บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 978

น้ำเสียงอันเป็นห่วงของเอวาดังเข้าหูเมเดลีน

เมเดลีนหันหน้าและพยายามมองหาเอวาในความมืด ถึงกระนั้นเธอก็ไม่พบอะไร “เอวาเหรอ?”

“เมเดลีน เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน? ทำไมเธอถึงต้องเข้ามารักษาตัวในโรงพยาบาล? ใครเป็นคนส่งข้อความให้ฉันจากโทรศัพท์ของเธอ?”

เมเดลีนลืมตาขึ้นอีกครั้งหลังจากได้ยินน้ำเสียงเป็นกังวลของเอวา อย่างไรก็ตามทุกอย่างเบื้องหน้าเธอยังคงดูมืดมิด

เธอยกมือขึ้นไว้ต่อหน้า แต่เธอไม่สามารถมองเห็นรูปร่างของมือตัวเอง

เอ๋ เธอตาบอดอีกแล้ว

เธอหลับตาแล้วหายใจเข้าลึก

“แมดดี้ แมดดี้?” เอวาเป็นห่วงอย่างมาก

เมเดลีนเพียงแต่ส่ายศีรษะ “เอวา ฉันสบายดี เธอไม่ต้องเป็นกังวลนะ ฉันจะไม่ปล่อยให้เกิดอะไรก็ตามขึ้นกับตัวเองเพื่อลูก ๆ”

เธอสัญญา จากนั้นนึกถึงเรื่องที่เกิดหลังจากตอนกระโดดออกจากรถ

เธอหุนหันพลันแล่นเกินไป

เมื่อนึกถึงพ่อแม่ที่เสียชีวิตอย่างอนาถและชายที่รักผู้ซึ่งเป็นคนทำให้พ่อแม่ของเธอต้องเสียชีวิตในกองเพลิง เธอก็แทบไม่อาจรับได้และเธอไม่อยากรับด้วย

เธอต้องการที่จะจบเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอสงบลงแล้วคิดอย่างถี่ถ้วนเธอก็ตระหนักว่าตัวเองโง่เง่าแค่ไหน

ถ้าหากเธอตาย ลาน่าคงจะมีความสุขอย่างที่สุด

เธอจะยอมแพ้ก่อนที่หาทางล้างแค้นได้อย่างไร?

เธอทำไม่ได้

เมเดลีนไม่ได้บอกเอวาว่าตนเองสูญเสียการมองเห็น เธอแค่บอกว่าตนเองเหนื่อยและขอให้เอวากลับไปก่อน

เมื่อเอวาออกไป เมเดลีนก็ลุกขึ้นแล้วต้องใช้ความพยามยามอย่างมากในการหาปุ่มเรียกเจ้าหน้าที่

เธอปวดราวกับมีเข็มนับล้านกำลังทิ่มเข้าไปที่ด้านหลังของศีรษะ

เธอฝืนทนต่อความเจ็บปวด หลังจากนั้นครู่หนึ่งหมอก็เข้ามา

เมื่อหมอทราบว่าเมเดลีนมองไม่เห็น เธอก็เตรียมการตรวจร่างกายทุกส่วนให้หญิงสาว

บาดแผลของเมเดลีนหายเร็วมาก แต่เธอก็ยังคงมองไม่เห็นอะไร

การเคลื่อนไหวของเธอถูกจำกัดลงอย่างมากเพราะสาเหตุนี้

คาเลนพาลูกชายคนเล็กของเมเดลีนมาเพื่อที่หญิงสาวจะได้ให้นมลูก ในขณะที่เธอเดินไปเอาน้ำมาให้เมเดลีนดื่ม

เจเรมี่เองก็มาที่โรงพยาบาลในช่วงไม่กี่วันนี้ อย่างไรก็ดี หลังจากที่คาเลนมาอยู่ด้วยเสมอเขาก็ไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้เมเดลีน ในที่สุดเมื่อคาเลนจากไป เจเรมี่ก็รีบเดินไปยังประตู

เขามองเมเดลีนผ่านช่องหน้าต่างเล็กด้วยแววตาซึ่งเปี่ยมอารมณ์

อย่างไรก็ตามแววตานั้นถูกความซับซ้อนเข้าครอบครองอย่างรวดเร็ว

“ลินนี่” เขาเอ่ยเรียกแผ่วเบา และราวกับว่าเมเดลีนได้ยินเพราะเธอเงยหน้าขึ้นแทบจะทันที

เมื่อเจเรมี่กำลังจะซ่อนตัว เมเดลีนก็วางลูกชายลงและพยายามสัมผัสโดยรอบขอบเตียงเพื่อที่จะลุกขึ้น

เขาตะลึงอย่างไม่อยากเชื่อ เขาคิดว่าเขามองเห็นบางอย่าง แต่วินาทีต่อมาเขาก็เห็นเมเดลีนกำลังชนโต๊ะกาแฟ เธอล้มหัวเข่ากระแทกพื้น

เจเรมี่ผลักประตูเปิดออกทันทีและพุ่งเข้าไปช่วยเมเดลีนลุกขึ้น “ลินนี่! ลินนี่ คุณเป็นอะไรไหม? คุณเจ็บหรือเปล่า?”