เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 307

มาเดลีนวิ่งเข้าหาแจ็คสันโดยที่ไม่คำนึงถึงเหตุการณ์ร้าย ๆ ใด ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นตรงหน้า เธอตัดสินใจทำแบบนั้นโดยสัญชาตญาณที่จะปกป้องแจ็คสัน แม้ว่ามันจะหมายถึงการได้รับบาดเจ็บจากสิ่งที่เธอต้องเจอในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าก็ตาม

มาเดลีนไม่มีเวลาวิ่งแล้ว เธอกำลังพุ่งเข้าไปกอดแจ็คสันให้ในอ้อมแขน เธอเตรียมใจที่จะรับบาดเจ็บเมื่อรู้สึกว่ารถกำลังจะเข้ามากระทบกับร่างกายของเธอ

ในช่วงเวลาสั้น ๆ มีคนร้องเสียงหลง คิดว่าอุบัติเหตุที่น่ากลัวกำลังจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน จนกระทั่ง รถก็ได้เหยียบเบรคหยุดลงได้ทัน

เมเรดิธสาปแช่งในขณะที่เฝ้ามองอยู่ไกล ๆ

โอ้ เธอคาดว่ารถคันนี้จะกวาดเธอไปแล้วดูจากระยะสายตาที่มุ่งมาตรง ทั้งแจ็คสันและมาเดลีน แล้วจะต้องเอาชีวิตรอดกับอุบัติเหตุครั้งนี้ได้อย่างไร

รถเบรคตัวลง มาเดลีนรู้สึกว่าโลกรอบตัวเธอเงียบลง

เธออ้าแขนอย่างระมัดระวังเพื่อมองเด็กน้อยที่ฝังอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง เธอไม่สามารถที่จะอดกลั้นน้ำตาที่กำลังไหลออกมาทางหางตาของตัวเองได้

“ไม่เป็นไรแล้วนะ แจ็ค พี่สาววีล่าคนนี้สัญญาแล้วไง เห็นไหม? ฉันสัญญาว่าจะปกป้องนายเสมอ ฉันทำแล้วนี่ไง”

มาเดลีนยกมือขึ้นรูปศีรษะเล็กของแจ็คสันอย่างรักใคร่

เด็กน้อยยกสายตากลมอันไร้เดียงสาขึ้นมองเธออย่างมีความหมาย

“แม่…”

เขาเรียกเธออีกครั้ง

มาเดลีนตกตะลึงหัวใจของเธอขยายใหญ่แน่นขึ้นไปทั่วทั้งอกเธอ

เธอกอดแจ็คสันแน่นในอ้อมแขนอีกครั้ง

เมเรดิธเป็นคนหนึ่งที่น่ากลัวสำหรับเขา ดังนั้นเขาจึงหวังว่าตัวเขาเองจะมีแม่ที่รักเขาจริง ๆ และเขาอดไม่ได้ที่จะเรียกเธอว่า ‘แม่’ ทุกครั้งที่พบว่าตัวเขาเองอารมณ์เสียหรือตกอยู่ในอันตราย

“แจ็ค!” ความกังวลปลอม ๆ ของเมเรดิธดังลอยเข้ามา “ปล่อยลูกชายของฉัน วีล่า ควินน์! ใครให้เธอแตะต้องเขา?”

มาเดลีนเงยหน้าขึ้นเมื่อเธอรู้สึกได้ถึงแรงผลักจากเมเรดิธในขณะที่เธอดึงแจ็คสันออกไป

“ไม่เป็นไรนะลูก รู้ไหมว่าเกือบทำให้แม่หัวใจวายแล้ว!” เมเรดิธกอดแจ็คสันไว้แน่นด้วยความกังวล

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ