บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 262

เอวาไม่มั่นใจบางอย่าง เธอเองก็อยากจะเถียงต่อ แต่หลังจากที่เธอได้ยินเจเรมี่พูดเเบบนั้น ความคาดหวังที่มีในของเธอได้ดับวูบลงทันที

เธอมองมาเดลีนอีกครั้งและเผยความรู้สึกท้อแท้หลังจากเห็นใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเธอ

‘นี่มันไม่ใช่แมดดี้จริง ๆ เหรอ?

‘ไม่จริง เป็นไปไม่ได้’

เอวาจ้องเจเรมี่ดอย่างโกรธเคืองเธอกัดฟันกรอด ๆ “เจเรมี่ นี่ต้องเป็นกับดักแน่ ๆ เธอเป็นแมดดี้ แน่นอน! นายคือคนที่ —”

“พอสักที” มาเดลีนเอ่ยขัดจังหวะน้ำเสียงของเธอเย็นชา “ฉันไม่สนใจว่าเคยเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับมาเดลีน แต่มันไม่มีอะไนเกี่ยวข้องกับฉันเลยสักนิด ฟังให้ดี ให้ชัด ๆ อีกครั้ง ฉันไม่ใช่ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด”

เธอก็เงยหน้าขึ้นมองเจเรมี่ทันทีที่เอ่ยจบ “วันนี้ฉันว่าหยุดพักก่อนดีกว่า ฉันสงสัยว่าคุณพอมีเวลาไปกับฉันไหม คุณวิทแมน?”

เจเรมี่มองดวงตาที่ชวนหลงใหลของเธอแล้วยิ้มออกมา “มันจะเป็นเกียรติของผมมาก”

เขาพูดออกมาพร้อมกับจับมือของมาเดลีน

ทุกคนรอบข้างได้หลีกทางให้พวกเขาอย่างรู้งาน จากนั้น พวกเขาเฝ้ามองในขณะที่เจเรมี่เดินออกไปทั้งที่ยังจับมือของมาเดลีนอยู่

เอวาและแดเนียลวิ่งตามพวกเขาไปทันที ทว่า พวกเขาเห็นมาเดลีนได้เข้าไปในรถของเจเรมี่ พร้อมกับรอยยิ้มกว้างมากมายบนใบหน้าเธอ

“มันเป็นไปได้ไงกัน?” เอวาโกรธและคลั่ง “แดนตามพวกเขาไปกันเถอะ”

แดเนียลมองไปยังจุดที่มาเดลีนได้หายไปและยิ้มออกมให้เธออย่างนุ่มนวล “ในเมื่อแมดดี้ยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะยอมรับเธอไม่ว่าเธอจะกลายเป็นอะไรไป…”

เจเรมี่จอดรถตัวเองไว้ใกล้ ๆ สวนสาธารณะในชานเมือง หลังจากมาเดลีนออกจากสถาณการณ์ชวนอึดอัดไปได้ เธอก็ถอนหายใจยาว ๆ ออกมาด้วยความโล่งอก

“เหมือนมีชนักติดหลังเหมือนกันนะเนี่ยที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับภรรยเก่าคุณวิทแมน” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงรำคาญ จากนั้น เธอเงยหน้าขึ้นขณะที่ดูเหมือนว่าเธอกำลังสับสนอยู่ “นี่ผู้ชายคนเมื่อตะกี้เป็นใคร? ดูเหมือนคุณรู้จักกันใช่ไหม”

เจเรมี่มองมาเดลีนและมองไปทางอื่นด้วยรอยยิ้มปลอม ๆ “คนรวยที่ลืมอดีตภรรยาของผมไม่ได้ไงล่ะ”

มาเดลีนได้ยินดังนั้นหัวใจเธอพากันเต้นรัวอีกครั้ง

‘ลืมไม่ลง’

ช่างเป็นคำที่สวยงามเสียจริง

ดูเหมือนว่ายังมีใครบางคนในโลกนี้ที่ยังลืมเธอไม่ได้

แม้ว่า ตลอดสิบปีที่ผ่านมา เธอเอาแต่คิดถึงผู้ชายเลือดเย็นที่อยู่ตรงหน้าเธอ

‘พระเจ้าชอบเล่นตลกกับฉันเสมอ’

‘ฉันไม่ได้รักคนเขาที่รักฉัน ในทางกลับกันคนที่ฉันรักกลับไม่รักฉันเช่นกัน’

หลังจากผ่านความทรมานอันแสนยาวนานซ้ำซากพวกนั้นมา คนที่เจ็บปวดมากที่สุดคงเป็นคนที่มอบใจให้ผิดคน

‘แดน คุณยังไม่ลืมแมดดี้’

‘เธอไม่สมควรที่คุณจะเก็บเธอไว้ในใจหรอกนะ’

เจเรมี่สังเกตได้ถึงความเงียบกะทันหันของมาเดลีน เขาพูดออกมาอย่างลึกซึ้งว่า “คุณดูเหมือนกำลังรประทับใจอยู่นะ คุณวีล่า”

มาเดลีนกลับมาที่ปัจจุบันและเธอยิ้มออกมา “ฉันแปลกใจมากที่มีคนยอดเยี่ยมแบบนั้นมารักอดีตภรรยาที่คุณดูถูกเธอมากขนาดนั้น”

“ยอดเยี่ยม?” เจเรมี่ดูเหมือนจะไม่พอใจกับคำพูดนั้น เขาหัวเราะออกมาเบา ๆ อย่างเย็นชากระแสน้ำสีเข้มพุ่งเข้ามาในดวงตาของเขา มันกระทบเข้าดวงตาของมาเดลีน “เมื่อคืนผมมีคำถามที่จะถามคุณ แต่ผมก็ไม่มีโอกาสได้ถามไป” เขาพูดขณะที่ร่างเพรียวของเขายื่นเข้ามาใกล้กรอบแว่นบาง ๆ ของมาเดลีน จากนั้น เขาก็ดักเธอไว้อีกครั้งระหว่างตัวเขากับรถ

การจ้องที่รุนแรงของเขาแผ่ไปทั่วใบหน้าที่สับสนของเธอด้วยความลึกลับ มีความรักมากมายในดวงตาของเขา

“วีล่า ควินน์ คุณชอบผมไหม?”