บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 460

เอโลอิสและฌอนเห็นฉากนี้ ขณะที่พวกเขายืนอยู่หน้าห้องนอนและหัวใจของพวกเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก

พวกเขาไม่กล้าไปรบกวนสองคนนั้น ในเวลาเดียวกัน พวกเขาไม่กล้าบอกมาเดลีนว่าจริง ๆ แล้วแจ็คสันเป็นลูกชายแท้ ๆ ของเธอโดยไม่ได้พิจารณาอย่างรอบคอบก่อน

เอโลอิสปิดปากของเธอเมื่อเห็นสิ่งนี้ เธอกลืนคำพูดและสะอึกสะอื้นจากนั้นวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

“เอโลอิส!”

ฌอนเรียกเอโลอิสด้วยโทนเสียงต่ำ จากนั้นเขาก็มองไปที่มาเดลีนว่าอย่างโหยหาก่อนจะตามภรรยาของเขาไป

เอโอลอิสกลับไปที่ห้องของเธอและล้มตัวลงนอนบนเตียงของเธอ เธอปิดหน้าของเธอขณะที่เธอเริ่มฟูมฟาย

แม้ว่าฌอนจะรู้สึกเศร้ามาก แต่ในฐานะสามีและฐานะลูกผู้ชาย เขาต้องแข็งแกร่งและสงบเสงี่ยมมากกว่าเอโลอิสในเวลานี้

“เอโลอิสหยุดร้องไห้ได้แล้ว อย่าเป็นแบบนี้เลย” ฌอนลูบไปที่ไหล่ของเอโลอิสเบา ๆ และปลอบเธอ “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ลูกสาวของเรายังมีชีวิตอยู่และเธอก็ใช้ชีวิตอย่างดีที่สุดแล้ว เราควรมีความสุขและภูมิใจในตัวเธอนะ”

เอโลอิสร้องไห้หนักขึ้นอีกหลังจากที่เธอได้ยินแบบนั้น

แน่นอน เธอรู้ว่าเธอควรจะรู้สึกมีความสุขกับเรื่องนั้น

กระนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างจากอดีตได้ผุดขึ้นในสมองของเธอ ฉากที่เธอตีและตะโกนใส่มาเดลีนกำลังฉายซ้ำในหัวของเธอ เช่นเดียวกับฉากของมาเดลีนที่อาเจียนเป็นเลือดและหอบหายใจอ่อนแรงเนื่องจากอาการป่วยของเธอ

เมื่อเธอคิดถึงสิ่งเหล่านั้น เอโลอิสรู้สึกว่าเธอรู้สึกเจ็บปวดมากแค่เธอหายใจอยู่ในตอนนี้

“ทำไมฉันถึงล้มเหลวในฐานะคนเป็นแม่นะ? ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแค่คนแปลกหน้า แต่ฉันก็ไม่ควรจะตีหรือตะโกนใส่เธอแบบนั้น…”

เอโลอิสโทษตัวเองอย่างคับแค้นใจ เธอขยับตาที่แดงก่ำของเธอและมองไปที่ฌอน

“ฌอนรู้ไหม? ฉันใช้มือนี้ตีลูกสาวของเราหลายครั้ง ฉันเรียกเธอว่าเป็นผู้หญิงที่เลวทราม และฉันยังสาปแช่งเธอให้ไปนรก ฉันบอกกับเธอว่า เธอสมควรแล้วที่จะถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง...

“ฉันดูถูกเหยียดหยามแบบนั้นได้ยังไงกัน? ฉันยังบอกอีกว่าเธอแค่แกล้งทำเป็นอาเจียนเป็นเลือดจากอาการป่วยของเธอ ฉันบอกว่าเธอทำอย่างนั้น เพื่อให้เจเรมี่สนใจเธอ!”

ขณะที่ฌอนฟังเอโลอิส ดวงตาของเขาก็แดงขึ้นและเขาก็กลืนน้ำลาย “เอโลอิส หยุดพูดได้แล้ว ได้โปรดหยุดเถอะ…” เขาพึมพำ เขาก็รู้สึกว่าตอนนั้นเขามีส่วนร่วมในความทรงจำอันเลวร้ายที่เอโลอิสกล่าวถึง เขาใจร้ายและโหดร้ายกับลูกสาวของพวกเขาด้วยเช่นกัน