บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 368

“เอาเลย ไปบอกเขาสิ” มาเดลีนพูดเหยียดหยัน “เธอคิดว่าตอนนี้เขาจะเชื่อคนอย่างเธอหรือคนที่เขากำลังหลงแบบฉัน”

“...” ดวงตาเมเรดิธไร้ชีวิตชีวา เธอไม่รู้จะพูดอะไรออกมาเลยในตอนนั้น

เธอไม่กล้า หรือมากกว่านั้น ไม่กล้าแม้แต่บอกความจริงนี้กับเจเรมี่!

ถ้าเจเรมี่รู้ว่าวีล่าคือมาเดลีน มันไม่ใช่แค่เขาจะไม่เชื่อมาเดลีนเท่านั้น เขาจะตกอยู่ในห้วงแห่งความสุขและความประหลาดใจ เขาจะทุ่มเททุกอย่างทั้งหมดที่มีเพื่อดูแลและหลงเธออย่างมากกว่าเดิมอีกแน่นอน

เจเรมี่รักมาเดลีน แล้วตอนที่เขารู้ตัวเองว่ารักอย่างแน่ชัดก็คงจะเป็นหลังจากที่เธอ ‘เสียชีวิต’ ความรักที่เขามีต่อเธอยังคงเจ็บปวดอยู่ในใจที่เขาเก็บเอาไว้ในส่วนลึกของหัวใจ

และเมื่อเธอเห็นว่าเมเรดิธพูดไม่ออก มาเดลีนฉีกยิ้มกว้างออกมา “หรือว่าบางทีเธอจะบอกกับพ่อแม่บังเกิดเกล้าคนปัจจุบันของเธอก็ได้นะ บอกเขาไปเลยว่าฉันคือใคร แต่ก็นะ เธอจะมีความกล้ามากพอที่จะทำแบบนั้นเหรอ?”

“...” มุมปากของเมเรดิธกระตุก แววตาของเธอดุดันและต้องการบดขยี้ผู้หญิงคนตรงหน้าให้เแหลกละเอียด แต่ในความเป็นจริงแล้ว ตอนนี้เธอไม่มีอำนาจมากพอที่จะทำแบบนั้นได้เลย

ใช่ มากไปกว่านั้น เธอยังไม่สามารถบอกเอโลอิสและฌอนได้ว่าที่จริงแล้ว วีล่า คือ มาเดลีน

เมเรดิธไม่ลืมว่าเมื่อสามปีที่แล้ว มาเดลีนนั้นรู้อย่างแจ่มแจ้งว่าเธอคือมิสมอนต์โกเมอรีตัวจริง

พรึ้บ!

ในจังหวะที่กำลังตกอยู่ในอาการตกใจนั้น มาเดลีนได้โยนโทรศัพท์ใส่หน้าเธอ

“เคยเห็นเรื่องพวกนี้ไหม? ตอนนี้ในอินเทอร์เน็ตเต็มไปด้วยเรื่องราวในอดีตเกี่ยวกับเธอและด้านมืดทั้งหมดของเธอกำลังจะถูกตีแผ่ออกมา เจเรมี่ยังประกาศบนหน้าทวิตเตอร์อย่างเป็นทางการของเขาด้วยว่าการแต่งงานระหว่างเธอกับเขาไม่ถือเป็นการแต่งงานอย่างสมบูรณ์แบบ และเขายังบอกต่อหน้าสาธารณชนอีกว่าระหว่างเธอกับเขาไม่เคยแม้แต่จะมีทะเบียนสมรส นั่นหมายความว่าโลกก็จะรู้ว่าเธอไม่เคยอยู่ในฐานะภรรยาของเขาเลย เมื่อดูแบบนี้แล้ว เขาดูเหมือนไม่ได้รักเธอมากขนาดนั้น”

“มาเดลีน นังปีศาจ!” เมเรดิธฟูมฟาย เธอต้องการพุ่งเข้ามาโจมตีมาเดลีน แต่การเคลื่อนไหวของเธอถูกตรึงไว้ด้วยกุญแจมือ

มาเดลีนหยิบโทรศัพท์ของเธอคืนมาด้วยความสบายใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยท่วงท่าที่สวยงาม “โวยวายเข้าไปซะ เอาเลย ฉันขอบอกความจริงให้เธอรู้เพียงอย่างหนึ่งนะ ว่าฉันไม่ใช่ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด คนเดิมอีกต่อไป”

เธอยิ้มออกมา หลังจากที่อยู่ในช่วงชุลมุน นิ้วเรียวยาวของเธอทั้งสิบนิ้วคว้าเข้าที่คอเมเรดิธก่อนจะกดเธอลงบนโต๊ะ รัศมีเฉิดฉายและอำนาจที่เหนือกว่า ทำเอาเมเรดิธหายใจไม่ออก

“เมเรดิธ วันที่ 'ดี' ของเธอกำลังจะเริ่มต้นในไม่ช้า แล้วคุณงามความดีของเธอที่เคยได้ก็ขึ้นอยู่กับคำตัดสินของศาล”

“...”

มาเดลีนพูดจบด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังแล้วเดินจากไปด้วยความสงบ

“มาเดลีน นังแม่มด! ต้องการอะไร? ฉันถามว่าเธอกำลังต้องการอะไร?”

ในขณะที่ได้ยินเสียงข้างหลังตะโกนใส่เธอ มาเดลีนรู้สึกว่ามันฟังดูเหมือนการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของคนที่กำลังจะตาย

ใบหน้างามของเธอกลับไปมองและยิ้มออกมาเล็กน้อย “ฉันจะบอกเธอให้ก็ได้นะ ฉันก็แค่จะเอาคืนสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอเคยทำเอาไว้กับฉันก่อนหน้านี้ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเปรียบ เธอจะต้องสัมผัสประสบการณ์นั้นทั้งหมดเพิ่มเป็นสองเท่า”

มาเดลีนก้าวเดินต่อไปอย่างมีความสุขหลังจากที่เธอพูดออกมาแบบนั้น

เมเรดิธจ้องไปที่แผ่นหลังของเธอด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความร้ายกาจ เลือดในร่างกายของเธอราวกับถูกแช่แข็ง ใบหน้าซีดดูสิ้นหวัง เธอเริ่มพึมพำกับตัวเอง

“มาเดลีน… เป็น เธอ จริง ๆ…”

มาเดลีนเดินออกจากสถานที่กักกัน ขณะนี้มันช่างเปรียบเหมือนฟ้าหลังฝนย่อมแจ่มใสเป็นพิเศษเสมอ

การทนแบกรับความเจ็บปวดและความเกลียดชังที่มีเต็มหัวใจมาเป็นเวลาหกปี และในที่สุดเธอก็สามารถปลดปล่อยความเจ็บปวดพวกนี้ออกไปได้บางส่วนในวันนี้

‘คุณปู่ ลินนี่ของคุณจะล้างแค้นในไม่ช้า

‘ลูกรัก แม่จะตัดสินโทษประหารให้ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการฆาตกรรมของลูกแม่’

‘และเจเรมี่ นายคือรายต่อไป’ มาเดลีนกำลังจะขึ้นรถและออกไป ในขณะที่รถสปอร์ตคุ้นเคยได้ขับมาจอดขวางทางข้างหน้าเธออยู่ตอนนี้

เมื่อประตูรถเปิดออก ชายที่ดูสง่าผ่าเผยและสมบูรณ์แบบที่สุดเดินเข้ามาหาเธออย่างช้า ๆ

มาเดลีนแสยะยิ้มที่มุมปากในขณะที่กำลังพูดถึงใครและคนนั้นก็ได้มาปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอ

‘เจเรมี่ วิทแมน ถึงตานายแล้ว’