“ฮ่า ๆ ๆ” มาเดลีนหัวเราะออกมา “ผู้หญิงที่คุณรักมากที่สุดคือเมเรดิธอดีตภรรยาของคุณใช่ไหม? คุณวิทแมน เรื่องนี้ไม่เห็นตลกเลยนะ”
มาเดลีนที่กำลังหัวเราะมีความเจ็บปวดรวดร้าวอยู่ในใจ
บาดแผลที่เปื้อนเลือดยังสร้างความเจ็บปวดให้เธออยู่โดยไม่มีทีท่าว่าจะลดลงหรือหายไปเลย ทุกครั้งที่เธอนึกถึงเรื่องราวในอดีต มีเพียงแค่เลือดและหยดน้ำตาเท่านั้น
เขาเพิ่งพูดว่าไงนะ? เขาบอกว่ารักเธอ?
หากสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความรักคือความเกลียดชังแสดงว่าเขา ‘รัก’ เธออย่างแท้จริง เขา ‘รัก’ เธอจนเธอแทบจะตาย!
ขณะที่เขามองรอยยิ้มประชดประชันบนใบหน้าของมาเดลีน เจเรมี่ยิ้มออกมาแบบเบาบาง “คุณพูดถูก มันก็แค่เรื่องเหลวไหล"
เขาหัวเราะเยาะตัวเอง แต่ลึก ๆ แล้ว หัวใจของเขาเจ็บปวดราวกับถูกมีดบาด
มันเป็นเรื่องตลก ที่ทั้งช่างน่าสมเพชเสียจนแทบไม่เชื่อตัวเอง
ทว่า นี่เป็นความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธมันได้เลย
“ดีล่ะ งั้นเรื่องตลกจบลงแล้ว ฉันก็ควรไปได้สักที” มาเดลีนพูดออกมาด้วยเสียงเย็นชา จากนั้น เธอดึงมือออกจากมือใหญ่ของเขาแบบไม่ลังเล
ในเวลเดียวกันกับที่เธอหมุนตัวกลับ เจเรมี่ยืนขวางตรงหน้าเธอเอาไว้
“มีอะไรจะพูดกับฉันอีก คุณวิทแมน?” มาเดลีนถามอย่างใจเย็น
“ผมบอกคุณแล้วว่าให้เรียกแค่ชื่อผมแค่นั้นหากเราเจอกันอีก” เขามองไปที่เธอ “คุณควรคิดอีกทีกับสิ่งที่ผมพูดหลังจากที่คุณกลับไปแล้ว”
เขาหมายถึงเรื่องการแต่งงานของพวกเขา
มาเดลีนรู้สึกงงมากสำหรับผู้ชายคนนี้ “เจเรมี่ ทำไมฉันถึงจะอยากแต่งงานกับคุณ? คุณไม่คิดถึงอดีตภรรยาที่คุณดูถูกมากขนาดนั้นตอนมองหน้าฉันหรือไง? คุณไม่รู้สึกรังเกียจบ้างเหรอ? หรือบางทีคุณอาจจะเป็นพวกโรคจิตก็เป็นได้?”
เจเรมี่เลิกคิ้วเล็กน้อย “ก็คิดซะว่าผมเป็นพวกป่วยจิตก็พอ ถ้าอย่างนั้น” เขาพูดขณะเปิดรถออก
“ที่นี่เปลี่ยวมาก ผมจะพาคุณไปส่งบ้าน”
มาเดลีนมองรอยยิ้มที่ไม่สามารถอ่านได้บนใบหน้าหล่อเหลาของชายคนนั้น จากนั้น เธอหันหน้าออกจากเขาเเละเดินเข้าไปในรถ
‘เจเรมี่ นั่นไม่เป็นไรเลยถ้านายไม่ได้รักฉันตอนที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ แต่ตอนนี้ฉันตายไปแล้ว นายก็ยังอยากจะตีบทให้แตกจะทำให้ฉันกลายเป็นเรื่องตลกอีก
‘ผู้หญิงที่นายรักมาตลอดเวลานี้คือผู้หญิงตีสองหน้ายัยเมเรดิธคนนั้น!
และถึงแม้ว่านายจะรับรู้ถึงสิ่งเลวร้ายทั้งหมดที่เธอเคยทำกับฉันในอดีตพวกนั้นแล้ว นายก็แค่ยกเลิกงานแต่งงานกับเธอ เพียงแค่นั้นนายคิดว่านี่มันพอที่จะบรรเทาความเจ็บปวดที่นายฝากไว้กับฉันหรือไง?
“ไม่สิ”
‘การลงโทษทั้งนายและเมเรดิธกำลังประสบอยู่ในวันนี้มันยังห่างกับคำว่าเพียงพอหลายขุมนัก’
มันมืดแล้วแต่มาเดลีนเพิ่งจะมาถึงโรงเรียนอนุบาล
หลังจากที่เธออุ้มลิเลียนขึ้นมา มาเดลีนก็มองเข้าทะลุโรงเรียนอนุบาลเข้าไปโดยไม่รู้ตัว เธอกำลังกวาดสายตามองหาแจ็คสันท่ามกลางร่างเล็ก ๆ ของเด็กคนอื่น หลังจากมองไปรอบ ๆ แล้วเธอไม่เห็นเขาที่ไหนเลย
มาเดลีนละสายตามอย่างไม่สบอารมณ์นัก ขณะที่เธอกำลังจะกลับบ้าน เธอเห็นร่างคุ้นตาของเอโลอิสเดินออกไปพร้อมกับแจ็คสัน
เอโลอิสเองเห็นมาเดลีนเช่นกัน ความโกรธพุ่งขึ้นบนใบหน้าที่งดงามและเด่นสง่าของเธอทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...