แม้จะรู้สึกแปลกใจอยู่ข้างใน มาเดลีนยังคงรักษารอยยิ้มที่สง่างามและความสงบไว้อยู่
เธอยกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งและแสดงใบหน้าสงสัยออกมาเล็กน้อย “ที่ร่างกายฉันมีรอยพิเศษอะไรอยู่งั้นเหรอ? ทำไมฉันไม่เห็นรู้เลย? ว่าแต่ คุณเห็นอะไรเหรอ?” เธอถามอย่างใจเย็น แต่การเต้นของหัวใจเริ่มตึงเครียด
ดวงตาสีดำสนิทของเขาจ้องมาที่เธอก่อนที่เขาจะยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย “คุณมีรอยผีเสื้อจาง ๆ ที่ข้างหลังตรงเอวด้านซ้าย”
เสียงทุ้มต่ำของเขา ทำให้เกิดความอิดโรยแบบไม่เป็นทางการในช่วงเช้าของวัน
“ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นปานนะ”
มาเดลีนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินที่เขาตอบเธอยิ้มจาง ๆ ออกมา “มันเป็นปาน”
“เป็นปานพิเศษมาก”
“แล้วยังไงถึงมันจะพิเศษก็เถอะ? ฉันก็ยังวถูกพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดทอดทิ้งอยู่ดี” มาเดลีนใช้สายตาจ้องมองต่ำลงและกินอาหารเช้าอย่างเงียบ ๆ
รังสีของแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างกระจกกระทบเข้ากับใบหน้างดงามของเธอ ขนตาหนาของเธอกระพือเบา ๆ พร้อมกันกับกระพริบตา ความรู้สึกโดดเดี่ยวที่ไม่อาจบรรยายได้ซ่อนอยู่ลึก ๆ ในดวงตาสวยงาม
สำหรับเหตุผลนี้ เจเรมี่รู้สึกเห็นภาพเธอตรงนั้นมันทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจอย่างหาสาเหตุไม่ได้
รอยยิ้มที่เคยมีอยู่บนหน้าเขาหายไปสีหน้าของเขาเคร่งขรึมขึ้น “ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าพ่อแม่ของคุณได้ทำคุณหายก่อนจะนำเอาเด็กคนอื่นกลับเข้ามาเลี้ยง คุณตามหาเขามาหลายปีแล้วใช่ไหม?”
“ฉันพบพวกเขาแล้ว” มาเดลีนตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง “แต่ว่าตอนนี้พวกเขามีความสุขที่จะอยู่กับลูกเก็บมาเลี้ยง มากกว่าฉัน…"
มาเดลีนหัวเราะเล็กน้อยอย่างประชดประชัน “สำหรับฉันแล้วนะ แค่หน้าพวกเขายังไม่อยากจะเห็นฉัน นับประสาอะไรกับที่จะให้พวกเขามายอมรับในตัวฉัน”
ความเงียบเกิดขึ้นและใช้เวลามาพักหนึ่งหลังจากที่เธอพูดจบ
หลังจากเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารเช้า เจเรมี่ส่งมาเดลีนกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของเธอ
เฟลิเป้นั่งรอมาเดลีนทั้งคืน และเมื่อเห็นว่าเธอกลับมาถึงห้องแล้ว เขาปล่อยความกังวลใจนั้นไปอย่างเงียบ ๆ
มาเดลีนไม่ได้บอกอะไรกับเฟลิเป้ว่าเมื่อคืนเธอถูกวางยา เพราะกลัวว่าเขาจะเป็นห่วงกว่านี้
เฟลิเป้สังเกตเห็นว่าชุดที่เธอกำลังสวมใส่อยู่ตอนนี้ไม่ใช่ชุดเดียวกันกับชุดที่เธอใส่ออกจากบ้านไปเมื่อวาน
“คุณใช้เวลาทั้งคืนอยู่กับเขาเหรอ?” เฟลิเป้ถามอย่างไม่แน่ใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...