บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 977

ชั่วขณะที่เมเดลีนกระโดดลงไปจากรถจิตใจของเจเรมี่ก็ว่างเปล่า

ความกลัวอันน่าสยดสยองที่อธิบายไม่ได้ลุกลามขึ้นมายังลำคอของเขา

“ลินนี่!”

ขณะที่เขาเอื้อมมือไปโดยอัตโนมัติเพื่อคว้าตัวเมเดลีน ร่างกายของเขาก็กระโจนตามไปยังทิศทางที่เมเดลีนกระโดดลงไปด้วย

เนื่องจากแรงเฉื่อยและแรงกระแทก เจเรมี่กอดเมเดลีนไว้ขณะที่พวกเขากลิ้งหลายครั้งบนถนนก่อนจะหยุดลง

แล้วรถก็พุ่งชนเกาะกลางเสียงดังสนั่น ยางรถยนต์เสียดสีพื้นถนนอย่างรุนแรง

อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ไม่สนใจรถหรืออาการบาดเจ็บของตัวเอง เขาประคองร่างที่หมดสติของเมเดลีนไว้ในวงแขน

“ลินนี่! ลินนี่!”

เขาประคองศีรษะแล้วตบเบา ๆ ที่แก้มของเธอ

“ลินนี่ อย่าเพิ่งหลับ”

น้ำเสียงของเขาสั่นทั้งยังไม่เข้าใจว่าทำไมตอนนี้ตัวเองจึงได้กลัวถึงขนาดนี้

โดยเฉพาะตอนที่เขารู้สึกถึงบางอย่างเหนียวหนืดด้านหลังศีรษะของเมเดลีน ตอนนั้นเขาตระหนักว่าในมือของตัวเองเต็มไปด้วยเลือด

หัวใจของเขาเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรง

เขาจึงอุ้มเมเดลีนซึ่งซีดเซียวแล้วหยุดรถคันหนึ่งที่แล่นผ่านมา จากนั้นพวกเขาจึงขับรถมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

เขารออยู่นอกห้องผ่าตัด อยู่ที่นั่นตลอดระยะเวลาที่การผ่าตัดดำเนินไป

เมื่อหมอออกมาและบอกเขาว่าเมเดลีนพ้นขีดอันตรายแล้วเขาก็รู้สึกโล่งใจ

เขาไปดูเธอในห้อง เมื่อเห็นใบหน้าอันสงบของเธอ เขาก็ไม่สามารถหยุดตัวเองไม่ให้เข้าไปใกล้เธอได้

นิ้วของเขาแตะคิ้วของเธอแล้วสายตาของเขาก็อ่อนลง

ในตอนนี้เขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของจังหวะหัวใจตัวเอง

เขาตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้อย่างแท้จริง

เขาประทับใจเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เกิดความรู้สึกอยากจะจูบเธอ

อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาสงบลง เขาก็เริ่มสงสัยเมื่อนึกถึงความตึงเครียดและหวาดกลัวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

“ลินนี่ ลินนี่…” เขาพึมพำ รู้สึกว่าหัวใจเต้นอย่างไม่อยู่กับร่องกับรอย

เขาเว้นไปครู่หนึ่งก่อนจะเปิดรายชื่อผู้ติดต่อบนโทรศัพท์ของเมเดลีนอย่างมึนงง

เขาเห็นชื่อเอวาและคลิกที่ชื่อนั้นโดยสัญชาตญาณ หลังจากนั้นเขาก็ส่งข้อความให้เธอ บอกว่าเมเดลีนอยู่ในโรงพยาบาลเนื่องจากอุบัติเหตุ

หลังจากที่ทำเช่นนั้นเขาก็วางโทรศัพท์ไว้ข้างหมอนของเมเดลีน

เจเรมี่คอยเฝ้าอยู่หน้าประตูของห้องพักผู้ป่วย เขาเพียงหันกลับเมื่อพบร่างอันคุ้นตาวิ่งออกจากลิฟต์มาแต่ไกล

เอวาคิดว่าตัวเองเห็นเจเรมี่เดินผ่าน แต่อย่างไรก็ตามเมื่อเข้ามาใกล้เขากลับหายไป

เธอเดินเข้าไปในห้องแล้วเห็นผ้าพันแผลบนศีรษะของเมเดลีนขณะที่เธอหมดสติอยู่พร้อมด้วยใบหน้าที่ไร้สีสัน เธอก็รีบวิ่งไปประชิด

“แมดดี้”

เอวาจับมือซึ่งเย็นเฉียบของเมเดลีน เธอรู้สึกใจสลายและสับสน “เกิดอะไรขึ้น?”

เมเดลีนหลับไปตลอดทั้งคืน เมื่อเธอตื่นขึ้นทุกสิ่งเบื้องหน้าเธอกลับดำมืด

“แมดดี้ เธอตื่นแล้ว”