เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 590

“หยุด... หยุดพูด ฉันปวดหัว! เจเรมี่ เจเรมี่…”

“ลินนี่!”

เจเรมี่ที่เพิ่งกลับจากเรือนจำมาถึงทางเข้าบ้านพักและเห็นฉากทั้งหมด

เมเดลีนร้องเรียกชื่อของเขาอย่างสิ้นหวัง ขณะที่เฟลิเป้คว้ามือของเมเดลีนไว้

เขาจอดรถอย่างรวดเร็ว วิ่งฝ่าสายฝนด้วยการก้าวยาว ๆ และโอบกอดเมเดลีนที่ยังคงพึมพำอยู่ในอ้อมแขนของเขา

“ผมอยู่นี่ ลินนี่ ไม่ต้องกลัวนะ” เขากอดเมเดลีนในอ้อมแขนของเขา รู้สึกราวกับว่าหัวใจเขาถูกทิ่มแทงเมื่อเห็นท่าทีทุกข์ทรมานของเธอ

ความโกรธพุ่งทะลุผ่านเขาขณะที่เขาหันไปหาเฟลิเป้ด้วยแววตาชั่วร้าย คำพูดเย็นชาถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากบางของเขา “ไปซะ หยุดก่อกวนภรรยาของฉัน นายควรหายตัวไปซะเดี๋ยวนี้เลย”

เฟลิเป้ไม่ได้โกรธและเพียงปล่อยรอยยิ้มออกมาเท่านั้น ดวงตาเย็นชาของเขาขยับจากการมองใบหน้าที่ซีดเซียวของเมเดลีนไปยังดวงตาที่เดือดพล่านของเจเรมี่

เขาไม่พูดอะไรและเผยรอยยิ้ม

เจเรมี่ดึงสายตาของเขากลับมาหลังจากที่เฟลิเป้จากไป จากนั้นเขาก็ยิ้มปลอบเพื่อให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่เมเดลีน

“ไม่ต้องกลัวนะ ลินนี่ ผมอยู่นี่ ผมจะปกป้องคุณเอง” เขามอบความอบอุ่นให้หล่อน แต่หัวใจของเขากลับเต้นผิดจังหวะอยู่

คิ้วของเมเดลีนขมวดแคบลง ดวงตาของเธอปิดแน่น แต่จิตใจของเธอสว่างวาบไปด้วยความทรงจำในเหตุการณ์ต่าง ๆ หลังจากที่เธอสูญเสียมันไป เศษเสี้ยวของความทรงจำที่ว่าเธอเคยถูกทอดทิ้ง...

เมเดลีนค่อย ๆ ฟื้นคืนสติกลับมาได้ก็เมื่อเวลากลางคืนแล้ว

เธอจำไม่ได้ว่าเธอหมดสติไปเมื่อไร เมื่อเธอตื่นขึ้นมาเธอก็รู้สึกว่ามือขวาของเธอถูกจับไว้แน่น เธอหมุนตัวไปรอบ ๆ รับรู้ว่าเจเรมี่กำลังปกป้องเธอที่ข้างเตียง

ทั้งสองมือของเขาจับมือเธอไว้ ตัดสินจากภาพที่เห็น ดูเหมือนเขาจะไม่เคยปล่อยมือจากไปเลย เพราะเมเดลีนสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นพร้อมกับความชื้นในมือของเธอ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ