บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 88

ในทันทีที่เธอพูดจบ มันให้ความรู้สึกราวกับว่าอากาศรอบตัวพวกเขากลายเป็นน้ำแข็งไป

เจเรมี่อยู่เหนือผู้หญิงที่อยู่ข้างใต้ตัวเขา “เธอพูดอะไร? พูดอีกทีสิ”

“เรา หย่า” มาเดลีนพูดซ้ำโดยไม่ลังเล ทั้งสองคำนั้นหนักแน่นและชัดเจน

อากาศเริ่มเงียบอีกครั้ง หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เจเรมี่โวยวายเสียงดังลั่น ดวงตาของเขาที่ดูเหมือนเป็นซาตาน มันดูมืดและดูเหมือนว่าทั้งหมดกำลังกัดกินเธออย่างหิวโหย

“หย่างั้นเหรอ? อย่าแม้แต่จะคิดเรื่องนี้!”

คำพูดที่เยือกเย็นที่แสนเสียดแทงกระดูกเหล่านั้นหลุดรอดออกมาจากริมฝีปากอันเย้ายวนของเขา

“เธอไม่อยากเป็นผู้หญิงของผมเหรอ? ผมจะเติมเต็มความปรารถนาของเธอเอง”

มาเดลีนรู้สึกว่าตัวเองพังทลายขณะมองไปที่รอยยิ้มที่น่ากลัวของเขา

“ฉันไม่ต้องการให้คุณทำตามความปรารถนาของฉัน! เจเรมี่ วิทแมน ฉันต้องการหย่ากับคุณ!”

“ฝันไปเถอะ” เจเรมี่ปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี จากนั้น เขาบีบกรามของเธอแน่น “เธอต้องการหย่ากับผมเพียงเพราะเธอมีผู้ชายคนอื่น? มาเดลีน เธอไร้ยางอายแค่ไหน?”

'มาเดลีน เธอไร้ยางอายแค่ไหน?'

คำสบประมาทของเขามักออกมาอย่างง่ายดายเสมอ ดวงตาของเขาดูน่ากลัวกว่าเดิม

“เธอบอกว่าเธอมีลูกของผมเมื่อสามปีก่อนและเธอโทษว่าผมทำให้เด็กคนนั้นตาย ตอนนี้ ผมคิดว่าเธอต้องตั้งท้องลูกไม่มีพ่อนั่นเอง! ท้ายที่สุด เธอมีผู้ชายเข้ามามากมาย เธอมีทั้งแดเนียลและแทนเนอร์ ผมสงสัยว่าเธอเองรู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของเด็กคือใคร!”

มาเดลีนพยายามอย่างหนักที่จะระงับอารมณ์ของเธอ แต่ตอนนี้ ได้เริ่มพังทลายลงแล้ว

มือของเธอสั่นอย่างรุนแรงและรู้สึกเหมือนหัวใจของเธอที่เพิ่งถูกแทงมันอยู่ในความเจ็บปวดอย่างมาก

เธอกัดฟันกรอด ดวงตาสีแดงของเธอจ้องมองไปที่ชายที่กำลังเยาะเย้ยเธออย่างจริงจัง

“ฮึ่ย”

เจเรมี่เย้ยหยั่นก่อนที่จะมองเธออย่างเหยียดหยาม จากนั้น เขาก็เดินจากไป

“อย่าพยายามทำตัวน่าสงสารต่อหน้าผม ผู้หญิงอย่างเธอสมควรถูกทำร้ายจนตายในคุก”

มาเดลีนดีใจที่นี่เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ เธอเปลี่ยนผ้าปูที่นอนชำรระล้างเลือดที่อาเจียนออกไป จากนั้น เธอเก็บเสื้อผ้าสองสามชิ้นก่อนที่จะไปที่บ้านของเอวา

มาเดลีนไปทำงานตามปกติในวันจันทร์ บางทีอาจเป็นเพราะความสัมพันธ์ของเธอกับเฟลิเป้เพื่อนร่วมงานของเธอปฏิบัติต่อเธออย่างดียกเว้นอลิซาเบธ เธอมักจะทำตัวแปลกๆและอารมณ์แปรปรวนอย่างรุนแรงบ่อยครั้ง

เมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน มาเดลีนหาเวลาพอสมควรในการคืนเสื้อผ้าให้กับเฟลิเป้

ด้วยความบังเอิญ เขาอยู่ในห้องทำงานในขณะที่เขากำลังคุยโทรศัพท์อยู่

มาเดลีนต้องการออกไปหลังจากวางเสื้อผ้าลง แต่แล้ว เฟลิเป้เองแสดงท่าทางให้เธอนั่งลงและรอจนกว่าเขาจะคุยธุระจบ

เขาวางสายอย่างรวดเร็วและมาเดลีนส่งเสื้อผ้าที่รีดอย่างเรียบร้อยคืนให้เขา เฟลิเป้ยิ้ม “ผมไม่คิดว่าเธอจะซักมันจริงๆ”

“ฉันต้องรักษาสัญญา อีกอย่าง คุณได้โดนสาดกาแฟของเมเรดิธมันเป็นเพราะฉันทั้งนั้น”

“ในฐานะผู้ชาย ผมจะยืนดูผู้หญิงถูกรังแกและไม่ทำอะไรได้อย่างไร?”

คำตอบของเฟลิเป้ทำให้หัวใจของมาเดลีนอบอุ่น บางอย่าง หวนย้อนให้เธอนึกถึงคนที่เคยให้สัญญาว่าจะปกป้องเธอตลอดไป หัวใจของเธอเจ็บขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน