บรรดาคนรับใช้และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสะดุ้งตัวตื่นและรีบเร่งมาดู แต่ไม่มีใครสักคนในหมู่พวกเขาที่จะสามารถหยุดเจเรมี่ซึ่งกำลังแผ่รังสีพยาบาทออกมาได้
“ไปเรียกเฟลิเป้ออกมาพบฉันเดี๋ยวนี้” เขาเดินไปยังกลางห้องโถง สายตาจ้องมองไปยังบรรดาผู้อารักษ์ขาที่ยืนขว้างหน้าเขาอยู่
“ทำไมถึงทำเป็นแตกตื่นกันไปได้ ก็แค่หลานชายต้องการจะพบฉันแค่นั้นเอง?” เสียงของเฟลิเป้ดังลงมาจากทางชั้นบน
เจเรมี่หันขวับ สายตาอันเย็นยะเยือกจับจ้องไปที่เฟลิเป้ซึ่งกำลังเดินลงมาอย่างอ้อยอิ่ง
เฟลิเป้อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำหลวม ๆ พร้อมกับสีหน้าที่ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจใด ๆ “นี่มันเป็นเวลาพักผ่อน พวกนายเองก็ควรจะไปพักผ่อนนะ อย่ามาขัดจังหวะบทสนทนาระหว่างฉันกับหลานชายผู้น่ารักสิ” จากนั้นเขาก็ไล่บรรดาคนรับใช้ และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้ออกไปจากตรงนั้น
ไม่นาน ก็เหลือแค่เขาสองคนอยู่ในห้องโถง
“เฟลิเป้ วิทแมน นี่คือวิธีที่นายใช้ฉกชิงภรรยาจากคนอื่นอย่างนั้นเหรอ? ด้วยการกดดันลินนี่อย่างไม่ลดละ และทรมานเธออยู่อย่างนี้น่ะเหรอ? ที่นายทำแบบนี้ นายมีความสุขมากนักหรือไง?” ไฟแห่งแรงแค้นแผดเผาอยู่ในดวงตาขณะที่เขาตั้งคำถามเหล่านั้น
เฟลิเป้หัวเราะเยาะชอบใจ “ที่ฉันทำไป ก็เพื่อให้ความทรงจำของเธอฟื้นคืนมาเร็ว ๆ ก็เท่านั้น” เขามองเจเรมี่ด้วยท่าทีดูถูกและรู้สึกเคลือบแคลงใจ “อ๋อ จริงด้วย นายคงไม่ต้องการให้ความทรงจำของเมเดลีนกลับมาสินะ เพราะว่านั่นจะหมายความว่าเธอจะจำได้หมด ว่าเธอเคยเหม็นขี้หน้านายมากแค่ไหน ฉันพูดถูกไหม?
“ฮ่าฮ่า” เจเรมี่หัวเราะ “อย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับคนต่ำช้าอย่างนายจะดีกว่า ตราบใดที่เธอมีความสุข สุขภาพดี และปราศจากความทุกข์ใด ๆ ฉันจะยอมให้ลินนี่แสดงความโกรธแค้นต่อฉันได้เท่าที่เธอต้องการ!”
หลังจากได้ยินในสิ่งที่เจเรมี่พูด เฟลิเป้ก็รู้สึกเดือดดาลอย่างถึงที่สุด
อย่างไรก็ตาม เจเรมี่กลับไม่ได้รู้สึกสนใจกับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของเฟลิเป้มากนัก เขากล่าวเตือนว่า “อย่าบังอาจมาทำให้ลินนี่ต้องรู้สึกเจ็บปวดอีกเป็นอันขาด ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ฉันเอานายตายแน่”
เขาจ้องไปที่เฟลิเป้ด้วยสายตาอันแข็งกร้าว และสะบัดหน้าเดินออกไป
ในขณะที่เจเรมี่กำลังเดินไปที่หน้าประตู เสียงเรียกของเฟลิเป้ก็ดังไล่หลังมา “เจเรมี่ ไม่ใช่แค่นายหรอก ที่รักเธอด้วยใจจริง ฉันเองก็เหมือนกัน”
เจเรมี่หัวเราะพร้อมหันหน้าไปหาเขา “ด้วยใจจริง? นายจะไม่มีทางทำให้เธอเจ็บปวดหรอก ถ้านายรักเธอจริง”
“จากสายตาของนาย คงจะดูเหมือนว่าฉันกำลังทำให้เธอเจ็บปวด แต่ในสายตาของฉัน ฉันกลับมองว่ามันเป็นการช่วยทำให้เธอดีขึ้นมากกว่า” เฟลิเป้พูดด้วยท่าทางที่จริงจัง “ใช่แล้ว ฉันรักเมเดลีน ฉันรักเธอมาตั้งแต่ 18 ปี ก่อนหน้านี้แล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...