ความอุ่นของลมหายใจได้กระจายที่แก้มของมาเดลีน เธออยู่ในภาวะตกตะลึง และทุกสิ่งที่เจเรมี่เคยทำไว้กับเธอได้วนกลับเข้ามาในความคิดเธออีกครั้ง
เขาเลือดเย็นไร้หัวใจ เขาจึงทำทุกสิ่งโหดร้ายที่มีในโลกกับเธอ
มาเดลีนคิดถึงสิ่งที่เขาไม่เคยทำกับเธอไม่ออกจริง ๆ
ในขณะที่เธอพยายายถอยห่างออกไป เธอสังเกตเห็นว่าใบหน้าของเจเรมี่กำลังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ
ใจของมาเดลีนเริ่มระส่ำอีกครั้ง เธอคิดว่าเจเรมี่กำลังจะเข้ามาจูบเธอ เมื่อเป็นเช่นนี้เธอพยายามวิ่งหนีออกไปแต่เขากลับดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง
เขาโน้มศีรษะลงและฝังใบหน้าตัวเองเข้าระหว่างคอและไหล่ของเธอ เหมือนว่าเขาจะหมดแรง ภายใต้การกอดครั้งนี้ เขาปลดปล่อยความกดดันและความเครียดที่ไม่มีที่มาทั้งหมดไป เขากำลังดื่มด่ำไปกับตัวเองระหว่างที่กอดเธอ
มาเดลีนลุกลนทำอะไรไม่ถูกขณะที่ยังติดอยู่ในอ้อมกอดเขา
เสื้อผ้าที่สวมเธอไม่ได้หนามากนัก เพราะงั้นเธอเลยสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ถูกถ่ายทอดออกมาจากตัวของเจเรมี่ผ่านทางเนื่อผ้าแสนบางนั่น และเนื่องจากพวกเขาอยู่ใกล้กันมากขนาดนั้น ความอบอุ่นของเขาซึมเข้าสู่ผิวเธอมันค่อย ๆ แพร่กระจายไปทั่ว มันช่างร้อนแรงเกินกว่าที่เธอจะต้านไหว
ความรู้สึกที่ว่าลมหายใจของเขาอยู่ใกล้หูเธอนั้น และกลิ่นเย็น ๆ ของเขาลอยคลุ้งเข้ามาในจมูกของเธอ สิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นกำลังรบกวนการหายใจและจังหวะการเต้นของหัวใเธอ
มาเดลีนมองไปที่ดวงจันทร์ขณะที่เธอยังติดอยู่ในวังวนที่เจเรมี่สร้างขึ้น
ทว่า เธอนึกถึงสิ่งเลวร้ายเหล่านั้นที่เขาเคยทำไว้กับเธอในทันที
หัวใจที่กำลังเต้นแรงกลับมาเป็นปกติอีกครั้งและเธอไม่พบความรักที่เธอมีต่อเขาอีกต่อไปเช่นกัน
มาเดลีนลดสายตาลงก่อนจะมองผู้ชายที่เอนไหล่มาพิงเธอ จากนั้น เธอเตรียมจะผลักเขาให้กระเด็นออกไป
ถึงกระนั้น ในขณะที่เธอเริ่มขยับ เจเรมี่ใช้แขนเขาโอบรอบเอวเธอแน่นมากขึ้นกว่าเดิม
“อย่าขยับ” เขาพึมพำ “ผมจะไม่ทำอะไรคุณ”
“คุณวิทแมน ฉันไม่คิดว่าสิ่งนี้มันดูเหมาะสมนะ ฉันจะเป็นน้าสะใภ้ในอนาคตของคุณนะ” มาเดลีน แสดงจุดยืนของเธออย่างชัดเจนให้เขารับรู้
เจเรมี่ลืมตาแหลมลึกของตัวเองเมื่อได้ยินพร้อมกับเม้มริมฝีปากบาง “น้าสะใภ้ในอนาคตก็ควรจะปลอบใจหลานชายของตัวเองในเวลาแบบนี้ไม่ใช่หรือไงกัน?”
"..."
เสียงทุ้มและมีเสน่ห์ของเขา ลอยผ่านกระทบหูเธออย่างเย้ายวนและน่าหลงใหล มาเดลีนรู้สึกได้ว่าหน้าของเธอร้อนขึ้น จากนั้นเธอใช้เรี่ยวเเรงที่มีทั้งหมดในการผลักผู้ชายคนนี้ไปให้พ้นตัวเธอ
เธอจัดแจงเสื้อผ้าตัวเองและตวัดสายตาไปที่ชายคนนั้นอย่างไม่พอใจ “คุณวิทแมน นี่น่ะหรอคือสิ่งที่คุณหมายถึงที่ว่าอยากทำอะไรบางอย่างที่คุณไม่เคยทำกับภรรยาคนนั้นมาก่อน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...