เฟลิซิตี้ไม่มีเวลาตอบกลับ เมื่อเสียงที่น่าดึงดูดของเจเรมี่ได้เล็ดลอดออกมาจากข้างใน “ใครเหรอ?”
สีหน้าของเฟลิซิตี้เปลี่ยนเป็นเหนื่อยหน่ายและหงุดหงิดทันที “ทำไมเธอถึงมาที่นี่อีก คุณมอนต์โกเมอรี? ฉันเคยบอกคุณหลายครั้งก่อนหน้านี้แล้ว ว่าฉันเป็นคนที่เจเรมี่รัก เป็นเพราะเราดูคล้ายกัน มันเลยทำให้เจเรมี่ชอบเธอแทนที่จะเป็นฉัน ตอนนี้เจเรมี่กับฉันกลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว เพราะอย่างนั้นได้โปรดหยุดรบกวนเราได้ไหม?”
ณ จุดนั้นเมเดลีนมั่นใจว่าเฟลิซิตี้กำลังแสดงอยู่ เธอต้องการฉีกหน้ากากของผู้หญิงคนนั้นออก แต่ทันใดนั้นเองเธอก็เหลือบไปเห็นเจเรมี่
เจเรมี่จ้องมาที่เมเดลีนอย่างสงบด้วยดวงตาดอกท้อที่ล้ำลึกและกำลังคิดวิเคราะห์ของเขา ก่อนจะละสายตาไปมองเฟลิซิตี้ขณะที่พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “เก็บของของคุณเร็วเข้า อีกสามชั่วโมงจะถึงเวลาของเที่ยวบินกลับไปเกลนเดลของเราแล้ว”
"ได้ค่ะ" เฟลิซิตี้พยักหน้า รอยยิ้มยั่วยวนใจของเธอชัดขึ้นไปอีก
เมเดลีนแทบไม่เชื่อสายตาของเธอขณะมองดูเจเรมี่ที่ดูไม่สนใจเธอเลย ทั้งเขายังปิดประตูใส่ใบหน้าที่ประหลาดใจของเธอโดยไม่ได้เธอมองด้วยซ้ำ
เขาไม่เพียงแต่จำเธอไม่ได้เท่านั้น แต่เขายังเย็นชาและดูถูกเหยียดหยามเธออีกด้วย
มันเตือนเธอว่าเมื่อก่อนเขาเป็นอย่างไร
แต่เมื่อเทียบกับคนโหดเหี้ยมที่เขาเคยเป็น เห็นได้ชัดว่าเขาในตอนนี้ยังคงรักเธออย่างสุดซึ้ง
เมเดลีนรู้ว่าที่เจเรมี่ทำลงไปแบบนี้มันต้องมีเหตุผลของมัน เธอจึงนั่งแท็กซี่ไปที่คฤหาสน์เบบี้ บรีท เพื่อตามหาเฟลิเป้โดยไม่ลังเลอะไร
เฟลิเป้อยู่ที่คฤหาสน์จริง ๆ ที่ในสวนชายคนนั้นกำลังนั่งจิบชาดำและอ่านหนังสือในมืออย่างสบาย ๆ
เมเดลีนยืนต่อหน้าเขาและพูดอย่างห้วน ๆ “เครื่องบินตก คนหาย และคนตายทั้งหมดนี้ล้วนไม่ใช่เรื่องจริง คุณให้เฟลิซิตี้และบอดี้การ์ดของคุณลากฉันเข้าไปในรถ เพื่อที่ฉันกับเจเรมี่จะได้ไม่เจอกัน คุณแยกเราเพื่อให้คุณสามารถทำตามที่คุณต้องการได้ใช่ไหม?”
เฟลิเป้วางถ้วยน้ำชาลงอย่างไม่ใส่ใจ ในขณะที่ท่าทีเขายังคงไม่สะทกสะท้านอะไร “คุณคงเจ็บปวดที่หัวใจของคุณมากแน่ ๆ เมื่อรู้ว่าเขาตายใช่ไหม หืม?”
เฟลิเป้เยาะเย้ยความเงียบของเมเดลีน “ผมไม่เคยคิดเลยว่าคุณจะยังคงรักเขามากขนาดนี้เอวลีน” เขายืนและเอนตัวไปทางเมเดลีน น้ำเสียงของเขาทุ้มลึกและมีเสน่ห์เมื่อพูดว่า “มันต้องเจ็บสินะ หืม? การมองดูคนที่คุณรักเมินเฉยต่อคุณอย่างสุดซึ้งเพื่อจะปกป้องผู้หญิงคนอื่น”
“ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าผมรู้สึกอย่างไร เอวลีน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...