บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 980

เป็นเวลาหลายปีมาแล้วในฐานะแม่ของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นว่าลูกชายของตัวเองร้องไห้

“เจเรมี่ แก…”

“แม่คะ ช่วยพาพุดดิ้งออกไปหน่อยได้ไหม? หนูมีบางอย่างที่ต้องพูดกับผู้ชายคนนี้ค่ะ” เมเดลีนควบคุมอารมณ์ของตนเองและส่งพุดดิ้งให้คาเลน

แม้ว่าคาเลนจะมีคำถามมากมาย แต่เธอก็รับหน้าที่พาพุดดิ้งออกไป

เหลือเพียงพวกเขาสองคนภายในห้องยามนี้ และความเงียบก็แผ่ขยายกลบทับสิ่งอื่น

เมเดลีนเดินไปยังข้างเตียงแล้วหยิบเอกสารบางอย่างออกมาจากใต้หมอนยื่นให้เจเรมี่

“เซ็นนี่ซะ ฉันจะหย่าจากคุณ”

เจเรมี่มองเอกสารที่เมเดลีนส่งให้เขาและรู้สึกราวกับว่าหัวใจกำลังถูกเฉือนจากคมมีดนับล้าน

เขาสะอื้นโดยไร้เสียงและไม่รับเอาเอกสารนั้นมา ในทางกลับกันเขาคุกเข่าตรงหน้าเธออีกครั้ง

ขณะจ้องมองใบหน้าซีดขาวของเธอเขาก็รู้สึกเจ็บปวดมากมายในหัวใจจนหายใจไม่ออก “ลินนี่…”

“อย่าเรียกฉันว่าลินนี่อีกต่อไป ฉันไม่คู่ควรกับมันหรอกค่ะ”

เมเดลีนปฏิเสธอย่างเย็นชาขณะที่พยายามฝืนยิ้ม แต่น้ำตายังไหลพรูออกมาจากดวงตาของเธออย่างควบคุมไม่ได้

“ในวันที่คุณสูญเสียความทรงจำ ฉันเอาแต่บอกตัวเองว่าคุณแค่จำไม่ได้ชั่วคราวและคุณจะจำได้อีกครั้งไม่นานหลังจากนั้น และเมื่อเป็นแบบนั้นคุณจะกลับมาหาฉัน”

“แต่ฉันคิดผิด คุณไม่เพียงแต่สูญเสียความทรงจำ แต่คุณยังสูญเสียกระทั่งความมีมนุษยธรรมด้วย”

“คุณวางเพลิงเผาบ้านฉันแล้วฆ่าพ่อแม่ของฉันเพียงเพื่อต้องการให้ลาน่ามีความสุข! คุณยังเผาหัวใจของฉันที่เคยรักคุณให้กลายเป็นเถ้าถ่านไปด้วย!”

“เจเรมี่ ฉันจะไม่ยกโทษให้คุณไม่ว่าคุณจะพูดว่าขอโทษกี่ครั้งก็ตาม”

เธอสูดหายใจลึกแล้วหลับตาลง นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะเรียกชื่อของเขา

“เจเรมี่ คุณเป็นผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิตและเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันหมกมุ่นทุ่มเททุกอย่างให้ แต่ถึงเวลาแล้วที่ฉันต้องปล่อยไป จากนี้ไป เอวลีน มอนต์โกเมอรีและเจเรมี่ วิทแมน จะไม่ใช่สามีภรรยากันอีก เราจะจบพันธะทุกอย่างระหว่างเรา”

ลาน่าและนาโอมิกำลังดื่มด้วยกันอยู่

“ฮึ่ม ฉันไม่รู้ว่าพี่ชายตัวเองเป็นอะไร ทำไมเขาถึงได้ช่วยยัยเอวลีน?”

“ไม่ใช่ว่าพี่โยริคหลงรักยัยเอวลีนหรอกนะ?” นาโอมิเดา

“เป็นไปไม่ได้ พี่ชายฉันไม่มีวันชอบมัน” ลาน่าปฏิเสธแล้วดื่มเบียร์อย่างโกรธจัด

“ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่กำลังกังวลเรื่องอะไร ใครกล้าต่อต้านพวกเราสเตเจี่ยน จอห์นสันเมื่อตอนที่พวกเราอยู่ในเมืองเอฟบ้าง? ยัยเอวลีนไม่มีความหมายอะไรทั้งนั้น!”

นาโอมิพยักหน้าแล้วมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็เปล่งประกาย “ลาน่า! มีคนบอกฉันว่ายัยเอวลีนตาบอดแล้ว!”

“อะไรนะ?” ลาน่ากระแทกแก้วกลับลงบนโต๊ะในทันทีหลังจากที่ยกขึ้น “เอวลีนตาบอด? จริงเหรอ?”

“จริง!” นาโอมิหัวเราะร่วนอย่างยินดี

ลาน่ามีความสุขมากเสียจนหุบยิ้มไม่ได้ ตอนที่กำลังจะพูดบางอย่างเธอก็เห็นเจเรมี่เดินเข้ามาพอดี เธอเดินไปหาเขาในทันที “ฮานส์ ฉันมีข่าวดีมาบอก เอวลีนตาบอดแล้ว!”