บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 276

มาเดลีนเดินทางมาโรงพยาบาลที่เมเรดิธพักอยู่ มีผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันที่โรงพยาบาล ทุกคนมองไปที่ชั้นสูงสุดของอาคาร

เมื่อเธอเห็นแบบนี้ มาเดลีนเองก็เงยหน้าขึ้นมองเช่นกัน เธอมองเห็นร่างสีขาวนั่งอยู่ที่ราวบันได เมื่อพิจารณาจากใบหน้าของบุคคลนั้นเล้ว เป็นเมเรดิธนั่นเอง

เธอขึ้นลิฟต์ไปที่หลังคานั้นทันที เธอคิดว่าเจเรมี่คงจะอยู่ที่นั่นแล้วแน่ ๆ แต่เมื่อขึ้นไปก็ไม่มีใครอยู่ที่นั่นเลย เจเรมี่ไม่อยู่ที่นี่ให้เห็นเลย

ทว่า ตอนที่เขากังวลขนาดนั้น เขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเมเรดิธหรอกเหรอ?

เเล้วทำไมเขาถึงดูรีบวิ่งออกไปแบบนั้น?

เมื่อเธอครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทันใดนั้นเธอได้ยินเสียงเอโลอิสร้องโหยหวนและกรีดร้องอย่างพังทลายอยู่ตรงหน้า “เมอร์ อย่าทำแบบนี้ แม่ขอร้อง ช่วยลงมาก่อนได้ไหม?”

เสียงของเอโลอิสนั้นแหบจากการร้องไห้เห็นได้ชัด มันเลยรู้ว่าเธอเป็นห่วงเมเรดิธมากแค่ไหน

มาเดลีนกำหมัดแน่นแบบไม่รู้ตัว เธอมองไปด้านหน้าและเห็นว่าฌอนพ่อที่ให้กำเนิดเธอก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน เขาโอบอุ้มเอโลอิสที่กำลังร่ำไห้ ขณะที่เขาคุยกับเมเรดิธช้า ๆ

เขาเอาแต่เรียกเธอว่าที่รักของเขา ทุกคำพูดของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใยและความรักที่มีต่อเมเรดิธ

เขาเองกังวลเช่นเดียวกับเอโลอิส เขาดูกังวลมากที่จะการสูญเสียเมเรดิธไป เขากลัวว่าจะต้องสูญเสียผู้หญิงคนนี้ซึ่งเขาคิดว่าเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของเขา

“เจเรมี่ เจเรมี่ยังไม่มาอีกเหรอ?” ในตอนนี้ เสียงของเธอเรียกหาเขา

เสียงของเธอดูอ่อนโยน ทำให้เธอดูเปราะบางเหลือเกิน

อย่างไรก็ตาม ในสายตาของมาเดลีน เธอก็แค่เล่นการแสดงอยู่

“เจเรมี่จะต้องมาที่นี่เร็ว ๆ นี้! เมอร์ ลูกต้องรอเจเรมี่ อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!” เอโลอิสบอกเธอขณะร้องไห้ เธอต้องการดึงเมเรดิธลงมา แต่เธอไม่กล้าที่จะเข้าใกล้หล่อนมากไปกว่านี้ เธอไม่ต้องการกระตุ้นเมเรดิธ

กระนั้น มาเดลีนมองออกว่าเมเรดิธต้องการให้ใครบางคนดึงเธอลงมา

เธอก็แค่แสดงละคร ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้เลย

ตอนนี้โรสร้องไห้หนักกว่าเก่ามาก "เมอร์! โอ้ เมอร์ เด็กคนนี้ทำไมโง่ขนาดนี้นะ? ทำไมลูกถึงต้องลงโทษตัวเองเพราะความผิดพลาดที่คนอื่นก่อด้วย? มาเดลีนคือคนที่ทำให้ลูกไม่ได้แต่งงานกับเจเรมี่ ส่วนตอนนี้ก็เป็น วีล่า ควินน์ ที่กำลังทำให้เกิดความไม่ลงรอยกันระหว่างลูกกับ เจเรมี่! ทำไมชีวิตของลูกแม่ถึงอาภัพขนาดนี้กัน?”

โรสใช้โอกาสนี้ใส่ไฟมาเดลีน เธอให้ความร่วมมือในแผนการของลูกสาวตัวเองและเธอร้องไห้อย่างหนัก “เมอร์ ที่รักของฉัน แม้ว่าหนูจะไม่ใช่ลูกสาวของฉัน แต่แม่ผู้ให้กำเนิดของหนูจะเสียใจมากถ้าหนูกระโดดลงไป! ลูกคือสายเลือดของนายใหญ่และคุณนายมอนต์โกเมอรี ลูกสาวแท้ ๆ เพียงคนเดียวของพวกเขานะ!”

น้ำตาไหลอาบหน้าเอโลอิสทันทีหลังจากที่เธอได้ยินแบบนั้น ฌอนเองก็รู้สึกว่าหัวใจของเขาบีบรัดเช่นกัน

แม้ว่าลูกสาวของพวกเขาจะไม่ได้เติบโตมากับพวกเขา แต่เธอก็ยังคงเป็นเลือดเนื้อของพวกเขา อยู่ดี ไม่ว่าจะยังไง เธอก็ยังคงเป็นลูกสาวสุดที่รักของพวกเขาอยู่ดี!

“เมอร์ ลูกรักของแม่…” เอโลอิสร้องออกมาขณะที่เธอยื่นมือไปหาเมเรดิธ

“คุณแม่…” เมเรดิธหันหน้ากลับมาราวกับว่าเธอถูกกระตุ้นจากคำอ้อนวอนของพวกเขา ใบหน้าของเธอซีดและดวงตาของเธอเป็นสีแดงผ่านการร้องไห้ เธอดูน่าสงสารมากขณะนี้

“เมอร์ ลูกรักยื่นมือมาให้แม่นะ” เอโลอิสโน้มตัวไปข้างหน้าช้า ๆ

ช่างเป็นฉากที่อบอุ่นใจ แต่มาเดลีนกลับเย้ยก่อนที่จะเดินไปข้างหน้า ในขณะเดียวกันเธอพูดอย่างช้าๆ “ลูกแท้ ๆ งั้นเหรอ ? คุณแน่ใจแล้ว?”

เสียงประชดประชันดังออกมาอย่างกะทันหันและคนเหล่านี้ที่อยู่ตรงหน้าเธอตกตะลึงเช่นกัน

โรสที่กำลังแสดงร่วมกับเมเรดิธรีบหันหลังกลับอย่างกะทันหัน เธอเห็นว่าคนที่พูดคือวีล่า เธอนึกถึงบทสนทนาของเธอกับเมเรดิธในห้องวันนั้นได้ทันที

โอ้ ไม่นะ!

ผู้หญิงคนนี้ได้ยินที่พวกเขาพูดทั้งหมด!

เมเรดิธเหมือนกระต่ายตื่นตูมเมื่อเธอเห็นมาเดลีน เธอดึงมือของตัวเองที่ยื่นออกไปทางเอโลอิสกลับในขณะที่รู้สึกกระวนกระวายใจ “ไปให้พ้น! ไปให้พ้น! ฉันไม่อยากเจอหน้าเธอ! ไปให้พ้น!”

เอโลอิสและณอนจ้องมาเดลีนที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเมเรดิธ “เธอมาทำอะไรที่นี่กันแน่? ต้องการทำอะไรกับลูกที่รักของฉันอีก? ไปให้พ้น! ออกไป!”

มาเดลีนเดินไปหาพวกเขาพร้อมรอยยิ้ม โดยไม่สนใจสายตาของเอโลอิสและณอนที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจที่มีต่อเธอ

“นังแพศยา! ทำไมยังอยู่ที่นี่? เธอจะมีความสุขถ้าได้เห็นเมอร์ตายใช่ไหม?” โรสเอ่ยไล่มาเดลีนออกไปเช่นกัน เธอกังวลว่ามาเดลีนจะเปิดโปงเรื่องในวันนั้น

ทว่า มาเดลีนไม่ได้กลับไปอย่างที่พวกเขาต้องการ เธอมองเมเรดิธอย่างสงบก่อนที่จะมองไปที่โรสด้วยความรื่นเริง “ทำไมคุณถึงต้องการไล่ฉันกลับไปอย่างรีบร้อนกันนะ? นี่คุณคงกังวลว่าฉันจะเปิดเผยตัวตนของคุณสินะ?”

"... " โรสตัวสั่นขณะที่ดวงตาของเมเรดิธหดตัวลงทันที เมื่อเธอต้องการเปลี่ยนบทสนทนา ทว่าเธอเห็นเอโลอิสกำลังหนีจากการจับของฌอนออกมาและพุ่งเข้าหามาเดลีนด้วยความโกรธอย่างรุนแรง

“ผู้หญิงชั่ว! ไม่เพียแค่ดูเหมือนมาเดลีนอย่างเดียว แต่สิ่งที่เธอกำลังทำยังแสดงให้เห็นว่าเธอน่ารังเกียจอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นอีกด้วย! เธอยืนกรานที่จะกลั่นแกล้งลูกสาวของฉันใช่ไหม? เธอคิดว่าเมอร์ไม่มีพ่อแม่หรือไง? ในฐานะแม่ ฉันจะบอกเธอให้นะว่าตอนนี้ว่าเธอเป็นที่รักของพ่อแม่ทั้งสองคน!”

เอโลอิสพูดอย่างโมโหมาก เธอยกมือตบหน้ามาเดลีน

มาเดลีน ยกมือขึ้นจับข้อมือของ เอโลอิสเธอมองเข้าไปในดวงตาของเธอ

มาเดลีนคว้าข้อมือเอโลอิสไว้ เธอมองไปที่ดวงตาของเอโลอิส “คุณแน่ใจแล้วว่าต้องการตบฉันจริง ๆ ?” เธอถามเบา ๆ เอโลอิสมองตามาเดลีน ด้วยเหตุผลบางอย่างเ ธอรู้สึกปวดร้าวในใจ เธอถอยออกไปเล็กน้อย

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเอโลอิส มาเดลีนทำการเยาะเย้ยถากถางออกมา “ฉันสามารถบอกคุณได้อย่างมั่นใจในสิ่งที่ฉันได้ยินเรื่องที่ผู้หญิงคนนี้พูดในโรงพยาบาลเมื่อวันก่อน เธอบอกว่าลูกสาวแท้ ๆ ของคุณและนายใหญ่แห่งมอนต์โกเมอรีเสียชีวิตไปตั้งแต่สามปีก่อน!”