เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 963

เจเรมี่ขมวดคิ้วเมื่อเขาได้ยินการคร่ำครวญของเมเดลีน

‘คุณจะได้ไม่ต้องรู้จักฉัน…’

คำเหล่านี้หนักอึ้งในใจของเขา

เมเดลีนผลักเขาออกไปอย่างแรงหลังจากที่เธอมองใบหน้าที่เฉยเมยของเขา เธอยังอยากจะวิ่งเข้าไปในบ้าน

เจเรมี่รู้ว่าเมเดลีนวางแผนจะทำอะไร ดังนั้น เขาจึงดึงเธอกลับมาหาเขาอีกครั้ง

“ปล่อยฉันนะ เจเรมี่! ปล่อยฉันไป!” เมเดลีนดิ้นรนด้วยแรงทั้งหมด แต่ก็ตกอยู่ในการควบคุมของชายคนนั้นโดยสมบูรณ์ “เจเรมี่ วิทแมน คนสารเลว! ปล่อยฉันไปนะ! พ่อแม่ของฉันยังอยู่ในนั้น! พวกเขาเป็นพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของฉัน!”

เมเดลีนตะโกนอย่างบ้าคลั่งขณะที่น้ำตาทำให้เธอมองไม่ชัด

อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ก็ไม่ขยับ เขาเพียงแต่จับเมเดลีนในอ้อมแขนอย่างแน่นหนา

เมเดลีนร่ำไห้อีกครั้ง “ปล่อยฉัน ปล่อยฉันไปนะ เจเรมี่ ฉันขอร้องคุณ ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ!”

เธออ้อนวอนพร้อมสะอึกสะอื้น “คุณรู้ไหมว่านี่คือบ้านที่ในที่สุดฉันก็เจอ หลังจากที่ใช้เวลาอย่างโดดเดี่ยวกว่า 20 ปี? คุณทำลายบ้านของฉัน และไม่ยอมให้ฉันไปเจอพวกเขาครั้งสุดท้ายเลยเหรอ?”

“เจเรมี่ คุณจะมีความสุขใช่ไหมเมื่อฉันเกลียดคุณ?”

ทั้ง ๆ ที่เมเดลีนดิ้นรนและด่าทอ เจเรมี่ก็ไม่ปล่อยไป

เมเดลีนเฝ้ามองขณะที่ทุกอย่างตรงหน้ากลายเป็นผุยผง ในที่สุด สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือเศษซากอันว่างเปล่า

หลังจากที่ไฟสงบลง นักดับเพลิงก็รีบเข้าไปในบ้านเพื่อช่วยใครก็ตามที่ถูกทิ้งไว้

เมเดลีนรู้สึกว่าทั้งร่างของเธอเริ่มหนาวสั่นหลังจากที่เธอเห็นพวกเขาออกมาพร้อมกับเปลหามสองอัน เธอรู้สึกหนาวเหน็บไปทุกกระเบียดนิ้วของร่างกาย

เธอมองอย่างงุนงงขณะที่เปลหามเข้ามาใกล้เธอ เธอผลักเจเรมี่ออกด้วยแรงทั้งหมดและวิ่งไปที่เปลหาม เธอเปิดผ้าขาวออกด้วยมืออันสั่นเทาและเห็นใบหน้าที่ระบุไม่ได้ซึ่งถูกเผาจนเกรียม เธอรู้สึกว่าใครบางคนดึงหัวใจของเธอออกไปจากอก

ความเจ็บปวดแสนสาหัสทำให้เธอแทบจะหมดสติอีกครั้ง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ