ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 577

ในเมื่อหรูอวี่ออกมาแล้ว เกรงว่าคงจะคิดดีแล้วล่ะ

ดังนั้น ในตอนที่ลู่ม่านถามแบบนี้ นางพยักหน้าโดยไม่ลังเลเลย “เจ้าค่ะ ข้าจะไป คุณชายจวงไปคนเดียวคงจะเหงา ข้า...”

“ไปเถอะ!” ลู่ม่านพูด

หรูอวี่คิดว่าตัวเองจะต้องอธิบายเยอะกว่านี้ ลู่ม่านถึงจะยอมตกลง เพราะยังไงนางก็เป็นข้ารับใช้มีสัญญาทาสตลอดชีวิต ลู่ม่านดีกับนางมากจริงๆ ตอนนี้นางยังคิดจะจากไป แล้วตามหาความสุขของตัวเองอีก

พอคิดแบบนี้ ก็รู้สึกเหลวไหลมาก

“ฮูหยิน ท่าน...” ครั้งนี้กลายเป็นหรูอวี่ที่ตกตะลึงแทน

“ทำไมเหรอ? ไม่อยากไปแล้วเหรอ?” ลู่ม่านพูดด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ ข้าอยากไป!” หรูอวี่รีบตอบ ต่อมาก็เอากระเป๋าเล็กๆจากในกระเป๋าผ้าออกมาให้ลู่ม่าน “ท่านเก็บไว้สิเจ้าคะ”

ลู่ม่านเห็นกระเป๋านั่นแล้วก็รีบถามว่า “อะไรเหรอ?”

“เงินเดือนของข้า และเงินที่ท่านให้ตอนงานเทศกาลต่างๆ มีไม่มาก แต่ตอนนั้นฮูหยินซื้อสัญญาทาสตลอดชีวิตของข้ามา ข้าจะให้ฮูหยินเสียเปรียบไม่ได้”

ลู่ม่าน “...ยัยเด็กคนนี้ เจ้าคิดอะไรอยู่? หรือระหว่างเจ้ากับข้า มีแค่ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับลูกน้องหรือไง?”

หรูอวี่รีบส่ายหน้า “หากฮูหยินไม่รังเกียจ หรูอวี่เห็นท่านเป็นพี่สาวคนหนึ่งเสมอ...”

“งั้นก็ได้แล้ว เจ้าเป็นน้องสาวของข้า ผ่านร้อนผ่านหนาวมากับข้าตั้งกี่ครั้ง เมื่อก่อนข้าเคยบอกแล้วไง อนาคตเจ้าจะต้องหาชายที่ตนเองรักเจอแน่นอน ตอนนี้เจ้าเป็นยังไง ข้าไม่ได้พูดเล่นเลยนะ”

“ข้า...” หรูอวี่พูดไม่ออก “แต่ว่า ตอนนี้ข้าจะไปแล้ว ไม่รู้ว่าจะกลับมาได้เมื่อไหร่?”

“งั้นข้าจะรอเจ้ากลับมานะ ยังไงหมู่บ้านไป่ฮัวก็อยู่ที่เดิม ไม่หนีไปไหนหรอก ถ้าเจ้ามีใจ ต่อไปจะต้องกลับมาหาข้าบ้างนะ”

“เจ้าค่ะ!” หรูอวี่ตอบทั้งน้ำตา “ขอบพระคุณฮูหยินมากเจ้าค่ะ”

“เอาล่ะ บอกแล้วไงว่าไม่ต้องทำความเคารพมาก เจ้าจำคำที่ข้าพูดเอาไว้ จวงลี่จ้งเป็นคนที่ดื้อรั้นมากๆ หากเขาทำไม่ดีต่อเจ้า เจ้าก็รีบกลับมาเร็วไว อย่าดื้อรั้นตามเขา”

“เจ้าค่ะ!”

ลู่ม่านพูดเตือน เห็นว่าตอนนี้เริ่มมืดแล้ว ลู่ม่านจึงหันไปเรียกเฉินจื่ออาน

หรูอวี่ยังอยากห้าม ลู่ม่านจึงพูดไปว่า “หากเจ้ายังเห็นว่าข้าเป็นพี่สาวของเจ้าอยู่ ก็อย่าปฏิเสธอีกเลย ตอนนี้ก็มืดแล้ว เจ้าไปคนเดียว ข้าจะไว้ใจได้ยังไง? ให้จื่ออานไปส่งเจ้าที่ท่าเรือดีกว่า!”

หรูอวี่ก็ถึงไม่พูดอะไรอีก เฉินจื่ออานออกมาแล้ว พอรู้เรื่องราวทั้งหมดก็มองหรูอวี่อย่างตกตะลึง

แต่ว่า ได้อยู่กับลู่ม่านมาเป็นเวลานาน เขาก็ไม่ได้รู้สึกตกใจอะไรกับหรูอวี่มากนัก แต่นับถือใจลู่ม่านมากกว่า ขนาดหรูอวี่เป็นผู้หญิงที่หัวโบราณมากคนหนึ่ง ยังติดนิสัยจากนางได้ แล้วออกตามหาความสุขของตัวเอง

เขารีบตอบตกลงแล้วไปเตรียมรถม้า

ลู่ม่านมองดูพวกเขาสองคนออกไป ก็ถึงกลับห้องไปเฝ้าลูกสองคน

ไม่ได้เจอหว่านเอ๋อมานาน เด็กคนนี้อ้วนเหมือนเหอเย่วเลย ใบหน้าอมชมพู เหมือนลูกแอปเปิลไม่มีผิด

ลู่ม่านอดไม่ได้จุ๊บแก้มของลูกแรงๆ จากนั้นก็นอนข้างลูกสองคน ในสมองไม่รู้ว่าคิดอะไรบ้าง ต่อมาก็สะลึมสะลือหลับลงไป

ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน หน้าผากมีมือนุ่มๆมาจับ นางลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก็เห็นเฉินจื่ออานกลับมาแล้ว

เห็นนางตื่นแล้ว เฉินจื่ออานก็รีบพูดว่า “ข้าทำให้เจ้าตื่นเหรอ?”

“ไม่หรอก ข้าตื่นเอง หรูอวี่ขึ้นเรือไปแล้วเหรอ??”

“ขึ้นเรือไปแล้วล่ะ!” เฉินจื่ออานพยักหน้าแล้วพูด