เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 350

เธอรู้ดีว่าไม่สามารถตอบแทนความรู้สึที่เฟลิเป้ต้องการได้แม้ว่าเขาจะเป็นสุภาพบุรุษที่ดี หลังจากหาทางแก้แค้นได้สำเร็จ สิ่งเดียวที่เธอสามารถมอบให้เขาได้คงมีเพียงการเคารพและนับถือกันและกันและสัญญาว่าจะติดตามเขาไปทุกที่

ในเช้าวันรุ่งขึ้น เฟลิเป้ได้รับโทรศัพท์จากทางสำนักงานทำให้เขาต้องรีบออกไปแต่เช้า

หลังจากที่มาเดลีนอาบน้ำแต่งตัวให้ลิเลียนเสร็จแล้ว กริ่งที่หน้าประตูได้ดังขึ้น

เธอแปลกใจมาก ที่เห็นเจเรมี่ยืนอยู่ข้างหน้าดูเหมือนว่าเขากำลังใส่ชุดที่พร้อมเดินทางเมื่อเธอเปิดประตูออก

ในขณะที่เขาเห็นสีหน้าแปลกใจบนใบหน้าเธอ เจเรมี่เดินไปหยุดตรงหน้าเธอ ดวงตาของเขาเคร่งขึมในขณะที่เขาเอื้อมมือดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดของตัวเอง

มาเดลีนตกใจมากยิ่งขึ้น “เจเรมี่?”

“ผมคิดถึงคุณเหลือเกิน”

เขาตอบเธอและกอดเธอแน่นยิ่งขึ้น มันคล้ายกับว่าเธอจะหายไปจากโลกตลอดกาลหากเขาปล่อยมือจากเธอเพียงแค่เสี้ยววินาที

เขาไม่มีทางยอมให้เธอหายไป

มาเดลีนมีรอยยิ้มอันแสนประชดประชันอยู่บนใบหน้า

‘เจเรมี่ ทั้งฉันและคนที่นายเกลียด มีใบหน้าที่เหมือนกันอย่างแท้จริง ตอนนั้นนายดูถูกเหยียดหยามฉันมา แต่ตอนนี้นายกลับมาคิดถึงมันมากอย่างนั้นเลยเหรอ?

‘ฮึ่ม

‘ผิดปกติขนาดไหน

‘ฉันจะไปลืมได้ยังไงว่านายเคยทิ้งรอยแผลไว้บนร่างกายของฉันอย่างไร้ความเมตตาได้ยังไง?’

มาเดลีนกอดเจเรมี่ในขณะที่เธอแกล้งทำเป็นเข้าใจเขาอย่างดี “เจเรมี่ ฉันคิดถึงคุณมากเลยรู้ไหม…”

ทันทีที่เขาได้ยินเธอตอบสนองกลับแบบนั้น เขาเปิดตาระยิบระยับของเขาจับจ้องไปที่ดวงตาเธออย่างตั้งใจ

เธอไม่ต้องการให้เจเรมี่เข้ามาในบ้านเลย แต่ในเวลาเดียวกันนั้น ลิเลียนได้เดินมาที่ประตู

ในขณะที่เธอเห็นเจเรมี่ยืนอยู่ข้างนอก เธอรู้สึกดีใจมาก

“สวัสดีค่ะ คนใจดี คุณเป็นพ่อของแจ็คกี้ หนูจำคุณได้!"

เมื่อเจเรมี่เห็นเด็กตัวเล็ก ๆ อยู่ข้างหน้าเขา เขารู้สึกอบอุ่นในหัวใจอย่างแปลกประหลาด เขาย่อตัวลงไปใกล้เธอและลูบแก้มของลิเลียนอย่างแผ่วเบา

“ฉันก็จำเธอได้ คุณหนูลิเลียน”

มาเดลีนตัวแข็งทื่อเมื่อเธอเดินไปลินน้ำใส่แก้วอยู่นั้น

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ