เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 657

ดวงตาอันใสซื่อบริสุทธิ์ของแจ็คสันโตขึ้นทันตาเมื่อได้ยินคำถามของเมเดลีน

เขารีบยกมือ ๆ สีขาวนวลขึ้นมาปิดปากราวกับว่านึกบางอย่างออก

ปฏิกิริยาของเด็กน้อยทำให้เมเดลีนรู้สึกฉงนไม่น้อย เธอยื่นมืออกไปจับมือของแจ็คสันอย่างอ่อนโยน “แจ็ค มีอะไรรึเปล่า? เมื่อกี้ลูกบอกว่าพ่อของลูกตาบอดใช่ไหม?”

แจ็คสันเม้มริมฝีปากสีเชอร์รี่แน่น เด็กน้อยลังเลที่จะบอกบางอย่างให้แม่ของตนรู้

ในทางกลับกันเป็นเมดเลีนที่เริ่มรู้สึกกังวลมากยิ่งขึ้น “แจ็ค บอกแม่มาเร็ว”

“ไม่ได้ครับ คุณยายห้ามไม่ให้แจ็คบอกแม่ว่าพ่อมองไม่เห็น”

อะไรนะ?

ท่าทีของเมเดลีนเปลี่ยนไปทันที

ทันใดนั้น เธอพลันนึกสีหน้าที่ประหลาดของเจเรมี่เมื่อสองสามครั้งก่อนที่พวกเขาพบกันออก

เธอคิดว่าเขาไม่ต้องการที่จะเห็นหน้าเธออีกต่อไปแล้ว แต่กลับกลายเป็นว่าเขามองไม่เห็นเธอต่างหาก!

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมแม้ว่าเขาจะมองหน้าเธอ แต่เธอกลับสัมผัสไม่ได้เลยว่าถูกจ้องมองอยู่

หัวใจของเมเดลีนสั่นระรัว เพราะเหตุผลบางอย่าง เธอพลันลุกขึ้นและเดินออกจากที่นั่งผู้โดยสารอย่างรวดเร็ว

เฟลิเป้และลิลลี่กลับมาจากไปเข้าห้องน้ำ เมื่อเห็นเมเดลีนรีบกลับออกไปให้ขณะที่จูงมือแจ็คสันอยู่ เขารู้สึกมึนงง จึงตะโกนเรียกเมเดลีน “เอวลีน คุณกำลังจะไปไหน?”

เมเดลีนหันหลังกลับมา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความวิตกกังวล “เจเรมี่ตาบอด คุณรู้เรื่องนี้ไหม?”

เฟลิเป้มีท่าทีชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินเรื่องนี้ จากนั้นเขาจึงแสดงท่าทีที่ประหลาดออกมา “เจเรมี่ตาบอดอย่างนั้นเหรอ เป็นไปได้ยังไง?”

“ถ้าเขาไม่เป็นไร ฉันจะรีบกลับมานะ”

เมเดลีนอุ้มแจ็คสันและวิ่งออกไปโดยที่เฟลิเป้ไม่มีโอกาสได้ห้ามเธอเลย เธอไม่แม้แต่หันหลังกลับมามอง

ถ้ามันไม่เป็นไร เธอจะกลับมา

นี่หมายความว่าเธอจะไม่กลับมาแน่นอน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ