หลังจากที่มาเดลีนพูดออกไปอากาศรอบตัวกลายเป็นแข็งตัวทันที เสียงเดียวที่ได้ยินคือเสียงลมในฤดูใบไม้ร่วงครวญคลั่งอยู่บนหลังคา มันพัดผ่านหน้าพวกเขาไปครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่ท่าทางของเอโลอิสเปลี่ยนไปเมื่อเธอมองมาเดลีนด้วยความไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน “อะ-อะไร เธอพูดว่าอะไร? เธอเพิ่งพูดอะไรออกมา?”
ฌอนเดินเข้าหามาเดลีนในขณะนี้ เขามองเธอด้วยสายตาสงสัย “เธอพ่นเรื่องบ้าบออะไรออกมา? ลูกสาวแท้ ๆ ของฉันอยู่ที่นี่ เธอสบายดีและยังมีชีวิตอยู่! นี่กล้าด่าว่าเธอตายไปแล้วตั้งสามปีได้ไง!”
มาเดลีนยิ้มอย่างประชดประชันก่อนปล่อยมือที่จับเอโลอิสไว้ออก “ฉันไม่ได้แช่งอะไรลูกสาวอันเลอค่าของคุณเลย ฉันแค่พูดซ้ำในสิ่งที่ถูกพูดมาก่อนก็แค่นั้น” เธอพูดอย่างใจเย็นขณะชี้ไปที่โรส
“ฉันได้ยินเธอพูดเต็มสองรูหู เธอบอกว่าลูกสาวของคุณตายไปแล้วตั้งแต่สามปีที่แล้ว”
“ว่าไงนะ?”
เอโลอิสและณอนมองโรสแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
“อย่ามาไร้สาระ!” โรสปฏิเสธ แม้จะรู้สึกไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้อยู่ข้างใน แต่เธอไม่แสดงมันออกมา “ผู้นำของมอนต์โกเมอรีทั้งสอง ได้โปรดอย่าหลงกลผู้หญิงคนนี้ ฉันไม่เคยพูดอะไรแบบนั้น!”
“วีล่า ควินน์ ทำไมเธอถึงได้ใส่ร้ายแม่บุญธรรมของฉันจังเลย? เธอต้องการอะไร? เธอกำลังบอกว่าฉันไม่ใช่ลูกสาวที่พ่อกับแม่แท้ ๆ ของฉันให้กำเนิดเหรอ? นี่เธอพยายามผลักไสให้ฉันไปตายด้วยการพูดแบบนั้นหรือไง?” เมเรดิธตะโกนอย่างมีอารมณ์
โรสเห็นดังนั้นก็พูดอย่างลนลานว่า “เมอร์ อย่าอารมณ์เสีย ลงมาเดี๋ยวนี้ หากเกิดอะไรขึ้นกับลูก พ่อกับแม่แท้ ๆ ของหนูจะเสียใจมากนะ”
เอโลอิสและฌอนได้ยินเช่นนั้น พวกเขามองเมเรดิธอย่างเป็นห่วง ในทางกลับกัน เมเรดิธส่ายหัวด้วยสีหน้าเศร้าหมองปนเหยียดหยาม “คุณแม่ คุณพ่อ เชื่อคำพูดของผู้หญิงคนนี้ไหม? ทั้งสองคิดว่าฉันไม่ใช่ลูกสาวหรือเปล่าคะ? นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมทั้งคู่ถึงไม่สนใจฉันอีกต่อไปไหม? เอาล่ะ ถ้างั้นก็ดี…”
เธอหัวเราะออกมาอย่างขมขื่นในขณะที่ทำเหมือนรู้สึกหมดความหวัง “เจเรมี่ไม่สนใจฉันและทั้งสองก็ไม่ไยดีฉัน แล้วทำไมฉันต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปด้วย…”
เมเรดิธหมุนตัวหันหลังให้หลังจากที่เธอพูดแบบนั้น เธอก้าวเข้าใกล้ขอบตึกมากขึ้น
“เมอร์! ไม่นะ! แม่เชื่อลูก! ทำไมแม่ไม่เชื่อและหันไปเชื่อคนอื่นแทนกันล่ะ?” เอโลอิสคร่ำครวญ ใบหน้าของเธอซีดเซียวจากความกลัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...