เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 615

ณ สนามบินเกลนเดล

เมเดลีนกำลังจูงมือแจ็คสันเดินไปที่ห้องพักเอกเขนกระดับวีไอพีของสนามบิน

เอโลอิสและฌอนเดินตามพวกเขาไม่ห่าง

พนักงานนำอาหารหน้าตาน่ารับประทานมาบริการพวกเขา แต่ดูเหมือนว่าเมเดลีนจะไม่ค่อยมีความอยากอาหารมากเท่าไหร่นัก

ความกระสับกระส่ายหมุนวนอยู่ภายใน ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นมาจากอะไรกันแน่

หลังจากลังเลใจอยู่นาน เอโลอิสก็ลุกขึ้นไปนั่งข้างเมเดลีนก่อนจะกุมมือเธอเอาไว้ “เอวลีน”

เธอเรียกชื่อนั้นออกไป ดวงตาเริ่มร้อนผ่าว

“ดูแลตัวเองให้ดี ๆ นะลูก เอวลีน กลับมาเกลนเดลบ้างตอนที่หนูว่างนะ…” เธอหยุดพูดชั่วขณะพลางหันหน้าไปทางฌอน “มาเยี่ยมแม่กับพ่อบ้างนะลูก”

เมเดลีนหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาซับน้ำตาเอโลอิส “หนูจะกลับมาค่ะ”

เอโลอิสรู้สึกว่าจมูกเธอร้อนผ่าวในขณะที่โอบกอดเมเดลีนเบา ๆ “แม่เสียใจจริง ๆ นะลูก เอวลีน… แม่หวังว่าลูกจะไม่ต้องเจ็บปวดอีกแล้วนะ”

เมเดลีนลูบไหล่ของเอโลอิสเบา ๆ พร้อมรอยยิ้ม แต่เธอรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจเมื่อเห็นว่าฌอนเองก็นั่งปาดน้ำตาอยู่

แม้ว่าเธอจะสูญเสียความทรงจำในอดีตไปทั้งหมด แต่ความรู้สึกเจ็บปวดนี้เกินกว่าคำว่าจริงเสียอีก

เมื่อขั้นตอนเช็คอินทุกอย่างเรียบร้อย เฟลิเป้เดินกลับมาพร้อมรอยยิ้มอันอบอุ่น ในขณะที่เห็นว่าเอโลอิสนั่งซบอยู่ในอ้อมแขนของเมเดลีน

“ผมจะพาเอวลีนกลับมาหาบ่อย ๆ ครับคุณป้า คุณป้ากับคุณลุงไม่ต้องเสียใจไปนะครับ”

เอโลอิสพยักหน้า แต่อย่างไรก็ตามคำพูดของเขาแทบจะไม่สามารถชะล้างความเศร้าโศกที่เธอมีให้หมดไปได้

พวกเขาใช้เวลากว่า 20 ปี และผ่านอะไรมากเท่าไหร่ก่อนที่ครอบครัวจะได้กลับมารวมตัวกันอย่างพร้อมหน้า และก่อนที่จะได้ยินเมเดลีนเรียกพวกเขาว่า ‘แม่’ กับ ‘พ่อ’ จากปากของเธอเอง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ