เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 346

เจเรมี่หันไปมองมาเดลีน ในขณะที่ สายตาภายใต้ความคาดหวังของเมเรดิธเฝ้ามองเขาอย่างใจจดใจจ่อ เขาเดินผ่านเธอและตรงไปที่มาเดลีน

เมเรดิธยืนนิ่งอยู่บนพรมแดง เธอเหมือนถูกแช่แข็งในสถานการณ์นี้

“ทำไมมาที่นี่?” เจเรมี่รีบเดินเข้าไปหามาเดลีน ใบหน้าสวยงามของเธอสะท้อนอยู่ในดวงตาที่แสนอ่อนโยนของเขา

“คุณครอว์ฟอร์ดเป็นคนเชิญฉันมา” มาเดลีนตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม เธอยื่นมือออกไปเพื่อปรับสายเนคไทของเจเรมี่ให้ตรง “คุณครอว์ฟอร์ดบอกกับฉันว่าคุณรอวันนี้มานานมากแล้ว เธอยังเน้นย้ำกับฉันอีกว่าคุณจะเป็นผู้ชายของเธอในไม่ช้า เพราะงั้นฉันไม่ควรคิดอะไรให้มันเกินเลยไปมากกว่านี้แล้วและทางที่ดีฉันควรจะหนีหายไปให้เร็วที่สุด แต่จะให้ทำยังไง ในเมื่อฉันรักคุณมากขนาดนี้ ฉันจะยอมปล่อยคุณไปได้ยังไง?”

“…” ใบหน้าเมเรดิธมืดลงหลังจากได้ยินพูดอย่างนั้น

ในขณะที่เธอเห็นเจเรมี่ยกคิ้วของเขาขึ้นด้วยความเย็นชา เธอรีบเข้าไปอธิบายแก้ตัวอย่างรวดเร็ว “เจเรมี่ ฉันขอร้องอย่าไปฟังเธอ ฉันไม่ได้พูดอะไรแบบนั้นออกไป”

“คุณเป็นคนไร้ความรับผิดชอบมาก คุณครอว์ฟอร์ด ถ้าคุณกล้าพูดออกมา ทำไมคุณถึงไม่กล้าที่จะยอมรับมัน?”

“เธอ…”

“ฉันไม่เหมือนกับคุณแน่นอน ฉันกล้าพูดว่าฉันรักเจเรมี่ ก็ให้รู้เอาไว้เลยละกันว่าฉันไม่มีทางยอมแพ้แน่นอน”

“...” เมเรดิธดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจเธอรู้สึกหลงทางและสับสนในขณะนี้ เธอแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินมาเดลีนจะกล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมา

มาเดลีนยิ้มกว้างก่อนและหันมองเจเรมี่อีกครั้ง เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาเพียงแค่จ้องเธอกลับด้วยสายตาแรงกล้า

เธอตอบรับการจ้องที่เต็มไปด้วยความสงสัยและซับซ้อนของเขาอย่างมั่นใจ จากนั้น ก่อนที่เธอจะเขย่งปลายเท้าของตัวเองกดริมฝีปากบางบนแก้มของเขาเบา ๆ

ทันทีที่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นข้างแก้มเมื่อถูกจูบ หัวใจของเจเรมี่กระชับแน่นขึ้นจนเขารู้สึกได้ ว่ามีบางอย่างกำลังเข้าห่อหุ้มเคลือบบาง ๆ อยู่ที่หัวใจเขา

“ไปทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้กับเธอเถอะค่ะ ฉันจะรอคุณ”

หลังจากมาเดลีนพูดจบ เธอดึงมือที่ผูกเนคไทให้เจเรมี่กลับยืนสง่าได้ตามปกติ

เมเรดิธตาค้างหนักกว่าเดิมเมื่อเห็นแบบนั้น

นี่เป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมาย เธอไม่คิดเลยว่ามาเดลีนจะทำแบบนั้นอย่างโจ่งแจ้งได้

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ