บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 342

มาเดลีนยิ้มหวานตอบกลับในทันทีที่เห็นเมเรดิธยิ้มให้เธออย่างมีชัย

“คุณครอว์ฟอร์ด เธอกำลังเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? เจเรมี่มาที่นี่ก็เพราะฉัน”

???

สีหน้าของเมเรดิธเย็นลงและมีเครื่องหมายคำถามมากมายอยู่เหนือหัวของเธอ

แต่ทว่า ในขณะที่ เธอเห็นวีล่ายื่นมือออกไปทางเจเรมี่พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของวีล่า ชายที่เธอรักเดินไปหาวีล่าขณะที่เขาจับมือเธอ

“เจเรมี่?” เมเรดิธแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ราวกับก้อนหินขนาดใหญ่ทับอยู่บนหน้าอกจนทำให้เธอหายใจไม่ออกในตอนนี้

มาเดลีนยิ้มออกมาอย่างเขินอายก่อนจะยื่นมือไปจัดระเบียบเสื้อของเจเรมี่ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย

“เจเรมี่ วันนี้คุณดูมีเสน่ห์มากที่สุด ไม่น่าแปลกใจที่คุณครอว์ฟอร์ดเต็มใจที่จะปีนขึ้นไปบนเตียงของคุณแม้ว่าเธอจะกลายเป็นภรรยาน้อยก็ตาม”

“แก! วีล่า ควินน์ แกว่าไงนะ?” ตัวละครที่เธอกำลังสวมบทบาทถูกฉีกกระชากออก “แกเป็นคนที่ล่อลวงคู่หมั้นของฉัน แกมันเป็นคนเลว!”

เธอยกมือขึ้นตบมาเดลีนด้วยความโกรธที่มี

มาเดลีนแกล้งทำเป็นกลัวและยืนหลบที่ข้าง ๆ เจเรมี่ การแสดงออกที่หวาดกลัวของเธอทำให้เจเรมี่เริ่มไม่สบอารมณ์และต้องการที่จะปกป้องเธอ

เขาคว้าข้อมือของเมเรดิธได้ทันที ดวงตาของเขาดูเยือกเย็น “คุณกล้าที่จะรังแกวีล่าต่อหน้าผม แล้วนี่คุณขู่วีล่ากี่ครั้งแล้วตอนที่ผมไม่อยู่?”

เมเรดิธตะลึง เธอไม่มั่นใจว่าสิ่งที่เธอกำลังได้ยินและเห็นตอนนี้คืออะไร

“เจเรมี่ ไม่นะ! ฉันไม่เคยรังแกเธอ เป็นเธอที่ทำให้ฉันไม่มีทางเลือก นับตั้งแต่วันแรกที่เธอปรากฏตัว เธอเป็นคนที่เข้ามาหาเรื่องฉันก่อน แม้กระทั่งต้องการที่จะแย่งคุณไปจากฉัน อีกทั้งตอนนี้ เธอยังขโมยชุดของฉันไป ฉันจะปล่อยผ่านเรื่องพวกนี้ไปได้ยังไงกัน?”

“ผมไม่ใช่สิ่งของ ไม่มีใครที่จะขโมยหรือแยกไปได้อย่างใจที่พวกเขาต้องการ”

คำพูดที่ฟังดูไม่สนใจเหล่านี้หลุดออกมาจากปากของเขา จากนั้น เขาปล่อยมือที่จับเมเรดิธออก

“ผมซื้อชุดนี้ให้วีล่า ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณจะมาที่นี่วันนี้ หยุดทำให้เรื่องวุ่นวายไปมากกว่านี้ได้แล้ว”

“ไม่? เจเรมี่ คุณหมายความว่าไง? คุณมอบชุดนี้ให้กับเธองั้นเหรอ?”

เมเรดิธตกตะลึงอย่างแทบเสียสติ และในขณะเดียวกัน เธอรู้สึกได้ถึงไฟที่ลุกท่วมอยู่ข้างในอก

เธอมองผู้หญิงในอ้อมแขนของเจเรมี่ด้วยความขุ่นเคือง กระนั้น เธอเห็นวีล่าฉีกยิ้มกว้างให้เธอ

เมเรดิธหายใจเข้าลึก ๆ เธอกำลังจะระเบิดออกมา!

“เจเรมี่ อย่าโมโหเลย คุณบอกว่าวันนี้เราจะถ่ายรูปแต่งงานกันอย่างมีความสุข เลิกสนใจคนที่ไม่เกี่ยวข้องได้แล้ว” มาเดลีนยิ้มหวานคว้าแขนของเจเรมี่เพื่อเดินออกไปจากจุดนั้น ดวงตาที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งกำลังกวาดไปทั่วใบหน้าเมเรดิธที่กำลังกระอักเลือดด้วยความโกรธ

“ช่างเถอะ เราไปถ่ายรูปกันนะ” เจเรมี่พยักหน้า สายตาของเขาอ่อนโยนลงเมื่อหันมามองใบหน้า ของมาเดลีน

เขาปล่อยให้มาเดลีนจับแขนของเขาเอาไว้ในขณะที่ทั้งสองหันหลังเดินออกไปในเวลาเดียวกัน พนักงานต่างรีบพากันไปช่วยมาเดลีนถือชุดแต่งงานอันแสนอลังการ

“คุณครอว์ฟอร์ด เราจะทำยังไงกับสถานการณ์ตอนนี้กันดี? มีนักข่าวมากมายกำลังรอที่จะดูเกี่ยวกับชุดเจ้าสาวราคาเจ็ดหลักของคุณอยู่ แต่ว่าตอนนี้…”

ผู้ช่วยของเมเรดิธ เอมี่ เตือนเธออย่างเป็นห่วง

ดวงตาของเมเรดิธหดตัวลง มีนักข่าวจำนวนมากอยู่ข้างนอกในที่นี่ ถ้าเจเรมี่เดินออกไปกับวีล่า เธอจะกลายเป็นตัวตลกแห่งศตวรรษที่เกลนเดลจะต้องจารึกเอาไว้!

เธอกำหมัดแน่นและหรี่ตา คล้ายกับว่าเธอกำลังทรงตัวเองยืนให้มั่นคง

“เจเรมี่!”

เมเรดิธวิ่งไล่พวกเขาไปและก่อนที่เธอจะไปหยุดดักทางตรงหน้าของมาเดลีนกับเจเรมี่

เจเรมี่ขมวดคิ้วเข้าหากัน “อย่าบังคับให้ผมต้องเรียกใครมาลากคุณออกไป”

น้ำเสียงของเขาฟังดูไม่เหลือความอดทน

มาเดลีนเพียงยิ้มออกมาแล้วเฝ้าดูว่าเมเรดิธจะแสดงทีเด็ดที่ซ่อนเอาไว้ออกมาแบบไหน

เมเรดิธสายตาจ้องมองมาเดลีนเต็มไปด้วยความโกรธ จากนั้น เธอมองทะลุไปยังดวงตาเย็นชาของเจเรมี่

“เจเรมี่ ฉันจะไม่อนุญาตให้คุณถ่ายภาพแต่งงานกับผู้หญิงแพศยาคนนี้!” น้ำเสียงของเมเรดิธ หนักแน่น เธอไม่ได้แสดงถึงความขอร้อง

เจเรมี่มองเธอด้วยสายตาเยือกเย็น จากนั้น เขาจับมือของมาเดลีนเอาไว้แล้วเดินผ่านเธอไป

เมื่อเมเรดิธรู้ตัวว่าเธอกำลังถูกเมิน เธอเริ่มโวยวายออกมา

“เจเรมี่ ถ้าคิดที่จะเดินออกไปจากที่นี่แม้แต่ก้าวเดียว ก็อย่าหวังว่าจะได้เจอขี้เถ้าของมาเดลีนอีก!”