บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 347

ทันทีที่บาทหลวงกล่าวคำศักดิ์สิทธิ์จบลง เมเรดิธหน้าแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เธอมองเจเรมี่ด้วยความโหยหา

‘เจเรมี่ รีบพูดออกมาซักทีสิ!

‘ฉันรอวันนี้มานานมากแล้ว!’

เมเรดิธใจเต้นแรง เธอให้ความรู้สึกว่าเหมือนกำลังไปสู่จุดสูงสุดในชีวิตที่เธอใฝ่ฝัน

นอกจากนี้แล้ว เธอสังเกตเห็นว่าเจเรมี่กำลังยิ้มให้เธออย่างอบอุ่น ความอ่อนโยนในดวงตาเขาที่เธอไม่เคยเห็นหรือได้รับมาก่อนมันเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า

เมเรดิธมั่นใจทุกอย่างที่เธอทำจะต้องเป็นไปตามที่เธอคิดอย่างแน่นอน!

ทว่า ในช่วงเวลาที่สำคัญตอนนี้ มีโทรศัพท์ของใครบางคนในห้องพิธีดังขึ้น

เสียงของโทรศัพท์ได้ทำลายบรรยากาศ ส่งผลให้เมเรดิธไม่สบอารมณ์ ในที่สุดเธอก็สังเกตเห็นว่าโทรศัพท์ที่ดังขึ้นเป็นของเจเรมี่

เจเรมี่ระงับความรู้สึกก่อนหน้านี้และหยิบโทรศัพท์ออกมา

ในขณะที่เขามองหน้าจอโทรศัพท์และรู้ว่าใครโทรมา เขาเงยหน้าขึ้นมองหาเมาเดลีนซึ่งนั่งอยู่แถวสุดท้าย

“เจเรมี่ ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นฉันปวดท้องมาก ฉันไม่รู้ว่ามีอะไรผิดปกติกับลูกของเราหรือเปล่า ฉันไม่คิดว่าฉันจะอยู่ร่วมงานดูพิธีจนจบได้ ฉันต้องไปโรงพยาบาล”

เสียงมาเดลีนฟังดูเศร้าโศกมากจากอีกด้านหนึ่งของสาย

เมเรดิธยืนอยู่ข้างเจเรมี่ ถึงแม้ว่าคนอื่นที่อยู่รอบข้างจะไม่ได้เสียงของอีกฝ่ายหนึ่งทางโทรศัพท์ก็ตาม แต่เธอกลับได้ยินทุกถ้อยคำที่ดังออกมาจากโทรศัพท์อย่างชัดเจน

เธอเห็นมาเดลีนลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินออกไปทางประตูผ่านหางตาตัวเอง ในเวลาเดียวกัน เจเรมี่ได้หันหลังกลับเตรียมตัววิ่งตามออกไป

“เจเรมี่!” เมเรดิธคว้าตัวเขาไว้สุดกำลัง “เจเรมี่ พิธียังไม่จบ อย่า...”

แต่ก่อนที่เมเรดิธจะพูดจบ เจเรมี่ได้ผลักเธอออกไป

เขาขมวดคิ้วและเดินตามทางที่มาเดลีนที่เพิ่งเดินจากไป

“เจเรมี่! ลูกกำลังจะไปไหน?” แม่ของเจเรมี่ตกใจ

“เจเรมี่! เจเรมี่!” เมเรดิธเรียกเขาอย่างบ้าคลั่ง เธอกำลังจะอาเจียนเป็นเลือดด้วยความโกรธ

“เกิด-เกิดอะไรขึ้น?”

“จากการกระทำของคุณวิทแมน ฉันคิดว่าต้องมีบางอย่างร้ายแรงเกิดขึ้น”

แขกทุกคนต่างสับสนและสงสัยในเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

นักข่าวรีบวิ่งตามไปเพื่อหาข่าวพิเศษบางอย่างที่จะมาเขียนลงในหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งของวัน พรุ่งนี้

มาเดลีนจงใจเดินช้าลงในเวลานี้เพราะเธอต้องการให้เจเรมี่ตามเธอทัน

เธอได้ยินเสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยเข้าใกล้เธอมากขึ้น มาเดลีนยังคงไม่หยุดเดินในขณะนั้นเธอมุ่งหน้าไปยังทางเข้าโรงแรม

ตอนนี้มันยังคงมีฝนตกปรอย ๆ

ลมกระโชกแรงพัดผ่านเธอไป ความเย็นยะเยือกส่งตรงถึงใจเธอ

ในขณะที่เธอกำลังเดินออกไปทั้ง ๆ ที่ฝนยังตกอยู่นั้น จู่ ๆ เธอรู้สึกอบอุ่นที่หลังของเธอ

“วีล่า” เจเรมี่วางเสื้อคลุมของเขาไว้บนตัวมาเดลีน “ผมจะไปโรงพยาบาลกับคุณ”

มาเดลีนมองเข้าไปในตาของเจเรมี่ใบหน้าของเธอแสดงออกมาอย่างเต็มไปด้วยความสุข“เจเรมี่ ฉันดีใจที่คุณเป็นห่วงฉัน”

เธอเอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขาด้วยความซาบซึ้งใจก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัยโดยไม่ให้เขาเห็น

เจเรมี่ประคองตัวเธอที่สวมชุดสไตล์เจ้าสาวของเธอและเดินไปที่ลานจอดรถ

มาเดลีนเห็นนักข่าวมากมายและเมเรดิธวิ่งเข้ามาหาพวกเขา เธอเลิกคิ้วและยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

‘เมเรดิธ คนอย่างเธอควรรู้ให้ชัดว่าใครเป็นผู้แพ้ในเกมนี้กันแน่

‘วันที่ดีของเธอกำลังจะสิ้นสุดลง’

มาเดลีนยิ้มและเอนตัวพิงหน้าอกของเจเรมี่อย่างอ่อนแรง

กลิ่นน้ำหอมที่มีเสน่ห์กำลังรายล้อมรอบตัวเธอ มันเป็นกลิ่นเดียวกันกับที่เธอมีอยู่ในความทรงจำ แต่กลิ่นนี้ไม่สามารถทำให้เธอมีอารมณ์และความรู้สึกในด้านบวกได้อีกต่อไป

…

บนทวิตเตอร์ข่าวที่มีการพูดถึงกันเยอะมากตอนนี้คือข่าวของเจเรมี่ทิ้งเมเรดิธในงานแต่งงานและจากไปพร้อมกับผู้หญิงลึกลับอีกคนในอ้อมแขนของเขากลายเป็นประเด็นร้อนพาดหัวข่าวอย่างรวดเร็ว

ทุกคนต่างคาดเดากันว่าผู้หญิงลึกลับคนนี้เป็นใคร

อย่างไรก็ตาม แหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้บางแห่งเปิดเผยว่าผู้หญิงคนนั้นคือ วีล่า ควินน์

หลังจากนั้นไม่นาน หน้าทวิตเตอร์ของวีล่าได้ถูกเล่นงานอย่างหนัก

เมเรดิธใช้เงินซื้อบุคคลเพื่อด่าทอและข่มขู่แจ้งในโปรไฟล์ของวีล่า

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกอย่างเกี่ยวกับข่าวนี้ ไม่สามารถค้นหาได้อีกต่อไป

หลังจากที่เจเรมี่รู้เรื่องนี้เขาก็ขอให้เคนดำเนินการลบทวีตที่กำลังเป็นที่นิยมทันที ในขณะนี้เขากำลังยื่นน้ำอุ่นหนึ่งแก้วให้มาเดลีน

“แน่ใจนะว่าไม่อยากไปโรงพยาบาล?” เจเรมี่ถามด้วยความเป็นห่วง

มาเดลีนยิ้มและส่ายหัว “ฉันคิดว่าเป็นเพราะฉันไม่ต้องการเห็นคุณแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น นั่นดูเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันเริ่มรู้สึกกระอักกระอ่วน ฉันไม่ต้องการที่จะได้ยินคุณพูดว่า ‘ผมยอมรับ’ ”