มาเดลีนแสยะยิ้มอย่างประชดประชัน ภายใต้ดวงตาที่แสดงออกมา
‘พูดแบบนี้ได้ยังไง เจเรมี่ วิทแมน?
‘ไม่ว่าจะเป็นตัวตนที่ฉันเคยเป็นเมื่อก่อนหรือแม้กระทั่งตัวตนของฉันตอนนี้ มีเหตุผลอะไรกันที่เรียกว่าฉันแกล้งเมเรดิธ?’
‘ทุกสิ่งที่เธอทำมันถูกต้องในสายตานายเสมองั้นเหรอ?’
นิ้วของมาเดลีนจับแก้วรอบ ๆ แน่นขึ้นในขณะที่เจเรมี่ยังคงใช้ความคิดอยู่สักพัก ไม่นานจากนั้น เขาส่งสายตาเหมือนต้องการที่จะอ่านเข้าไปในใจเธอ
“ผมเป็นหนี้เธอ” เขาตอบ
มาเดลีนขมวดคิ้วด้วยความสับสน “คุณเป็นหนี้อะไรเธอ?”
เจเรมี่จ้องเข้าไปในดวงตากลมใสของมาเดลีน ก่อนจะมองไปที่เส้นขอบฟ้าที่อยู่เบื้องหน้าพวกเขา
“ผมทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเธอไม่ได้ บางทีนี่อาจจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอกลายเป็นแบบนี้ก็ได้”
มาเดลีนนึกเสียดสีเบา ๆ ในใจเมื่อได้ยินคำตอบของเขา
‘นายไม่สามารถทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเมเรดิธได้ งั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่นายทำตอนนี้ก็เพื่อต้องการให้เธออภัยให้งั้นเหรอ?
‘แต่เจเรมี่ นายเคยทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้กับฉันด้วยงั้นเหรอ? มันตั้งแต่ตอนไหนกันที่นายพยายามทำทุกอย่างให้มันดีขึ้นหรือขออภัยคนที่นายไม่สามารถรักษาสัญญาใว้ได้?
‘นายไม่แม้แต่จะสนใจในคำมั่นสัญญาที่เคยให้ไว้กับฉันตั้งแต่ตอนที่เราเป็นเด็กและกระทั่งการเหยียบย่ำมันก็ตาม’
“ถ้างั้นฉันก็ต้องขอโทษด้วยนะ ฉันคงทำอย่างนั้นให้ไม่ได้” มาเดลีนยิ้มออกมาบาง ๆ ในขณะที่ดวงตาของเธอมองฝ่ายตรงข้ามอย่างมีความหมายข้างใน “ทุกคนต้องเผชิญหน้าและกล้าที่จะยอมรับกับสิ่งที่ตัวเองก่อ”
“คุณบอกเองไม่ใช่หรอว่าต้องการขอบคุณผมที่ช่วยคุณไว้เมื่อวันก่อน? คุณสามารถขอบคุณผมได้โดยไม่มีอะไรตอบแทน” เจเรมี่ตอบในขณะที่หัวใจเต้นแรง มาเดลีนมีสัญลักษณ์ดวงตาของเธอที่เบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อมีคำเยาะเย้ยติดอยู่ที่ปลายลิ้น ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่รูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดที่อยู่ตรงหน้า
‘โอ้ เอวลิน มอนต์โกเมอรี
‘นี่คือผู้ชายที่เธอตกหลุมรักมาตลอดหลายปีแล้วเหรอ? ผู้ชายที่ไม่รู้จักผิดรู้จักถูกคนนี้เนี่ยนะ?’
“ถ้างั้นก็ดีฉันจะทำตามความปรารถนาของคุณ” มาเดลีนวางแก้วลง น้ำเสียงของเธอหนักหน่วงด้วยความเยาะเย้ย “คุณต้องรัก เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด อย่างมากแน่ ๆ ถึงได้ยอมทำเพื่อเธอขนาดนี้เลิกอ้อมไปอ้อมมาสักทีเถอะรีบแต่งงานกันได้แล้ว คุณสองคนเป็น 'คู่สร้างคู่สม' อย่างแน่นอน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...