บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 315

ดูเหมือนว่าเจเรมี่ เขาจะไม่ล้อเล่น แต่มาเดลีนไม่ได้คิดที่จะมีความสัมพันธ์กับเจเรมี่อีกเป็นอันขาดแล้ว ในคืนนั้นที่เกิดขึ้นในเอพริลฮิลล์ เธอสร้างสถานการณ์โดยอาศัยความมึนเมาของเขา

เธอไม่มีทางยอมให้ตัวเองถูกผู้ชายคนนี้เล่นงานอีกเป็นอันขาด

มาเดลีนต้องการที่จะไปให้พ้นจากสถานการณ์นี้ แต่สติของเธอค่อย ๆ หลุดลอยไป เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอค่อย ๆ เปลี่ยนไป

ยาปลุกอารมณ์นี้ทำให้สติของเธอที่มีลดน้อยลง ทำให้ตัวเธอเองไปซบกับอกของเจเรมี่โดยไม่รู้ตัว

เธอกำลังสูญเสียการควบคุมตัวเองไปอย่างสิ้นเชิงในขณะที่เธอได้กลิ่นหอมเย็นและความรู้สึกอบอุ่นจากร่างกายของเขา

เมเรดิธบ้ามากที่จัดเตรียมไว้แบบนี้ นี่เธอแค่จิบเล็กน้อยไม่คิดว่าฤทธิ์ของยาจะมีอนุภาคเช่นนี้

ฉันรู้สึกได้ว่าเขาได้พาเธอมาในห้องแล้ว มาเดลีน ใช้ความมุ่งมั่นและเจตนาที่ชัดเจนของเธอคว้าคอเสื้อของเขาไว้แน่น “เจเรมี่ ปล่อยฉันไป…”

เธอพูดมั่นใจว่าเธอหมายความอย่างนั้นจริง ๆ แต่แล้วเธอก็พบว่าเสียงของเธอมีเสน่ห์อย่างผิดปกติ เธอกำลังปฏิเสธอย่างเห็นได้ชัด แต่น้ำเสียงนั้นทำให้ดูเหมือนเป็นการเชิญชวนแทน

เจเรมี่เหลือบมองหญิงสาวที่มีเสน่ห์มากขึ้นในอ้อมแขนของเขาแล้วเดินต่อไป

“รีบวางฉันลง! เจเรมี่ คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ…”

มาเดลีนยังคงพึมพำเมื่อจู่ ๆ เธอรู้สึกหนาวไปทั้งตัว

เจเรมี่วางเธอลงในอ่างอาบน้ำ “ไม่ต้องกลัว ผมจะไม่บังคับคุณในสิ่งที่คุณไม่ต้องการ”

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนราวกับสายน้ำที่พัดเข้ามาให้ความอบอุ่นกับหัวใจเธอ คำพูดของเขาทำให้เธอประหลาดใจ

“อดทนหน่อย มันจะไม่เป็นไรนะ”

คำพูดของเขาฟังดูอ่อนโยนน้ำเสียงที่ใช้กับเธอในตอนนี้ฟังดูเหมือนไม่เคยได้ยินมาก่อน มาเดลีนสงบลง

เขาถอดเสื้อคลุมที่อยู่ด้านนอกของเธอออก และกำลังที่จะทำการถอดเสื้อผ้าข้างใน ทันใดนั้นเธอได้ตรึงข้อมือเขาไว้ไม่ให้เขาได้ทำต่อ

“ฉันจะทำเอง เพราะงั้นออกไปได้แล้ว”

ขณะที่สัมผัสความร้อนที่มาจากมือของเธอ เจเรมี่จึงพยักหน้าเบา ๆ “เรียกผมหากมีอะไร งั้นผมจะออกไปรอข้างนอก”

“ตกลง” มาเดลีนพยักหน้าอย่างแรงและปล่อยมือที่เธอจับไว้นั่น

หลังจากเห็นว่าเจเรมี่หันกลับแล้วปิดประตูห้องน้ำไปแล้ว มาเดลีนเปิดน้ำเย็นและชโลมเปียกโชกไปทั่วตัว...

ในคืนฤดูใบไม้ร่วง นั้นมีลมพัดเย็น ๆ และฝนเริ่มตกลงมา

เจเรมี่ยืนอยู่ที่หน้าขอบหน้าต่าง ฟังเสียงฝักบัวที่ดังมาจากห้องน้ำ ความคิดของเขาล่องลอยไปไกล

อดีตกำลังค่อย ๆ ท่วมเข้าหัวใจของเขาเหมือนสายฝนที่หนาแน่นนอกหน้าต่าง

เขาจำได้ว่าครั้งหนึ่งมาเดลีนมาหาเขาพร้อมกับหลักฐานที่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอได้ กระนั้น เขาไม่ลังเลที่จะทำลายหลักฐานเพื่อปกป้องเมเรดิธ

เธอถามเขาทั้งน้ำตาว่าเขาคิดว่ามันสำคัญไหมถ้าเธอตายไป

เขาหัวเราะเยาะและถามเธอกลับไปว่า “เธอตายหรือยังล่ะ?”

เมื่อนึกถึงตอนนี้ สิ่งที่เขาพูดในตอนนั้นต้องทำให้เธอเจ็บปวดทิ่มแทงหัวใจเธอยังไง ในขณะนี้ ความเจ็บปวดกำลังเสียดแทงหัวใจของเขามากขึ้นเป็นพันเท่า

หลังจากที่เธอเสียชีวิตไปแล้วทำให้เขารู้ว่าเธอสำคัญกับเขามากขนาดไหน

‘มาเดลีน ได้ยินไหมว่าฉันเสียใจ’

‘แต่เธอใจร้ายจังเลยที่ไม่ได้ให้โอกาสฉันได้เสียใจเลย’

‘ฉันแพ้แล้วจริง ๆ’

เขายิ้มอย่างขมขื่นขณะมองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ฝนตก ดวงตาของเขาร้อนขึ้นอย่างเงียบ ๆ

เกร้ง!

ทันใดนั้น เกิดเสียงโครมครามขึ้นในห้องน้ำ เจเรมี่ดึงความคิดตัวเองกลับมาทันทีและรีบตรงไปที่ห้องน้ำโดยไม่รีรอ

ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องนั้น เขาเห็นมาเดลีนนั่งตัวเปียกโชกอยู่ในอ่างอาบน้ำสีหน้าของเธอดูจืดและเลือนลาง

สายตาของเขาเปลี่ยนไปและอุ้มเธอขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง ชุดที่เปียกโชกของเธอได้กลิ่นกายบนเรือนร่างที่สวยงามอย่างแนบชิด และทันทีที่ความอบอุ่นจากฝ่ามือของเขาถูกส่งผ่านไปยังร่างกายของเธอ มาเดลีนอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน

“วีล่า คุณเป็นไงบ้าง?”

เขาเรียกชื่อของเธออย่างไม่รู้ตัว มีร่องรอยของความวิตกกังวลในน้ำเสียงของเขาเอง

มาเดลีนส่ายหัว “ฉันไม่เป็นไร ปล่อยให้ฉันอาบน้ำอีกสักพักนะ ฉันดีขึ้นมากแล้ว”