เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 303

ดวงตาเจเรมี่หดตัว “นี่คุณหมายถึง เมื่อคืน เรา…”

มาเดลีนพยักหน้าลงช้า ๆ ก่อนที่เขาจะพูดจบ

ความลำบากใจถูกแสดงออกทางสีหน้าของเจเรมี่

เขายอมรับว่าตัวเขาเองหลงใหลในตัวของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ แต่เขาก็รู้ดีว่าความปรารถนาที่อยากได้เธอมานั้นเป็นเพียงเพราะความรู้สึกของเขาที่มีต่อมาเดลีนเท่านั้น

ในตอนที่เขาบอกว่าเขาต้องการที่จะแต่งงานกับเธอเข้าหมายความอย่างนั้นจริงๆ แต่ในขณะเดียวกันเขาไม่มีความรู้สึกที่จะอยากแตะเนื้อต้องตัวผู้หญิงคนไหนหลังจากมาเดลีนจากไปอีกแล้ว

การที่เข้าหาวีล่านั่นเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของเขา เขาแค่ต้องการที่จะจ้องมองผู้หญิงคนนี้ที่หน้าเหมือนมาเดลีนให้นานกว่านี้สักหน่อย เพื่อที่เขาจะได้คลายความรู้สึกผิดในตัวเขา

แต่ในตอนนี้…

เขารู้สึกเหมือนเป็นขยะชิ้นหนึ่ง

เขาเอ่ยอ้างว่าเขารักเธอ เขารู้ดีว่าเขาไม่สามารถต้านทานเสน่ห์ของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าได้เมื่อมีฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ผสมอยู่ในร่างกาย

“ดูคุณสิ ทำไม คุณดูเหมือนมีความทุกข์อย่างนั้นล่ะ? เพราะฉันทําให้คุณนึกถึงภรรยาที่คุณเคยเกลียดมาก? ทำให้คุณรู้สึกขยะแขยงและสกปรกสินะ”

คำพูดที่เยือกเย็นของมาเดลีนดึงเขากลับมาสู่ความจริงที่อยู่ตรงหน้า

ขณะที่มองไปยังใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเธอกำลังเปล่งประกายภายใต้แสงยามเช้า เธอเหมือน ‘หล่อน’ เขาพบว่าตัวของเขาเองไม่ได้อยากอธิบายว่านางฟ้าที่อยู่ตรงหน้าด้วยคำว่า ‘สกปรก’

แม้ว่าตัวเขาเองจะจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้ แต่เจเรมี่ก็ต้องยอมรับว่าเมื่อคืนเขาฝันดีเกี่ยวกับ—ความอบอุ่นในร่างกายของมาเดลีน

ขณะเพ่งมองไปที่ดวงตาที่ให้ความรู้สึกซับซ้อนของเจเรมี่ ริมฝีปากของมาเดลีนเปลี่ยนไปเป็นรอยยิ้มก่อนที่มันจะถูกกรีดออกให้เป็นเส้นตรงอย่างเลือดเย็น

“ฉันเข้าใจแล้ว ถ้างั้นได้โปรดอย่ามาหาฉันอีก คุณวิทแมน ความสัมพันธ์ของเราจบลงที่นี่”

เธอเดินผ่านเขาไปในขณะที่น้ำเสียงเย็นชาของเธอลดลง

เจเรมี่สะบัดความคิดเขาทิ้งทันที “วีล่า”

เขาวิ่งตามเธอไปหลายก้าวเพื่อดึงผู้หญิงที่ไม่แม้แต่จะเหลียวหลังของเธอกลับมามองเขาสักนิด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ