บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 319

เจเรมี่สวมชุดสูทที่ถูกสั่งตัดเย็บด้วยผ้าอย่างดี รูปร่างสูงของเขาและสไตล์ของเสื้อผ้าเข้ากันได้อย่างดีอย่างหาที่ติไม่ได้

โฉมหน้าของเขาเป็นสีทองเผยให้เห็นว่ามาจากตระกูลผู้ดีที่สูงสง่าด้วยคุณสมบัติที่มีดั้งเดิมของเขาแสดงให้เห็นท่าทางที่โดดเด็ดของเขา

มันเป็นเพราะความหล่อของเจเรมี่แบบนี้เมเรดิธอยากจะได้เขามาครอบครองตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น!

เธอจับเขาด้วยกลอุบายต่าง ๆ มากมายมาหลายปีนี้ แต่เธอไม่คิดว่าผู้ชายที่สมบูรณ์แบบคนนี้ ณ ตอนนี้กำลังจับมือผู้หญิงคนอื่นอยู่เคียงข้างเขา

เมเรดิธมองวีล่าด้วยความโกรธเต็มที่เดินข้าง ๆ กับเจเรมี่ แต่สิ่งที่ทำให้เธอรับไม่ได้เลยในตอนนี้ก็คือชุดราตรีที่คิดว่าเขาสั่งตัดนั้นสวมอยู่ในตัววีล่า เจเรมี่สั่งชุดให้เธอ นั่นมันกลับกลายเป็นผู้หญิงคนนั้นกำลังสวมใส่อยู่!

เธอตั้งหน้าตั้งตารอชุดนี้มาหลายวัน!

ความจริงที่เห็นตอนนี้ ทำให้เธอจุกจนพูดไม่ออก!

เจเรมี่เป็นที่โดดเด่นเสมอในสังคม แขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานในวันนี้ต่างพากันมองที่รูปลักษณ์หน้าตาของเขา ในเวลาเดียวกันนั้น พวกเขาก็มองมาเดลีนที่กำลังยืนกอดแขนอยู่ข้าง ๆ เขาเช่นกัน

ผู้หญิงคนนี้ที่พวกเขายืนดูอยู่นั้นไม่ได้สวยงามอย่างน่าสยดสยอง แต่ดวงตาของพวกเขายังคงดึงดูดให้มองเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ

ชุดนั้นสวยงาม แต่เมื่อสวมใส่บนร่างกายของมาเดลีน มันเป็นเพียงกระดาษฟอยล์

รูปร่างของเธอสวยและสง่างามราวกับว่าเป็นส่วนหนึ่งของดอกกล้วยไม้ ผิวของเธอเปรียบเสมือนแจกันลายครามมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ และไม่ว่าเธอจะเดินผ่านไปทางไหนก็จะทิ้งกลิ่นที่น่าจดจำไว้ให้กับพื้นที่นั้น ๆ เสมอ

รอยยิ้มที่ดูสบาย ๆ สิ่งนั้นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเธอเช่นกัน

บางคนอดไม่ได้ที่จะกระซิบ “นั่นมันใช่ วีล่า ควินน์ ใช่ไหม?”

“ราชินีผู้ก่อตั้งและนักออกแบบของมิสเลย์ดี้”

“เธอเป็นดาวเด่นในงานเลี้ยงต้อนรับครบรอบสองปีของมิสเลย์ดี้ครั้งก่อน”

“เธอดูเหมือนอดีตภรรยาของนายน้อยวิทแมนมาก เป็นไปได้ยังไงกันที่นายน้อยวิทแมนกำลังคบกับเธอ?”

“ฉันได้ยินมาก่อนหน้านี้ว่า นายน้อย วิทแมน มักจะไปที่ เฟิร์ส คริสตัล สตรีท เหมือนไปตามเฝ้าดูเธอ ฉันคิดว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่มีอะไรที่ค่อนข้างจะผิดปกติ”

“นี่ฉันยังได้ยินมาอีกนะว่าเมเรดิธถูกลักพาตัวไปเมื่อเดือนที่แล้วเธอถูกกระทำชำเรา อาจจะเป็นเพราะแบบนี้ก็ได้ที่ทำให้นายน้อยวิทแมนไม่ต้องการเมเรดิธอีกแล้วและก็เห็นอย่างชัด ๆ นะว่าตอนนี้เขากำลังอยู่กับ วีล่า ควินน์ คนนี้ …”

“จิ๊ ... ”

เมเรดิธกำหมัดของตัวเองแน่นเพราะความโกรธหลังจากที่ได้ยินการคาดเดาที่ดังมาจากทางด้านหลัง

เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะระเบิดออกมา แต่เมื่อคิดดูดี ๆ แล้ว เธอควรที่จะต้องอดทนกับสถานการณ์ตรงนี้ไว้ก่อน

เป็นเรื่องดีที่เอโลอิส ทนเห็นและฟังแบบนี้ต่อไปไม่ไหวและเธอได้เดินเข้าไปหามาเดลีน “วีล่า ควินน์”

มาเดลีนหยุด หันไปมองทางเอโลอิสที่เดินเข้ามาหาเธออย่างโกรธ และเธอยิ้มออกมาอย่างสุภาพ “คุณนายมอนต์โกเมอรี มีอะไรสำคัญหรือเปล่าคะ?”

“ฉันไม่มี เธอจะมีแน่เร็ว ๆ นี้!” เอโลอิสตอบกลับ ก่อนที่จะยกมือขึ้นตบหน้ามาเดลีนเต็มแรง

ใบหน้าของมาเดลีนหันไปตามแรงตบ เธอดูเสียอาการเล็กน้อย

เธอหัวเราะเบา ๆ อย่างประชดประชัน ความเจ็บปวดที่ร่างกายตอนนี้เทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดที่กำลังแพร่กระจายอยู่ในใจสินะ?

เธอก็ไม่ได้ระวังตัวเมื่อต้องยืนเผชิญหน้ากับแม่แท้ ๆ ของตัวเอง ดังนั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอถูกตบเอาได้ง่าย ๆ

เมื่อทุกคนกำลังมุ่งสายตาไปมองเธอ ในตอนนี้เมเรดิธแอบยิ้มออกมาอย่างสะใจ

เจเรมี่มองหน้าเอโลอิส ด้วยสายตาที่ไม่พอใจเป็นอย่างมาก ก่อนที่เขาจะเอ่ยเสียงเย็นขึ้นว่า “คุณบ้าไปแล้วหรือเปล่า? ทำไมถึงกล้าทำร้ายคู่ของผม?”

“คู่ของนาย?” เอโลอิสหัวเราะเบา ๆ “เจเรมี่ ฉันไม่อยากจะมาเสื่อมเสียชื่อเสียงต่อหน้าคนจำนวนมากเพราะเห็นแก่เมเรดิธ แต่ฉันจะจัดการกับจิ้งจอกตัวนี้แน่นอน!”

เอโลอิสพูดขณะที่เธอยกฝ่ามือขึ้นมา อยากจะตบมาเดลีนอีกครั้ง

การจ้องมองของเจเรมี่จมลงขณะที่เขาเหยียดแขนออกไปโดยไม่รู้ตัวเพื่อปกป้องมาเดลีนในอ้อมแขนของเขา ด้วยมืออีกข้างของเขา เขาคว้าข้อมือของเอโลอิส

“ยังจะกล้าตบเธออีกไหม?”

เขาเหวี่ยงเอโลอิสออกไปด้วยความโกรธ

เอโลอิสเสียสมาธิแล้วได้เซถอยหลังไป เมเรดิธรีบเข้ามาพยุงเธออย่างกระวนกระวาย

“คุณแม่ คุณแม่ ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม?” เธอพูดด้วยความกังวล และมีน้ำตาของเธอไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง “คุณแม่ ลืมไปซะเถอะค่ะ หนูไม่ได้มีความสัมพันธ์ใด ๆ ที่สำคัญต่อเจเรมี่อีกแล้ว ตอนนี้ขอให้เขาและคุณวีล่าคบกันเถอะ หนูเจ็บมามากพอแล้ว และไม่อยากให้คุณแม่เจ็บไปด้วยเหมือนกัน”