แต่ตอนนี้ คุณเปลี่ยนไปแล้ว คุณไม่ใช่ลินนี่ที่ผมเคยรู้จัก”

“...” เมเรดิธที่กำลังสูญเสียความรู้สึกขณะที่เธอมองหน้าของเจเรมี่ที่ค่อย ๆ เยือกเย็นลง

เธอเปลี่ยนไปงั้นหรอ?

ไม่ เธอไม่เคยเปลี่ยน

เป็นเพราะเธอไม่ใช่ลินนี่ที่เจเรมี่ตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบต่างหากล่ะ

เธอเป็นแค่ตัวปลอม!

เจเรมี่หดแขนกลับเข้าตัวอย่างไม่แยแสและเดินขึ้นไปชั้นบน

เมเรดิธรีบวิ่งตามเขาไปและเธอเอาแขนของเธอโอบรอบเอวของเขาจากด้านหลัง “เจเรมี่ อย่าทำกับฉันแบบนี้เลย ได้โปรดเถอะนะ ใช่ ฉันเปลี่ยนไปแล้ว สิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปคือตอนนี้ฉันรักคุณมาก ฉันกลัวว่าคุณจะถูกแมดดี้กวนใจเพราะการแต่งงานของทั้งสอง ฉันกลัวที่จะสูญเสียคุณไป นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงทำอะไรโง่ ๆ แบบนั้นลงไป” เธออธิบายอย่างบ้าคลั่ง น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มของเธอเช่นทุกครั้ง

“เจเรมี่ คุณพอจะเปลี่ยนใจและไม่เลิกกับฉันได้ไหมถ้าตอนนี้ฉันจะกลับไปเป็นลินนี่คนเดิมอีกครั้ง?”

เจเรมี่ไม่ตอบเธอและเขาเพียงแค่งัดนิ้วของเธอออกอย่างแรง

เมเรดิธตะโกนเรียกชื่อเขาจากด้านหลัง แต่เขาไม่หันกลับไปมองเธอสักนิด เขาเดินตรงเข้าไปในห้องนอนของเขา

เขาไม่พบร่องรอยของมาเดลีนบนเตียงใหญ่อีกแล้ว แต่เขายังคงนั่งอยู่ในมุมที่เธอเคยนอนอย่างเคยชิน

หลังจากที่นั่งลง เจเรมี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอีเมล

ผลของลิเลียนและการตรวจสายสัมพันธ์ระหว่างเขาได้อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว

คราวนี้ เจเรมี่ไม่ลังเลที่จะแตะเปิดอีเมลขึ้นมา