บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 455

ตุบ!

ถ้วยน้ำชาในมือของเอโลอิสหลุดมือลื่นตกลงบนพื้น

มือที่อ่อนแรงของเธอกลับถูกแช่แข็งอยู่กลางอากาศและไม่สามารถขยับได้

“นายพูดว่าอะไรนะ… วีล่าคือแมดดี้…” เอโลอิสพึมพำขณะที่น้ำตาไหลเต็มตาและมองเห็นภาพเบลอ สิ่งเดียวที่เธอเห็นในตอนนี้คือใบหน้าที่สวยงามของมาเดลีน

เอโลอิสไม่ได้รู้สึกสงสัยอะไรมากเลย เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่เธออยากให้ลูกสาวของเธอยังมีชีวิตอยู่และยังอยู่บนโลกใบนี้ นอกจากนี้ ในช่วงเวลานี้ เธอก็เริ่มชอบวีล่ามากขึ้นด้วย

เธอรู้ว่าเธอควรกำลังจะมีความสุขกับความจริงนี้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง หัวใจของเธอมันกลับเจ็บปวดเหลือเกิน

ฌอนเดินออกมาเมื่อได้ยินเสียงถ้วยน้ำชาหล่น เมื่อเขาเห็นเอโลอิสยืนอยู่ที่นั่นดูร่างกายแข็งทื่อและเธอนิ่ง ๆ ขณะที่เธอสะอื้นไห้ เขาก็เดินไปดูด้วยความรู้สึกกังวลและสงสัย

“เอโลอิส เป็นอะไรไป? ทำไมคุณถึงร้องไห้?" ฌอนมีความกังวล เขามองเจเรมี่อย่างสับสน “คุณวิทแมน นายมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วทำไมเอโลอิสถึงเสียใจ? นายจะพาแจ็คกลับบ้านเหรอ?”

เจเรมี่ยืนลูบผมของแจ็คสัน และพูดว่า “ผมไม่ได้มาพาเขากลับครับ และคุณนายมอนต์โกเมอรีเธอไม่ได้เศร้า เธอมีความสุขอยู่ต่างหากครับ”

“มีความสุขงั้นเหรอ?” ฌอนยิ่งสับสนมากขึ้นในตอนนี้

เมื่อเขากำลังจะถามคำถามเพิ่มเติม เอโลอิสหันหลังกลับและจับมือเขาไว้ “ฌอน ลูกสาวของเรายังมีชีวิตอยู่!”

“อะไรนะ? เอโลอิส คุณพูดว่าอะไรนะ?” นัยน์ตาของฌอนเต็มไปด้วยความหวัง

เอโลอิสน้ำตาไหลอาบหน้า “วีล่าเป็นแมดดี้จริง ๆ ! เธอเป็นลูกสาวที่แสนมีค่าของเรา เอวลีน! เธอคือเอวลีน!”

ฌอนยืนอึ้งกับคำพูด ขณะที่หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้น “วีล่าคือแมดดี้…”

เอโลอิสบ่นและเอนตัวพิงไหล่ของฌอน เธอรู้สึกทั้งสุขและเศร้าไปพร้อม ๆ กัน “ฌอน นี่มันโชคดีมาก ๆ ลูกสาวของเรายังมีชีวิตอยู่ เธอยังมีชีวิตอยู่ ขอบคุณพระเจ้า!"

ดวงตาของฌอนก็เต็มไปด้วยน้ำตา เขาระงับความรู้สึกและตบไหล่ของเอโลอิสเพื่อปลอบโยนเธอ อย่างไรก็ตาม เขาแทบรอไม่ไหวที่จะได้เจอมาเดลีนในตอนนี้

“เอวลีนอยู่ที่ไหน? เธออยู่ที่ไหน? ฉันอยากเจอเธอตอนนี้เลย”

“คุณวิทแมน นายต้องรู้ว่าลูกสาวของฉันอยู่ที่ไหน ใช่ไหม? ได้โปรดบอกเราเถอะ!” เอโลอิสแสดงคำพูดออกมาอย่างร้อนใจ

เมื่อเธอออกจากสำนักงาน พนักงานต้อนรับก็วิ่งมาหาเธอ “คุณผู้หญิง เมื่อกี้…”

“เรียกฉันว่าควินน์ก็ได้ค่ะ”

“ฉันขอโทษค่ะ คุณควินน์” พนักงานต้อนรับพูดแก้ตัวอย่างรวดเร็ว “ฉันขอโทษด้วย คุณควินน์ ทางพนักงานล็อบบี้โทรมาบอกว่าคุณท่านและคุณนายมอนต์โกเมอรีต้องการพบคุณโดยด่วน พวกเขากำลังขึ้นมาแล้ว”

มาเดลีนพยักหน้าราวกับว่าเธอกำลังครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ “โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ”

หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น เธอก็เดินเข้าไปในลิฟต์วีไอพีแล้วเดินออกไป

ทันใดนั้น ลิฟต์ข้าง ๆ ก็ขึ้นมาถึง เมื่อประตูเปิดออก ประตูลิฟต์วีไอพีก็ปิดลงทันที

มาเดลีนมองเห็นร่างที่ตื่นตระหนกของเอโลอิสและฌอนได้จากช่องของประตูลิฟต์ที่กำลังจะปิด เธอมองดูพวกเขาอย่างนิ่งเฉยจนประตูลิฟต์ปิดสนิท

เอโลอิสและฌอนวิ่งไปหาพนักงานต้อนรับเพื่อถามว่ามาเดลีน อยู่ในสำนักงานหรือเปล่าทันทีที่พวกเขาออกจากลิฟต์

พนักงานต้อนรับชี้ไปที่ลิฟต์วีไอพี “คุณควินน์เพิ่งออกไปค่ะ”