บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 245

ในทันทีที่เจเรมี่เห็นหัวข้อของข้อมูลที่วิเคราะห์โดยมืออาชีพในสลรายงาน เขาเหลือบดูมันอย่างรวดเร็วและเขาเลื่อนลงไปยังย่อหน้าสุดท้ายของอีเมล

หลังจากที่เห็นผลลัพธ์แล้ว ลมหายใจของเขาจับตัวแข็งเป็นวินาที

ความสงสัย ความคาดหวัง และร่องรอยของความหวังไร้สาระจากก้นบึ้งของหัวใจที่มีกลับกลายเป็นความว่างเปล่าในทันที

ในผลของรายงานระบุไว้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่ใช่พ่อผู้ให้กำเนิดของลิเลียน

ทว่า บางโครโมโซมของพวกเขามันตรงกันและมีเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้พวกมันเหมือนกันได้ มันคงเป็นเพราะลิเลียนเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเฟลิเป้ ซึ่งนั่นแหละที่เป็นสาเหตุของดีเอ็นเอของเขาและของลิเลียนตรงกันและแสดงถึงความเป็นเครือญาติผ่านโครโมโซมพวกนั้น

โทรศัพท์หลุดล่วงจากมือที่ถืออยู่ของเจเรมี่โดยที่เขาไม่รู้ตัว

แสงจากพระอาทิตย์ตกได้กระจัดกระจายบนไปใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของเขา ท้ายที่สุดแล้วเจเรมี่ได้ยกมุมริมฝีปากขึ้นหลังเห็นรอยยิ้มบางเบาจากนั้นไม่นานก็หัวเราะเบา ๆ ออกมา

‘มันเป็นความจริงที่ว่าในโลกนี้มีคนหน้าตาคล้ายกันมากมีอยู่จริง

‘ความจริงก็คือคุณทิ้งผมไปแล้วจริง ๆ สินะ’

หัวใจของเขาเริ่มปวดร้าวเมื่อนึกถึงการสูญเสียเมื่อสามปีก่อน ความรู้สึกเสียใจกับการสูญเสียของเขาเหล่านั้นไม่สามารถแก้ไขมันได้ต่อไป เขาจะไม่สามารถนอนหลับได้อย่างสงบสุขอีกครั้ง

…

มาเดลีนแน่ใจว่าเจเรมี่จะไม่สงสัยเธอแล้ว ดังนั้นเธอจึงมุ่งเน้นเวลาและเรี่ยวเเรงทั้งหมดไปกับการเตรียมงานเลี้ยงอาหารค่ำที่จะจัดขึ้นในอีกสองวันข้างหน้านี้

โรงแรมที่หรูหราที่สุดในเกลนเดลไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นโรงแรมระดับหกดาวแห่งนี้ของบริษัทวิทแมน มาเดลีนได้จองสถานที่จัดงานไว้ล่วงหน้าแล้ว เมื่อเธอกำลังเข้าไปเพื่อเซ็นสัญญาจอง เธอเห็นเมเรดิธเดินตรงไปที่ร้านของเธอในขณะที่เธอก้าวออกจากประตู

เธอดูเหมือนกำลังแย่ ใบหน้าที่อ่อนโยนและสวยงามตามแบบฉบับบปกติของเธอถูกปกคลุมไปด้วยความเศร้า เธอไม่ได้ดูก้าวร้าวเหมือนก่อนคล้ายว่าเธอได้สลัดหน้ากากเจ้าเล่ห์ของเธอออกไป

และเมื่อเธอเห็นมาเดลีน เมเรดิธตรงดิ่งเข้ามาทันที “คุณควินน์ ฉันเกรงว่าฉันจะขอรบกวนเวลาของเธอสักพัก? ฉันต้องการพูดคุยบางอย่างกับเธอ”

มาเดลีนมองไปที่ผู้หญิงเจ้าเล่ห์ตรงหน้า เธออมองออกไปอย่างดูถูก “ไม่มีอะไรจะให้คุยระหว่างเราทั้งนั้น คุณครอว์ฟอร์ด”

เธอเดินออกไปหลังจากที่เธอพูดจบ

“วีล่า ถือว่าฉันขอร้องล่ะ”

เสียงอ้อนวอนเล็กน้อยของเมเรดิธดังขึ้นข้างหลัง

“ฉันจะรบกวนเวลาของเธอไม่มากนักหรอกนะ”

มาเดลีนเปลี่ยนใจ เธอหันใบหน้าที่สวยงามของเธอกลับมาเล็กน้อย “เนื่องจากเธอกำลังขอร้องอยู่หรอกนะ คุณครอว์ฟอร์ด ฉันจะให้เวลาเธอแค่สิบนาทีเท่านั้น”

“ขอบคุณมาก” เมเรดิธเอ่ยขอบคุณของเธอด้วยคำขอบคุณ

แต่ว่า คำพูดพวกนั้นฟังดูหลอกลวงมากสำหรับมาเดลีน

ณ ร้านกาแฟใกล้ ๆ

เมื่อเมเรดิธนั่งลง เธอสั่งอาหารและเครื่องดื่มอย่างอ่อนน้อม เธอยิ้มออกมาตลอดเวลา

“คุณครอว์ฟอร์ด พูดประเด็นนั้นออกมาเลยค่ะ ฉันมีบางอย่างที่ต้องดูแลจัดการอีก” มาเดลีนไม่เสียเวลาเรื่อยเปื่อย จากนั้น เธอวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะและเริ่มเล่นไปเรื่อยๆ อย่างดูไม่สนใจคนตรงหน้า

เมเรดิธกำหมัดแน่นซ่อนไว้ใต้โต๊ะเมื่อเธอเห็นว่ามาเดลีนปฏิบัติกับเธอเย็นชาเพียงใด มีการแสดงออกของความน่าเศร้าบนใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเธอ

“วีล่า ขอพูดตามตรง เธอหน้าตาเหมือนกับ แมดดี้ น้องสาวของฉันไม่มีผิดเพี้ยน เช่นนั้นเเล้ว ฉันขอร้อง เธออย่าทำแบบเดียวกับที่น้องสาวฉันทำซ้ำ ๆ ได้ไหม?”

หลังจากที่เธอได้ยิน มาเดลีนเงยหน้าขึ้นมองเมเรดิธด้วยรอยยิ้มที่ถูกกรีดออกช้า ๆ “คุณครอว์ฟอร์ด โปรดพูดตรงไปตรงมา เธอหมายความว่าไงกันที่บอกว่าจะอย่าทำสิ่งเดียวกับที่แมดดี้ทำซ้ำๆ นั่น?”

เมเรดิธถอนหายใจ และน้ำเสียงของเธอฟังดูนุ่มนวลเมื่อเธอพูด “ฉันหวังว่าเธอจะหยุดเข้ารังควานคู่หมั้นของฉัน”

“คุณควินน์ เธอสวยมากและมีรูปลักษณ์ที่ดีแบบนี้แล้ว ทั้งนี้ เธอยังได้รับการยอมรับจากแบรนด์อย่างมิสเลดี้ เธอได้เข้าร่วมเป็นสาขานึงของพวกเขาและกลายเป็นเจ้าของร้านไปในที่สุด จะต้องมีผู้ชายจำนวนมากที่สนใจผู้หญิงที่โดดเด่นเช่นเธอ แล้วทำไมเธอถึงอยากเป็นมือที่สามในความสัมพันธ์ของฉันกัน?”

ในที่สุดมาเดลีนเข้าใจว่าการมาพบกันครั้งนี้หมายถึงอะไร

เมเรดิธมาที่นี่เพื่อวางยาพิษเธอชัด ๆ

บุคคลที่สามในความสัมพันธ์นี้คือ?

มาเดลีนอยากจะหัวเราะให้กับคำนั้น

ก่อนที่ความเงียบจะคลืบคลานเข้ามา นัยน์ตาของเมเรดิธกลายเป็นสีแดงขณะที่เธอพูดด้วยความน้อยใจอย่างสุดขั้วหัวใจ “คุณควินน์ ฉันขอร้องเธอล่ะนะ ได้โปรดอย่าทำลายความสัมพันธ์ของฉันกับเจเรมี่เลย โปรดอย่าทำให้ตัวเองมัวหมองเลยนะ เธอจะไม่สามารถยืดคอเชิ่ดหน้าชูตาในชีวิตนี้ได้อีกหากเธอกลายเป็นมือที่สามในความสัมพันธ์ของใคร”

แม้คำพูดของเมเรดิธฟังดูเหมือนคำแนะนำที่มีความหมาย แต่กระนั้น มาเดลีนทำเพียงแค่หัวเราะออกมาหลังจากที่เธอได้ยิน

“มือที่สาม?” เธอเย้ยหยัน ดวงตาที่เต็มไปด้วยความสนุกสนานของเธอกำลังเพ้งเล้งไปที่เมเรดิธ อย่างไม่ปรานี “ดูเหมือนว่าเธอจะถือหัวขึ้นมาค่อนข้างสูงเหมือนกันนะ คุณครอว์ฟอร์ด ถ้าไม่อย่างนั้น เธอจะมานั่งที่นี่แล้วบอกฉันอย่างออกนอกหน้าแบบนี้งั้นหรอ?”