บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 92

มาเดลีนรู้สึกว่าหัวใจที่เต้นแรงของเธอถูกดับให้สงบลงในทันทีและความร้อนที่มีเมื่อวินาทีก่อนจากไปเช่นกัน แต่ความเย็นในเส้นเลือดของเธอเข้ามาแทนที่

ฮ่าๆ

นี่เธอคิดว่าเขาเป็นคนขี้หึงจริงๆเสียอีก ที่ไหนม้นช่างน่าหัวเราะเยาะเสียจริง

มันเป็นเพียงเพราะเขาคือหมาป่าตัวผู้ที่มีศักดิ์เป็นหัวหน้าฝูงที่ต้องการแสดงความเป็นเจ้าของและยืนยันถึงการมีอำนาจที่เหนือกว่าของเขา

เธอเป็นเพียงแค่เศษไม้ในบทละครของเขา

มาเดลีนยิ้มอย่างไม่มีความสุข ขณะที่เธอรู้สึกว่าเจเรมี่เข้ามาประชิดเธอจากด้านหลัง “ผมควรจะให้ภรรยาของผมอยู่ในความดูแลของคุณลุงเฟลิเป้ ขอบคุณล่วงหน้าที่ดูแลเธอ” เขาขอบคุณเฟลิเป้

เฟลิเป้ยิ้มอย่างอ่อนโยน “แน่นอน”

…

มาเดลีนไม่ได้ซื้อผ้าพันคอผืนอื่น แต่เธอเลือกซื้อพลาสเตอเพื่อปกปิดรอยแดงที่เจเรมี่ทิ้งไว้

เธอนั่งลงที่โต๊ะและเริ่มทำงาน ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็เริ่มได้รับข้อความด่าทอมากมายกับเบอร์ที่ไม่รู้จักมากมาย พวกเขาทั้งหมดด่าว่าเธอไร้ยางอายที่หลอกล่อเจเรมี่ได้อย่างไร

มันง่ายเกินไปที่จะเดาว่าใครคือผู้ร้ายที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ไม่มีใครอื่นอีกแล้วนอกจากเมเรดิธจะส่งข้อความดังกล่าวมาให้เธอ

นี่เป็นการยืนยันได้ถึงปฏิกิริยาของเมเรดิธ มาเดลีนรู้ดีว่าหล่อนจะต้องเห็นเจเรมี่ผลักเเธอไว้ในวงแขนของเขาที่มุมกำแพงคืนก่อนอย่างแน่นอน

เธอยังคงทำงานต่อไป โดยไม่สนใจข้อความที่เป็นพิษร้ายเช่นนี้

หลังจากนั้นไม่นาน คนรับใช้ของตระกูลวิทแมนได้ต่อสายทางโทรศัพท์เพื่อแจ้งให้เธอไปทานอาหารเย็นที่คฤหาสน์

มาเดลีนได้ตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมผู้อาวุโสวิทแมนเนื่องจากไม่ค่อยได้รับประทานอาหารกับเขาเลยช่วงหลังๆมานี้

เวลาทำงานสิ้นสุดลง มาเดลีนแวะซื้อมัฟฟินชิ้นโปรดของผู้อาวุโสวิทแมนก่อนขึ้นรถบัสไปยังคฤหาสน์