บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 307

มาเดลีนวิ่งเข้าหาแจ็คสันโดยที่ไม่คำนึงถึงเหตุการณ์ร้าย ๆ ใด ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นตรงหน้า เธอตัดสินใจทำแบบนั้นโดยสัญชาตญาณที่จะปกป้องแจ็คสัน แม้ว่ามันจะหมายถึงการได้รับบาดเจ็บจากสิ่งที่เธอต้องเจอในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าก็ตาม

มาเดลีนไม่มีเวลาวิ่งแล้ว เธอกำลังพุ่งเข้าไปกอดแจ็คสันให้ในอ้อมแขน เธอเตรียมใจที่จะรับบาดเจ็บเมื่อรู้สึกว่ารถกำลังจะเข้ามากระทบกับร่างกายของเธอ

ในช่วงเวลาสั้น ๆ มีคนร้องเสียงหลง คิดว่าอุบัติเหตุที่น่ากลัวกำลังจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน จนกระทั่ง รถก็ได้เหยียบเบรคหยุดลงได้ทัน

เมเรดิธสาปแช่งในขณะที่เฝ้ามองอยู่ไกล ๆ

โอ้ เธอคาดว่ารถคันนี้จะกวาดเธอไปแล้วดูจากระยะสายตาที่มุ่งมาตรง ทั้งแจ็คสันและมาเดลีน แล้วจะต้องเอาชีวิตรอดกับอุบัติเหตุครั้งนี้ได้อย่างไร

รถเบรคตัวลง มาเดลีนรู้สึกว่าโลกรอบตัวเธอเงียบลง

เธออ้าแขนอย่างระมัดระวังเพื่อมองเด็กน้อยที่ฝังอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง เธอไม่สามารถที่จะอดกลั้นน้ำตาที่กำลังไหลออกมาทางหางตาของตัวเองได้

“ไม่เป็นไรแล้วนะ แจ็ค พี่สาววีล่าคนนี้สัญญาแล้วไง เห็นไหม? ฉันสัญญาว่าจะปกป้องนายเสมอ ฉันทำแล้วนี่ไง”

มาเดลีนยกมือขึ้นรูปศีรษะเล็กของแจ็คสันอย่างรักใคร่

เด็กน้อยยกสายตากลมอันไร้เดียงสาขึ้นมองเธออย่างมีความหมาย

“แม่…”

เขาเรียกเธออีกครั้ง

มาเดลีนตกตะลึงหัวใจของเธอขยายใหญ่แน่นขึ้นไปทั่วทั้งอกเธอ

เธอกอดแจ็คสันแน่นในอ้อมแขนอีกครั้ง

เมเรดิธเป็นคนหนึ่งที่น่ากลัวสำหรับเขา ดังนั้นเขาจึงหวังว่าตัวเขาเองจะมีแม่ที่รักเขาจริง ๆ และเขาอดไม่ได้ที่จะเรียกเธอว่า ‘แม่’ ทุกครั้งที่พบว่าตัวเขาเองอารมณ์เสียหรือตกอยู่ในอันตราย

“แจ็ค!” ความกังวลปลอม ๆ ของเมเรดิธดังลอยเข้ามา “ปล่อยลูกชายของฉัน วีล่า ควินน์! ใครให้เธอแตะต้องเขา?”

มาเดลีนเงยหน้าขึ้นเมื่อเธอรู้สึกได้ถึงแรงผลักจากเมเรดิธในขณะที่เธอดึงแจ็คสันออกไป

“ไม่เป็นไรนะลูก รู้ไหมว่าเกือบทำให้แม่หัวใจวายแล้ว!” เมเรดิธกอดแจ็คสันไว้แน่นด้วยความกังวล

แจ็คสันขมวดคิ้ว ผลักเมเรดิธออกไป เขาหันหลังกลับไปทางมาเดลีนก่อนจะวิ่งไปหาเธอ เขาหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าอันจิ๋วของตัวเองออกมาเมื่อเห็นรอยขีดข่วนต่าง ๆ ที่อยู่บนขาของมาเดลีน

มาเดลีนตกตะลึง ความอบอุ่นที่ไหลเข้าสู่หัวใจของเธออีกครั้ง

เด็กอาจไม่ได้พูดอะไร แต่การกระทำของเขามากเกินพอที่จะทำให้มาเดลีนรู้สึกสั่นไหวขึ้นมาทันที

“พี่สาววีล่าไม่เป็นไรหรอกนะ แจ็ค ไม่ต้องห่วงเลย”

เธอเอื้อมมือไปลูบหัวแจ็คสัน แต่เมเรดิธปัดมือของเธอออกไป

“อย่าแตะต้องลูกชายของฉัน!” เมเรดิธเตือนอย่างดุเดือด “เธอคิดว่าฉันมองไม่ออกหรือไงว่ากำลังพยายามใช้แจ็คเพื่อเข้าใกล้เจเรมี่มากขึ้น? ฉันไม่มีทางยอมแน่!”

ด้วยความเจ็บปวดจากรอยขีดข่วน มาเดลีนค่อย ๆ ยืนขึ้นช้า ๆ

ทันทีที่เธอยืนตัวตรง เธอใช้สายตาที่สง่างามมองไปที่เมเรดิธจากออร่าของเธอที่เคยมีตอนนี้สูญหายไปเกือบครึ่ง

“เธอทำเฉยกับลูกชายในขณะที่เกิดอันตรายเพื่อรักษาชีวิตของตัวเองไว้ ว้าวว คุณครอว์ฟอร์ด ฉันไม่คิดว่าคนแบบเธอจะยังมีอยู่บนโลกนี้”

เมเรดิธเปลี่ยนเป็นตกใจเมื่อเธอดึงมือของแจ็คสันและพยายามเปลี่ยนเรื่อง “แม่จะพาไปโรงพยาบาล โอเคไหม แจ็คสัน?”

แจ็คสันขมวดคิ้วขณะที่เขาถูกลากออกไป เห็นได้ชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการไปกับเมเรดิธ

มาเดลีนกำลังจะหยุดพวกเขาไว้ แต่ว่าตำรวจจราจรได้มาถึงที่เกิดเหตุในตอนนี้

สาเหตุหลักของอุบัติเหตุคือคู่หนุ่มสาวที่ทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อย ต้องขอบคุณแฟนสาวที่ช่วยจับพวงมาลัยและเหยียบเบรคทันทำให้อุบัติเหตุจบลงก่อนที่จะเกิดเหตุเสียชีวิต

ทั้งคู่ขอโทษมาเดลีนซ้ำแล้วซ้ำอีก โดยเสียใจกับการกระทำที่ไม่เหมาะสมของพวกเขา

ความเสียใจมักเกิดขึ้นเมื่อสายไปเสมอ

เจเรมี่เดินทางมาถึงบริษัทเมื่อเขาเห็นข่าวเกี่ยวกับรถยนต์คันหนึ่งพุ่งเข้าชนกำแพงอย่างหน้าหวาดเสียวที่หน้าโรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง

เขาไม่เคยสนใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นในข่าวมากนัก แต่มีบางอย่างในวันนี้ ทำให้เขาอยากที่จะเข้าไปดูข่าวเพิ่มเติม

แต่ภาพที่เขาเห็นผ่านเข้ามาในสายตาฉากก่อนรถคันดังกล่าวจะเกิดอุบัติเหตุขึ้น เขาเฝ้าดูว่าร่างที่ดูคุ้นเคยวิ่งไปอย่างไรโดยไม่สนใจอะไรพุ่งไปทางที่มีเด็กตัวเล็ก ๆ ในเครื่องแบบสวมหมวกสีเหลืองอยู่บนหัวของเขา

ตัวรถได้ถูกมุมกล้องถ่ายออกมามันครอบคลุมร่าง ทำให้ดูเหมือนถูกชนอย่างจังจึงเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจริง ๆ