เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 659

ฝีเท้าของเจเรมี่หยุดชะงัก และเขาได้ยินเสียงฝีเท้าของเมเดลีนกำลังใกล้เข้ามา

หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น แต่เขาบังคับให้ตัวเองเผยรอยยิ้มอันอ่อนโยนออกมาและหันหน้าไปช้า ๆ “พาแจ็คสันไปเถอะ แล้วไปใช้ชีวิตที่คุณต้องการ คุณจะมีชีวิตที่มีความสุข ถ้าอยู่ห่างจากไอ้คนไร้ค่าแบบผม”

เมเดลีนเดินเข้ามาหาเขาจากทางด้านหลัง น้ำตาที่ไหลรินออกมาจากดวงตาของเธอเหือดแห้งไปจากสายลมในฤดูใบไม้ร่วง

เมื่อเห็นท่าทีนิ่งสงบและไร้อารมณ์ของชายหนุ่มตรงหน้า เธอจึงหัวเราะออกมาอีกครั้ง “มีชีวิตอย่างที่ฉันต้องการ? เจเรมี่ นายรู้รึไงว่าชีวิตที่ฉันต้องการคือชีวิตแบบไหน?”

เจเรมี่เหลือบสายตาที่สวยงามของเขาลงอย่างหดหู่ และยิ้มออกมา “อย่างน้อย ชีวิตที่ไม่ผมก็คือชีวิตที่คุณต้องการ”

หลังจากที่เสียงนั้นจบลง สายลมก็หอบเอาความเงียบมาปกคลุมพื้นที่ตรงนั้นอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเจเรมี่เอ่ยบางอย่างขึ้นมาอย่างแผ่วเบา

“ตอนนี้พวกเราหย่ากันอย่างเป็นทางการและผมก็ปล่อยคุณไปแล้ว นับจากนี้ พวกเราไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องทำร่วมกัน ผมจะไม่ไปกวนใจคุณอีก ไม่แม้แต่ไปขว้างหูขว้างตาคุณเลย”

ในขณะที่พูด เขาหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับเมเดลีนอย่างไม่เต็มใจนัก “คุณมอนต์โกเมอรี ผมหวังว่าคุณจะมีความสุขและอายุยืนยาวกับชายอันเป็นที่รักของคุณนะครับ”

คุณมอนต์โกเมอรี

เขาเรียกเธอแบบนั้น

มันช่างรู้สึกห่างไกลและห่างเหินยิ่งนัก

เขาเดินผ่านกระถางดอกไม้และค่อย ๆ เดินเข้าบ้านไป ทิวทัศน์จากแผ่นหลังของเขาปรากฏความอิสระและความเบิกบานใจออกมา ราวกับว่าเขาปล่อยวางอดีตไปหมดแล้ว

อย่างไรก็ตาม เธอกลับนึกถึงตอนที่เขาควบคุมตัวเองไม่อยู่ และโผเข้ากอดเธอราวกับว่าเขาเสียสติ เขากอดจูบเธอจากทางด้านข้าง และกระซิบคำหวานข้างหูเธอ คำพูดและประโยคนั้นในไดอารี่ชัดเจนขึ้นมาในจิตใจเธอเช่นกัน

แต่ในตอนนี้ เขากลับบอกว่าเขาปล่อยเธอให้เป็นอิสระแล้ว

เมื่อเห็นแผ่นหลังของเขาที่ค่อย ๆ ลับหายไป หัวใจของเมเดลีนเต็มไปด้วยความรู้สึกเศร้าที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ เธอหัวเราะอย่างเฉยเมย “คุณวิทแมน อย่าเข้าใจฉันผิดเลยนะคะ ฉันแค่อยากจะมาถามคุณว่า คุณสูญเสียการมองเห็นไปเพราะเหตุการณ์ไฟไหม้วันนั้นใช่ไหมคะ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ