เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 261

มาเดลีนมองเห็นชายคนหนึ่งที่โผล่พ้นมาจากผู้คนพวกนั้นเธอรู้สึกได้ว่าวิญญาณของเธอได้หลุดจากร่างไป

เธอไม่ได้เจอเขามาแล้วตั้งสามปี แต่คนตรงหน้าเธอนี้ยังคงมีดวงตาที่สดใสและหล่อเหลาเช่นเดิม เขามีความรู้สึกเป็นผู้ใหญ่เพิ่มขึ้นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนในพื้นฐานปกติของเขา

เขาค่อย ๆ เดินเข้ามาหาเธอช้า ๆ ใบหน้าของเธอสะท้อนอยู่ในดวงตาสีนิลของเขา ในนั้นดูมีความสุขและความประหลาดใจที่ไม่อาจบรรยายได้ในตัวของมัน

“แมดดี้ เธอ…” แดเนียลมองเธออย่างจริงจัง เสียงของเขายังคงอ่อนโยนและอบอุ่นเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิเช่นเดิม

“ฉันต้องขอโทษด้วย ฉันเองไม่ใช่ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด” มาเดลีนเลิกคิ้วแสดงถึงความรำคาญ

“ถ้าพวกคุณมาที่นี่เพื่อดูว่าฉันดูเหมือน มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด แค่ไหน กรุณาช่วยออกไปด้วย ฉันมีธุระอื่นที่ต้องทำมากมาย” เธอพูดออกมาอย่างเย็นชาก่อนจะหันหลังกลับ และเมื่อใบหน้าของเธออยู่พ้นสายตาของแดเนียลและเอวาแล้วนั้น เธอได้ลดสายตาจองหองของตัวเองลง

‘เอวา แดน ฉันขอโทษจริง ๆ โปรดยกโทษให้ความโหดร้ายครั้งนี้ของฉันด้วยนะ'

“แมดดี้!” เอวาไม่ยอมแพ้เธอคว้ามือมาเดลีนเอาไว้ “แมดดี้ ทำไมเธอถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้? เธอคือแมดดี้ของฉันแท้ ๆ ทำไมเธอถึงต้องการแสร้งทำเป็นไม่รู้จักฉันด้วย?”

เอวาเริ่มมีอารมณ์ หลังจากที่เธอพูดจบ เธอได้ชี้นิ้วไปทางแดเนียล

“เธอบอกว่าเธอไม่รู้จักฉันก็ได้ ถ้างั้นแแล้วแดนล่ะ? ไม่รู้จักเขาด้วยงั้นหรือ? นี่เธอลืมไปแล้วหรอว่าแดนดูแลเธอยังไงในช่วงเวลาที่ผ่านมา?”

มาเดลีนเงยหน้าขึ้นตรวจสอบใบหน้าของแดเนียลผู้หล่อเหลาและใจดีตรงหน้า “ถ้าหากพวกคุณยังปฏิเสธที่จะออกไป ฉันคงต้องขอให้ใครสักคนมาไล่ออกไปแล้วล่ะ”

“แมดดี้” แดเนียลเดินมาหยุดอยู่ข้างมาเดลีน ดวงตาอันแสนอ่อนโยนของเขาจ้องใบหน้าของเธออย่างปกติ มีอารมณ์ที่ลึกซึ้งก่อขึ้นในดวงตาเขา แต่เขาอดกลั้นมันไว้

“ผมดีใจที่ได้พบคุณอีกครั้ง”

เขาพูดประโยคนั้นออกมาเบา ๆ เขามีความสุขอย่างแท้จริงอย่างเห็นได้ชัด

มาเดลีนรู้สึกเจ็บปวดในใจ เธอรู้สึกได้ถึงน้ำตาที่กำลังก่อตัวที่มุมตาตัวเอง เธอฝืนยิ้มอย่างเย็นชาออกมา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ