เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 264

‘เอวาฉันไม่ลืมมันหรอกนะ

‘นั่นคือเหตุผลที่ฉันกลับมานี่อีกครั้งเพื่อแก้แค้น นี่มันก็เพื่อตัวฉันเอง แต่ส่วนใหญ่มันคงเป็นเพราะสำหรับเด็กคนนั้นด้วย’

เมื่อเอวาผิดสังเกตที่มาเดลีนไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยแม้เวลาผ่านไปนานสักพัก เธอวิ่งเข้าไปคว้ามือของเธอด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน “แมดดี้ ได้โปรด มากับเรา แดนคือคนที่รักและห่วงใยเธออย่างแท้จริง หยุดโดนขยะชิ้นนั้นหลอกสักที!”

“หุบปากได้แล้ว” มาเดลีนเอ่ยขัดจังหวะเธออย่างกระชั้นชิด “ฉันเคยบอกคุณหลายครั้งแล้วว่าฉันไม่ใช่ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด อีกอย่างนะ ทำไมฉันถึงอยู่กับคุณวิทแมนไม่ได้? การกระทำที่ผ่านมาของเขามันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย? ฉันรู้แค่ว่าฉันมีความสุขที่ได้อยู่กับเขา และฉันก็สนุกที่ได้อยู่กับเขาด้วย ได้โปรด หยุดคุกคามฉันสักที!”

มาเดลีนเอ่ยจนจบพร้อมกับน้ำเสียงเย็นชา จากนั้น เธอได้ผลักมือของเอวาออกจากตัวเธอ

เธอหันกลับมาและจับแขนของเจเรมี่และแสร้งทำเป็นดูสนิทสนมกับเขา “เจเรมี่ ไปคุยกันที่อื่นเถอะ คนพวกนี้น่ารำคาญซะจริง”

“ได้” เจเรมี่ตอบกลับคำเดียวอย่างไร้อารมณ์ เขาไม่ได้รู้สึกรำคาญเมื่อมือของมาเดลีนอยู่บนแขนของเขา

ก่อนที่เขาจะหันกลับมา เขาจ้องที่เอวาอย่างเคร่งขรึม ทุกคำพูดของเธอยังคงดังก้องอยู่ในหูของเขา

ฟู่

มันคงเป็นความเจ็บปวดที่ให้ความรู้สึกเหมือนมดล้านตัวกำลังกัดกินหัวใจเขา มันทำให้เสียงหายใจของเขาถูกกลบ

เอวาได้โผล่งประกาศให้มาเดลีนเห็นแจ้งแล้วว่าเขาเป็นคนเลือดเย็นและโหดร้ายแค่ไหนในขณะที่เธอเล่าถึงสิ่งน่ากลัวทั้งหมดที่เขาทำกับเธอในตอนนั้น

มาเดลีนนั่งอยู่บนที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับ และจากหางตาเธอเห็นว่าเจเรมี่มีสีหน้าแปลก ๆ บนใบหน้าของเขาในขณะนี้

เธอคิดว่าเขาอาจได้รับผลกระทบจากสิ่งที่เอวาเพิ่งพูดไป

เธอยิ้มเยาะอย่างแอบซ่อน ‘เป็นยังไงล่ะ เจเรมี่? คุณรู้สึกสำนึกผิดไหม? หรือในที่สุดคุณรู้สึกถึงสามัญสำนึกพวกนั้นหรือยัง?’

‘ว่าแต่ นี่คุณเคยรู้สึกถึงสิ่งถูกผิดเมื่อไหร่กันตอนที่อยู่กับฉันหรอ?’

‘ถ้าตอนนั้นคุณสงสารฉันสักนิด ฉันคงไม่ตายแบบน่าสยดสยองขนาดนี้หรอก!’

บรรยากาศยามเย็นค่อย ๆ เลือนหายในตอนค่ำในของฤดูใบไม้ร่วง

มาเดลีนเดินไปตามแผ่นหินที่เป็นทางเดินไปที่หลุมฝังศพอย่างช้า ๆ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ