บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 310

มาเดลีนเดินมาได้ไม่ไกลนัก ก่อนจะยิ้มออกมาอยากอยู่เงียบ ๆ

การแสดงที่ดูเหมือนว่าเธอได้ยอมแพ้พวกเขาเหล่านั้นมันประสบความสำเร็จตามแผนมาก ๆ และก็เพียงพอแล้วกับเรื่องวันนี้ มันทำให้เธอรู้แล้วว่าเจเรมี่สนใจใครมากกว่ากัน

เจเรมี่เปิดประตูรถให้มาเดลีนเข้าไป

มาเดลีนเข้าไปในรถและเห็นเมเรดิธระเบิดความโกรธออกมาหลังจากที่เธอใช้กระจกหลังส่องไปมอง เธอมีความสุขมากที่คิดถึงเรื่องนี้

หลังจากรถสตาร์ทเครื่อง มาเดลีนได้เอ่ยขึ้นอย่างหน้าเจื่อน ๆ ว่า “แม้ว่าฉันจะให้สัญญาว่าจะไม่ดำเนินความเรื่องคดีลักพาตัวต่อไป แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะฟ้องฉันแทนสินะ? คนผิดทำตัวเป็นคนถูก ฉันแบกรับความคับแค้นใจนี้ต่อไปไม่ได้หรอกนะ”

“ผมจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด” เจเรมี่สัญญา

มาเดลีนมองเขาด้วยความสนใจ “คุณพยายามอย่างมากเพื่อเมเรดิธ”

ดวงตาของเจเรมี่หม่นลง เขาอยากที่จะปฏิเสธมันออกมา แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่ได้พูดอะไร

หลังจากที่เงียบไปสักพัก ดูว่าเขาจะคิดอะไรออก “จำได้ว่าคุณบอกผมว่ามีข่าวดีที่จะบอกผม ข่าวดีอะไร?”

มาเดลีนเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะยิ้มออกมาอย่างไร้กังวล “เรื่องนี้…” เธอพูดออกมาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะมองไปที่ใบหน้าเจเรมี่อย่างละเอียดถี่ถ้วน ดวงตาที่สวยงามและแน่วแน่

“ฉันอยากไปที่บ้านคุณคืนนี้และทานอาหารภายใต้แสงเทียนที่คุณเคยทำก่อนหน้านั้น หลังจากนั้น ฉันจะบอกคุณว่าข่าวดีที่ว่าคืออะไร”

ดวงตาของเจเรมี่เป็นประกายเมื่อได้ยินคำพูดนี้จากเธอ เมื่อเขาเห็นไฟแดงตรงหน้า เขาแทบจะฝ่าไฟตรงข้างหน้าทันที

ขณะที่เห็นรอยยิ้มที่ซุกซนของมาเดลีน มันทำให้เขารู้สึกใจเต้นอย่างบอกไม่ถูก

เจเรมี่พามาเดลีนขับรถวนอยู่สักพักและสุดท้ายทั้งคู่เด็กเข้าไปในร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง ทั้งสองเหมือนคู่บ่าวสาวที่เพิ่งแต่งงานกันใหม่ ๆ เธอหยิบผักออกมาในขณะที่เขาถือตะกร้าสินค้าให้เธอ

หลังจากซื้อของเสร็จ เจเรมี่ก็กลับไปที่คฤหาสน์พร้อมกับมาเดลีน

ในขณะที่พวกเขาจัดเรียงของที่ซื้อมาเสร็จแล้ว เจเรมี่ได้รับสายจากแผนกการเงินของบริษัท ทำให้เขาต้องกลับเข้าไปที่บริษัทเพื่อจัดการบางอย่างเล็กน้อย เขาเสนอให้มาเดลีนเข้าไปรอในห้องของเขาก่อนเพื่อรอจนกว่าเขาจะกลับมา

มาเดลีนเดินเข้าไปในนั้น

ในก้าวแรกที่เธอเดินเข้าไปในห้อง ความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายได้พูดขึ้นมามากมายในหัวของเธอ

เธอควรจะเกลียดที่นี่มากไม่ใช่เหรอ

การตกแต่งและการจัดเตรียมทุกอย่างภายในห้องยังเหมือนเดิมกับเมื่อ 3 ปีที่แล้ว มันทำให้เธอรู้สึกงงมาก

ชุดล้าสมัยที่บ่งบอกถึงความเรียบง่ายยังคงถูกแขวนอยู่ในตู้ในขณะที่ผ้าปูที่นอนผืนเดิมที่เธอซื้อมาเองยังคงถูกปูไว้ที่เตียง เพียงแต่ตอนนี้สีของมันจางลงมาก

ในตอนนั้นเธอมีความสุขมาก แต่แล้วสุดท้าย วันที่เขาสามารถพาเธอขึ้นเตียงในการเป็นเจ้าสาวของเขาความสงบสุขพวกนั้นกลับมาไม่ถึง...

ทันใดนั้น มีบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่ด้านล่าง รบกวนความคิดของมาเดลีน

เธอออกจากห้องและเห็นเมเรดิธกำลังรื้อค้นวัตถุดิบที่มาเดลีนและเจเรมี่ซื้อมาก่อนจะทำด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มของเธอ เธอเอาเทียนไปวางไว้ที่โต๊ด้วย จากนั้น ดูเหมือนเธอจะเตรียมการทานอาหารกับเจเรมี่

ใกล้ค่ำแล้วเมเรดิธเตรียมอาหารเสร็จทั้งหมด เธอวางเทียนไว้บนโต๊ะ ราวกับว่าเธอกำลังเตรียมที่จะรับประทานอาหารกับเจเรมี่ภายใต้แสงเทียน

หลังจากนั้น มาเดลีนได้ยินเสียงเมเรดิธกำลังโทรหาเจเรมี่ แต่ไม่มีคนรับจากนั้นเธอเปลี่ยนเป็นส่งข้อความเสียงแทน เมเรดิธบีบเสียงของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “เจเรมี่ ฉันเองเมเรดิธ ฉันเตรียมมื้อค่ำภายใต้แสงเทียนไว้ให้แล้ว เมื่อไหร่คุณจะกลับมา? เราไม่ได้ทานอาหารเย็นด้วยกันมานานแล้วนะ ฉันจะอยู่ที่นี่รอคุณจนกว่าคุณจะกลับมา คืนนี้คุณต้องอยู่ทานมื้อเย็นกับฉัน”

เมเรดิธวางสายหลังจากพูดอย่างเขิน ๆ จากนั้น เธอวิ่งขึ้นไปข้างบนเพื่อเปลี่ยนชุด

มาเดลีนเดินลงมาชั้นล่างช้า ๆ เธอเดินเข้าไปในห้องครัว เห็นอาหารหรูหราที่อยู่บนโต๊ะ ก่อนจะยิ้มออกมา

ไม่นานหลังจากที่เมเรดิธเปลี่ยนชุดเสร็จ เธอก็ลงมา

ทันทีที่เห็นมาเดลีนนั่งอยู่ในครัว สีหน้าของเมเรดิธเปลี่ยนไปในทันที “ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่? ใครอนุญาตให้เธอนั่งตรงนั้นกัน?!”

มาเดลีนเงยหน้าขึ้นอย่างสบาย ๆ ก่อนจะเห็นว่าเมเรดิธสวมชุดเซ็กซี่เผยให้เห็นหน้าอกบางส่วน เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการยั่วยวนเจเรมี่

เห็นได้ชัดจากการที่เธอฉีดน้ำหอมราคาแพงทั่วร่างกาย จนทำให้กลิ่นมันฟุ้งมากเกินไป และทำให้คุณภาพของน้ำหอมนั้นต่ำลง

มาเดลีนเลิกคิ้วอย่างภาคภูมิใจและมองไปที่เมเรดิธที่มีสีหน้าอึมครึม “ก็ฉันจะเป็นนายหญิงคนใหม่ของบ้านเร็ว ๆ นี้ ทำไมฉันจะอยู่ที่นี่ไม่ได้? แล้วเธอล่ะ? ทำไมเอาแต่เดินเตร็ดเตร่อยู่ที่นี่อยู่ได้? ต้องการให้ฉันไล่เธอออกเป็นการส่วนตัวไหม?”