เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 418

“เอวลีน…”

เอโลอิสไม่สามารถหยุดสั่งสมองให้คิดเป็นอย่างอื่นได้และเธอเรียกชื่อหนีออกมาอย่างแผ่วเบา

มาเดลีนตกใจเล็กน้อย เธอรู้ดีว่านี่เป็นชื่อจริงของตัวเอง

“พ่อกับแม่ขอโทษลูกด้วยนะ เราเสียใจมากจริง ๆ ลูกสาวของแม่มาอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ ๆ ทำไมแม่ถึงตาบอดแบบนี้ เราทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่าและเรายังปกป้องผู้หญิงที่ชั่วร้ายแบบเมเรดิธเอาไว้…”

“แม่รู้ว่าไม่มีทางที่จะชดเชยความผิดให้ลูกได้เลยในชีวิตนี้มันคงไม่มีอีกแล้ว หากชาติหน้ามีจริง แม่ขอชดใช้ให้กับสิ่งที่เคยได้ทำกับลูกไว้…”

เอโลอิสเอื้อมมือของตัวเองออกมาอย่างโหยหาและดึงมาเดลีนเข้ามากอดราวกับว่าเธอกำลังพูดกับลูกสาวของตัวเองอยู่ในความคิด

“เอวลีน เอวลีน ลูกรักของแม่…” เธอเพ้อชื่อนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา

บางทีเธออาจจะอยู่ในภวังค์แห่งความฝัน ในขณะที่เธอมองไปที่ใบหน้าของมาเดลีนที่ดูคล้ายกับลูกสาวของตัวเอง มันอยากมากที่จะไม่ตกอยู่ในภวังค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพความเศร้าโศกและสภาพจิตใจที่ไม่คงที่ของเธอในตอนนี้

มาเดลีนปล่อยให้เอโลอิสกอดเธอแน่น เธอพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมาจากดวงตาที่เงียบสงบของตัวเอง แต่กระนั้นเธอก็ไม่สามารถกลั้นมันได้ ความเปียกชื้นไหลผ่านแก้มของเธอ..

นี่คงจะเป็นความรักจากแม่ที่เธอได้รับมันครั้งแรก มันช่างอบอุ่นอะไรเช่นนี้ เธอโหยหามันมาตลอด

เอโลอิสดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดหลังจากที่เวลาผ่านไปนาน

“ฉันต้องขอโทษด้วยนะ วีล่า ฉันเสียสติไปแล้ว” เอโลอิสเอ่ยขอโทษด้วยความจริงใจ “ต้องขอขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือในคืนนี้ วีล่า ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเธอ ไดอาน่าคงไม่มีทางเลยที่จะยอมรับได้ง่ายดายขนาดนั้น”

มาเดลีนยิ้มจาง ๆ “ฉันก็แค่ช่วยเพียงเล็กน้อยเท่านั้น อย่าได้ใส่ใจนักเลย”

เธอตัดสินใจลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ เช่นเดียวกับใบหน้าของเธอที่ยังคงสงบอยู่เช่นเคย “เชิญพักผ่อนเถอะค่ะ คุณนายมอนต์โกเมอรี เจเรมี่กับฉัน เราจะกลับกันแล้ว”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ