บทที่ 302 – ตอนที่ต้องอ่านของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
ตอนนี้ของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ โดย เด็กลำดับที่สิบหก ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 302 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
“คุณชอบฝนตกไหม?” น้ำเสียงอ่อนโยนของเขาลอยเข้ามาในหัวเธอสร้างความอบอุ่นจากคำพูด “ผมรู้สึกได้ว่าคุณชอบ”
น้ำเสียงของเขามั่นใจและแน่วแน่ในขณะเดียวกันกับที่ดวงตาคล้ายลูกพีชจ้องเข้ามาในดวงตาเธอ
มาเดลีนรู้ดีว่าตัวเองสูญเสียการควบคุมไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของเขาและระยะที่ใกล้ชิดกันขนาดนี้
“คุณเมาแล้ว” มาเดลีนตอบอย่างใจเย็น แม้ว่าการกระพริบตานั้นยังคงมีความสงสัยอยู่ภายใต้ดวงตาของเธอ
เขาเมาจริงหรือแค่แกล้งทำ?
“มันเป็นเรื่องดีที่ได้เมาแบบนี้ อย่างน้อยฉันก็ได้เจอเธออีก…” เขายิ้มออกมาบาง ๆ คำพูดที่พูดว่า ‘เธอ’ เงียบมากจนเธอเกือบจะไม่ได้ยินมัน
สายลมยามค่ำคืนพัดผ่านพวกเขา ทำให้ผมหน้าม้าสไลด์ของเขาปลิวแหวกออก ดวงตาที่ดูอ่อนโยน ถูกเติมแต่งไปด้วยความรักและความหลงใหลภายใต้หมอกในยามค่ำคืนที่เขาอยู่ในสภาพที่มาเดลีนไม่เคยเห็นมาก่อน
เขาจ้องมองเธอ จากนั้นแนบชิดปิดช่องว่างที่มีสำหรับพวกเขาที่เหลือเพียงน้อยนิดนั่น กลิ่นของไวน์ที่มาจากลมหายใจของเขาฟุ้งไปทั่วใบหน้ามาเดลีน
“ฉันคิดถึงเธอมาก…” แต่แล้วจู่ ๆ เขาก็กลับพูดคำพวกนี้ออกมา เมื่อจ้องไปที่เธอ
หัวใจของเธอสั่นไหวและพยายามผลักเขาออกไป ในขณะที่เขาเอามือใหญ่นั้นค่อย ๆ สัมผัสลูบไล้บนใบหน้าเธอ
เนื้อแนบเนื้อ และสายตาของเธอจ้องเข้าไปในดวงตาของเจเรมี่ด้วยความตกตะลึง มีแสงวูบวาบออกมาจากดวงตาทั้งสองคู่ส่งผลให้ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อขึ้นเล็กน้อย
“ปล่อยฉันไป เจเรมี่”
“ไม่ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปอีกแล้ว…” เขาพูดพลางใช้ปลายนิ้วเรียวสัมผัสไปบริเวณคิ้วของเธอ ทุกสัมผัสจากปลายนิ้วแตะลงไปอย่างอ่อนโยนเหมือนกับเขากำลังสัมผัสสิ่งที่เขาเป็นที่รักมากที่สุด
มาเดลีนกำลังจะสูญเสียการควบคุมและอัตราการเต้นของหัวใจของเธอเริ่มผิดปกติ
ตัวเธอไม่รู้ว่าเขานั้นกำลังคิดอะไรอยู่ แต่สิ่งที่เธอมั่นใจอย่างมากนั่นคือดวงตาของเขามีความอบอุ่นอยู่ในนั้นมากจนเธออาจจะตกหลุมรักเขาอีกครั้งหากเธอยังคงไม่ละสายตาและจ้องมองเขาอยู่อย่างนั้น
เป็นอีกครั้งที่เธอจะต้องเอื้อมมือเพื่อที่จะผลักเขาออกไป แต่เจเรมี่โน้มตัวลงมากดริมฝีปากที่เย็นเฉียบของเขาเข้ากับเธอ พร้อมกับสูดลมหายใจที่ร้อนระอุของพวกเขาคล้ายกับกลืนกินเธอ
ดวงตาของมาเดลีนเบิกสุดขีด เธอไม่มีความคิดนั้นอยู่ในหัวว่าเขาจะจูบ
ในขณะที่ลงจากรถ เขาได้เห็นร่างที่คุ้นเคยภายใต้สายลมยามเช้าในฤดูใบไม้ร่วง ในขณะที่เขาหันไปมองรอบ ๆ เท้าเปล่าบนผืนทราย พร้อมมองไปที่แก้มของผู้หญิงคนนั้นที่แดงระเรื่อด้วยความสง่างามและตรงหน้าเปรียบเสมือนหญิงสาวที่มาจากในความฝันที่เขาเฝ้ารอที่จะพบเธออยู่ทุกคืน
“มาเดลีน”
เขาพึมพำชื่อภายในใจและเดินไปหาเธอ
เมื่อรู้ว่าเจเรมี่เดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อย ๆ เธอจึงหันหลังให้ทะเลแล้วกลับมายิ้มให้กับเขาก่อนจะพูดว่า “ตื่นแล้วเหรอ?”
เจเรมี่พยักหน้า ดวงตาของเขาฉายแววขอโทษเล็กน้อย “เมื่อคืนผม…ทำอะไรที่ไม่เหมาะสมกับคุณโดยไม่ได้ตั้งใจหรือเปล่า?”
มาเดลีนขมวดคิ้วอย่างเศร้าโศก “ฉันคิดว่าวลีที่ว่า ‘แอลกอฮอล์เป็นสารตั้งต้นของเซ็กส์’ นั้นไม่ผิดเลย”
การแสดงออกของเจเรมี่เปลี่ยนไปทันที “คุณหมายถึง…”
“คุณมีแผนจะรับผิดชอบเรื่องนี้ยังไง เจเรมี่?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...