“การนอนด้วยกันถือเป็นความใกล้ชิดกันมาก ๆ ไหมครับ?” เฟลิเป้ย้อนถาม
อีเวตต์ส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม “คุณไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าคนสองคนสนิทกันมากแค่ไหนเพียงเพราะพวกเขาเคยหลับนอนด้วยกันมาก่อนหรอกค่ะ อย่าลืมว่า เดี๋ยวนี้มีคนตั้งมากมายที่มีความสัมพันธ์แค่ชั่วข้ามคืน”
“เราไม่ได้มีความสัมพันธ์แค่ชั่วข้ามคืนนะครับ ผมหลับนอนกับเธอตั้งหลายคืน” เฟลิเป้ลดเสียงลงขณะที่เขาห่างจากอีเวตต์แค่ไม่กี่นิ้ว แววตาของเขากำลังเป็นประกายด้วยความสงสัย ในตอนที่เขาพยายามจะพิเคราะห์ใบหน้าของเธออย่างถี่ถ้วน โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
เขาเหลือบมองสายเรียกเข้าและยิ้มอย่างอ่อนโยนในทันที “คุณชาริสครับ ผมต้องรับสายนี้ ไว้คุยกันตอนที่มีโอกาสนะครับ”
“ได้เลยค่ะ คุณวิทแมน” อีเวตต์จ้องไปที่เฟลิเป้ขณะที่เขาหันหลังไป จกนั้นรอยยิ้มของเธอจึงค่อย ๆ จางไป
ในส่วนของหอประชุม
เมเดลีนพยุงตัวเองพิงกำแพง ไม่สามารคุมตัวเองจากการอาเจียนได้
เธอแยกไม่ออกว่ามันเป็นเพราะร่างกายของเธอรู้สึกไม่ค่อยดี หรือเป็นเพราะเธอกำลังรู้สึกอารมณ์เสียเมื่อเธอเห็นเจเรมี่กำลังทำตัวสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่น
“คุณกำลังวางแผนจะทำอะไร จากการแบกรับความทุกข์ทรมานในการตั้งครรภ์ลูกของผู้ชายคนที่ทำร้ายลูกสาวของเราเหรอ เอวลีน?”
คำถามของเจเรมี่ที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจถูกเธอได้ยินจากด้านหลัง เมเดลีนจึงรู้ตัวว่าเจเรมี่ได้โผล่มาทางด้านหลังของเธอ
เธอกำหมัดและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
“ถ้ามันไม่ใช่เรื่องของผมจริง ๆ คุณคงจะไม่วิ่งหนีไปจากการที่ได้เห็นผมกำลังหมั้นกับผู้หญิงอีกคน”
“คุณนี่น่าสนใจดีนะ คุณวิทแมน ฉันก็แค่มีอาการแพ้ท้อง ซึ่งเป็นเรื่องปกติระหว่างการตั้งครรภ์ เพราะงั้นฉันถึงอยากออกมาสูดอากาศสดชื่นสักหน่อย” เมเดลีนปฏิเสธอย่างสงบ “ทำไมคุณถึงคิดอยู่เสมอว่าฉันลืมคุณไม่ได้ล่ะคะ?”
“ถ้าคุณไม่รู้สึกกวนใจ หรือเศร้าจริง ๆ งั้นคุณกล้าพอที่จะหันหลังกลับมาและมองผมไหม?”
“ทำไมฉันต้องหันหลังกลับไปมองคนขี้ขลาดที่ฉันเกลียดด้วยล่ะ?” เมเดลีนเปล่งเสียงทางจมูก “ในเมื่อคุณได้จบพิธีหมั้นกับคู่หมั้นของคุณแล้ว ฉันเดาว่าคงไม่มีเหตุผลอื่นที่เฟลิเป้กับฉันจะอยู่ที่นี่ต่อ”
เพื่อที่จะข่มความกระวนกระวายใจที่เธอเผชิญอยู่ เธอมุ่งหน้าตรงไปยังทางออกของหอประชุม
เธอไม่สามารถหันหลังกลับไปพร้อมกับไม่กล้าที่จะทำแบบนั้น เธอกลัวว่าในตอนที่เธอสบตากับชายคนนั้น เขาจะสังเกตเห็นดวงตาของเธอที่เริ่มร้องไห้ตั้งนานแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...