เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 600

เมเดลีนใช้โอกาสนี้ผลักเขาออกไป พร้อมกล่าวเสริมด้วยน้ำเสียงที่เย็นชามากกว่าเดิม “ฉันจำสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้าที่จะสูญเสียความทรงจำไปไม่ได้เลย และฉันก็ไม่ต้องการรื้อฟื้นสิ่งเหล่านั้นขึ้นมาด้วย ตอนนี้ความรู้สึกที่ฉันมีต่อนายมีเพียงแค่ความโกรธเกลียดเพียงเท่านั้น เข้าใจที่ฉันพูดไหม? เลิกตามตอแยฉันสักที ฉันไม่อยากเห็นหน้านายอีก”

เธอสะบัดหน้าหนีอย่างไม่ไยดีพร้อมกับดวงตาที่แข็งกร้าวคู่นั้น “ไปกันเถอะค่ะ เฟลิเป้”

“ได้ครับ” ในตอนนี้เฟลิเป้กำลังพยายามทำตัวให้เป็นสุภาพบุรุษโดยการเปิดประตูรถให้เมเดลีนขึ้นไปนั่ง ก่อนเขาจะเดินตามขึ้นรถไป เฟลิเป้ชำเลืองมองไปที่เจเรมี่ซึ่งยืนเงียบขรึมต้านสายลมที่พัดผ่าน สายตาของเฟลิเป้เปล่งประกายราวกับว่าได้คว้าชัยชนะมาไว้ในมือของตน

เปรี้ยง!

พายุลูกแรกเข้าปกคลุมท้องฟ้าแห่งคืนแรกในฤดูร้อน

ผู้คนที่ไม่ได้พกร่มกันฝนมา ต่างพากันวิ่งอย่างเต็มฝีเท้าเพื่อไม่ให้เปียกปอน เว้นแต่เจเรมี่ผู้ที่จิตใจล่องลอยไปไกลแสนไกล เขายังคงยืนอยู่ท่ามกลางสายฝน

น้ำตาที่ไหลรินรวมกันเป็นสายเดียวกันสายฝนที่กระหน่ำลงมา

เขาหลับตาลงและเห็นเพียงแค่บาดแผลลึกในจิตใจ

แต่อย่างไรก็ตาม เขาเชื่อเป็นอย่างมากว่าบาดแผลในจิตใจของเมเดลีนนั้นสาหัสสากรรจ์กว่าเขามากนัก

...

ไม่นาน แม้ว่าพายุได้สงบลง แต่สิ่งที่ยังคงอยู่คือบาดแผลที่รักษาไม่หายของเจเรมี่

เขาได้รับข้อความว่าเมเดลีนจะขึ้นเครื่องบินเพื่อเดินทางไปยังเมืองเอฟในวันพรุ่งนี้

เธอคงจะพาแจ็คสันไปด้วยกันและไม่คิดที่จะกลับมาที่นี่อีก

เจเรมี่รู้ดีว่าเมเดลีนหมดแล้วซึ่งเยื่อใยที่มีต่อเขา แต่สำหรับแจ็คสันแล้วมันแตกต่างออกไป

แม้ว่าความทรงจำของเธอก่อนหน้าที่จะประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จะไม่กลับมา แต่เธอยังจำทุกอย่างหลังจากที่สูญเสียความทรงจำได้อยู่ เพราะว่าความทรงจำทั้งสองบุคลิกของเธอได้ทับซ้อนกันอยู่ ดังนั้นเธอจึงยังจำได้แน่ว่าแจ็คสันเป็นลูกชายแท้ ๆ ของเธอ

เจเรมี่รีบตรงดิ่งไปที่โรงเรียนอนุบาลเพื่อรับแจ็คสันกลับ

ในตอนเย็น เมเดลีนไปยังโรงเรียนอนุบาลเพื่อไปรับเจ้าตัวน้อย แต่พบว่าเจเรมี่รับเขากลับไปก่อนหน้าแล้ว

เธอไม่ค่อยพอใจนัก แต่เมื่อเธอกำลังจะโทรหาเจเรมี่ รถของเขาก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเธอ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ