มาเดลีนแสร้งยิ้มออกมาให้เขาอย่างไม่เต็มใจ “เจเรมี่ นี่คุณมาที่นี่เพื่อเยี่ยมเมเรดิธเหรอ? ยังตัดใจจากเธอไม่ได้งั้นเหรอ?”
เจเรมี่เดินไปหยุดตรงหน้าเธอ ดวงตาที่แสนมีเสน่ห์ของเขามองเข้าไปในดวงตาอันน่าหลงใหลของเธอ “มีเพียงคนเดียวที่ผมไม่สามารถปล่อยมือได้ในตอนนี้ ก็คือคุณ”
“พูดจริงงั้นเหรอ?" มาเดลีนมองทะลุเข้าไปในดวงตาเจเรมี่ราวกับว่าเธอกำลังประหลาดใจ “ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ฉันดีใจมาก”
“แน่นอน มันเป็นเรื่องจริง” เจเรมี่ยื่นมือออกมา “ถ้าหากว่าคุณเต็มใจแล้วล่ะก็ ผมจะดูแลคุณเอง เริ่มตั้งแต่นาทีนี้ไปเลยดีไหม”
มาเดลีนมองมือที่ยื่นออกมาของเจเรมี่ดูชัดเจนมาก นิ้วเรียวยาวและดูมั่นคง เธอเคยโหยหาความอบอุ่นจากฝ่ามือของเขามาก่อนในตอนนั้น
เมื่อเขาเห็นมาเดลีนนิ่งและเงียบไปพร้อมกับมองที่มือของเขา ใบหน้าของเขาแสดงถึงความไม่สบายใจที่ไม่รู้ที่มา “คุณไม่เต็มใจเหรอ?”
มาเดลีนหันไปมองที่หน้าเขาแล้วยิ้ม เธอวางมือของตัวเองเข้าไปบนมือของเขาและพูดช้า ๆ ซึ้ง ๆ ว่า “ไม่ใช่อย่างนั้น ทำไมฉันจะไม่เต็มใจล่ะ? รู้ไหม ฉันรอวันนี้มานานแล้ว”
‘ใช่แล้ว นี่มันนานมาก’
เจเรมี่ได้พามาเดลีนขึ้นรถกลับไปที่บ้านของตัวเอง
ทันทีที่เธอเข้าไปในบ้านและเห็นว่าแจ็คสันกำลังรับประทานอาหารอยู่ มาเดลีนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโล่งใจ
เธอเดินไปหาเขา “แจ็ค”
แจ็คสันเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปทันที “วีล่า”
“แจ็ค ขอบคุณนะที่อยู่ข้างฉันและแสดงความกล้าหาญออกมา” มาเดลีนยิ้มออกมาเพื่อแสดงความเอ็นดูและลูบหัวของเด็กน้อย ในขณะที่สายตาของเธอกวาดไปทั่วใบหน้าอมชมพูของเขาเธออดไม่ได้เลยที่จะรู้สึกหัวใจปวดร้าวเล็กน้อย
ทำไมเมเรดิธสามารถให้กำเนิดเด็กที่น่ารักและมีเหตุผลเช่นนี้ได้ แต่ทำไมผู้หญิงคนนั้นไม่รู้สึกชื่นชมยินดีในตัวเขาแม้แต่น้อย
“วีล่า เธอต้องปลอดภัยและไม่เป็นอะไรครับ” น้ำเสียงของแจ็คสันเคร่งขรึม หลังจากที่เขาพูดจบเขาก็หยิบสร้อยข้อมือคริสตัลออกมาจากกระเป๋าใบน้อยของตัวเอง
ดวงตาของมาเดลีนเป็นประกาย เธออดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเล็กน้อย “ฉันก็คิดว่าได้ทำข้อมือนี้หายไปซะแล้ว”
หรือว่าบางทีเขาอาจได้สมัผัสและเข้าใจรอยยิ้มจากเธอ ส่งผลให้เด็กน้อยคนนี้ยิ้มเป็นครั้งแรกในหลายช่วงทศวรรษ ฟันเขี้ยวเล็ก ๆ สองซี่ของเขากำลังโผล่ออกมาเมื่อเขาแสดงรอยยิ้มนั่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...