วินส์ตันแนะนำให้คาเลนเลิกติดต่อกันอีวอน หลังจากเหตุการณ์ที่เธอทุบตีผู้อาวุโสแดงขึ้นมา แต่อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงแต่เธอจะเพิกเฉยต่อคำแนะนำของสามีแล้วยังกลับไปติดต่อกับอีวอน แต่เธอกลับสรรหาแผนการที่ชั่วร้ายแบบนั้นไปทำร้ายเมเดลีนอีกด้วย วินส์ตันไม่คาดคิดกว่าพวกเธอจะน่ารังเกียจได้มากไปกว่านี้แล้ว
คาเลนยืนแอบอยู่ที่ประตู กำลังดูเจเรมี่กับวินส์ตันช่วยกันพาผู้อาวุโสขึ้นนอนบนเตียง หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ เธอจึงตัดสินใจเดินออกไปพูดคุยกับพวกเขาทั้งสอง
“เจเรมี่ วินคะ พวกคุณสองคนต้องเหนื่อยกับอะไรหลาย ๆ อย่างที่วุ่นวายในช่วงสองสามวันมานี้มากเลย เดี๋ยวฉันช่วยดูแลผู้อาวุโสแทนให้นะ” เธอเสนอตัวช่วยเหลือด้วยความเต็มใจ ดูเหมือนว่าเธอจะพยายามกู้หน้าของเธอกลับคืนมา
เจเรมี่ไม่สนใจไยดีเธอ เขาหันหลังเดินออกไป
คาเลนเรียกตะโกนเรียกชื่อเขา “เจเรมี่ เจเรมี่ ฉันยังเป็นแม่แกอยู่นะ แกทำ...”
“คุณอ้างว่าคุณรู้ที่ของตัวเองดี แล้วทำไมคุณทำเรื่องแบบนั้นลงไปล่ะ? คุณรวมหัวกับหลานสาวตัวดีของคุณทำร้ายลูกสะใภ้ของตัวเองได้ยังไงกัน?” วินส์ตันพูดถึงความผิดนั้นอย่างโกรธเกรี้ยว
คาเลนแสดงท่าทีไม่พอใจ เมื่อเห็นว่าเจเรมี่เดินพ้นประตูไปแล้ว เธอจึงเริ่มเปิดปากตำหนิ “ลูกสะใภ้อะไรกัน? คุณเองก็มองว่ามันเป็นลูกสะใภ้แล้วอย่างนั้นเหรอคะ? มันมีเหตุผลมากสินะ ที่จะได้มาอยู่บ้านหลังนี้น่ะ! อีวอนทำเรื่องแบบนั้นลงไปเพราะยัยผู้หญิงคนนั้นต่างหาก ตั้งแต่เจอหน้ามัน โชคที่ฉันกับอีวอนเคยมี ตอนนี้ถูกมันฉุดกระชากลงหุบเหวแห่งนรกหมดแล้ว!”
“คุณมันเกินเยียวยา” วินส์ตันไม่เหลือเรี่ยวแรงใด ๆ ที่จะโต้เถียงกับคาเลน “คุณพ่อท่านไม่ต้องการความรู้สึกใส่ใจที่คุณมีให้หรอก อีกเดี๋ยวคนที่ท่านอยากเจอจะมาดูแลท่านต่อเอง ถ้าไม่มีอะไรดี ๆ ให้ทำแล้ว ก็ไปอยู่กับหลานสาวตัวดีของคุณเถอะ ”
“เหอะ!” ความเดือดดาลของคาเลนทะลุปรอทเมื่อได้ยินวินส์ตันกำลังต่อว่าเธอ “พูดเองนะ ก็ได้ ฉันจะไปหาอีวอนเดี๋ยวนี้แหละ”
“คุณ…” วินส์ตันหันไปกำชับผู้ดูแลด้วยความโกรธ “ได้โปรดดูแลผู้อาวุโสของเราให้ดี ๆ ด้วยล่ะ ฉันจะออกไปข้างนอกสักพัก”
“เข้าใจแล้วค่ะ นายท่าน” ผู้ดูแลพยักหน้าตอบรับและรีบเข้ามาภายในห้องโดยไว โดยไม่รีรอที่จะให้ตัวเองกลายเป็นส่วนหนึ่งของสนามอารมณ์ผู้เป็นนาย
ความเจ็บแค้นที่พรั่งพรูอยู่ภายในทะลักออกเมื่อเห็นว่าเจเรมี่และวินส์ตันออกไปแล้ว เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาอีวอนทันที “วันนี้ฉันอารมณ์ดีเป็นพิเศษ อีวอน! มาหาที่วิลล่าสิ ฉันจะพาเธอออกไปช้อปปิ้งให้สุดเหวี่ยงสักหน่อย อย่ากังวลไป พวกเขาไม่อยู่บ้าน”
อีวอนที่คุมสติไม่อยู่เพราะฤทธิ์น้ำเมาดีดตัวขึ้น และผลักผู้ชายที่อยู่ข้างกายกระเด็นออกไป เมื่อได้ยินคาเลนสัญญาว่าจะพาเธอออกไปช้อปปิ้ง
เธอตกงาน ชื่อเสียงของเธอป่นปี้ไปตั้งแต่งานการแข่งขันออกแบบเครื่องเพชรครั้งนั้นแล้ว และตอนนี้เธอก็ไม่มีเงิน เธอทำได้เพียงใช้เวลาอยู่กับผู้ชายที่ไนท์คลับไปวัน ๆ
อีวอนเรียกรถให้มาส่งที่วิลล่าด้วยสติที่ยังพร่ามัว และเดินเข้ามาภายในบ้านราวกับว่าเธอเป็นเจ้าของที่นี่ ด้วยรู้ว่าทั้งเจเรมี่และวินส์ตันต่างก็ไม่ได้อยู่ที่นี่
“คุณป้าคาเลน” เธอตะโกนเรียก แต่ไร้เสียงตอบรับ ดังนั้นเธอจึงเดินตรงไปที่ห้องนอนของคาเลน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...