ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 579

-ตอนพิเศษจวงลี่จ้ง 1-

เรือใหญ่แล่นอยู่บนทะเลอยู่หลายวัน วันแรกยังจำเวลาได้บ้าง แต่ตอนนี้จวงลี่จ้งกลับลืมไปแล้วว่าออกทะเลมากี่วันแล้ว

จวงลี่จ้งยืนอยู่บนหัวเรือ หลังจากที่ทำงานมาทั้งวัน เขาก็รู้สึกเหนื่อยมาก

ช่วงนี้อากาศหนาวขึ้นเรื่อยๆ นี่ก็ใกล้จะตรุษจีนแล้ว ไม่รู้ว่า นางกลับหมู่บ้านไป่ฮัวไปเป็นยังไงบ้าง?

ลมพัดมาอ่อนๆ จวงลี่จ้งรู้สึกหนาวสั่น

ด้านหลังมีลูกเรือยกอาหารมาให้ “คุณชาย วันนี้เป็นวันตรุษจีนเล็ก แม่ครัวทำอาหารมาให้ ท่านลองชิมดูสิขอรับ”

กลิ่นหอมพัดโชยมา ยังไม่ได้ดู จวงลี่จ้งก็ได้กลิ่นของปลาแล้ว

“หัวปลานึ่งพริกสับดอง?”

“ใช่แล้วขอรับ อร่อยมากเลยนะขอรับ”

ไม่เพียงแค่อร่อยเท่านั้น รสชาตินี้ยังเป็นรสชาติที่คุ้นเคยด้วย...

จวงลี่จ้งหวั่นไหว เขาเคยกินหัวปลานึ่งพริกสับดองมาเยอะมาก แต่เขาไม่มีทางลืมฝีมือของนางได้เลย บนโลกใบนี้ นอกจากนางแล้ว ยังมีใครที่ทำได้อีก?

“ใครทำเหรอ? คนอยู่ไหน?”

ลูกเรืออึ้ง “ก็ต้องเป็นแม่ครัวทำ...”

ยังพูดไม่ทันจบ จวงลี่จ้งก็เดินหายไปกับลมทันที

ภายในห้องครัว พี่สาววัยกลางคนมองจวงลี่จ้งแล้วพูดอย่างลนลานว่า “ข้าเป็นคนทำปลานั่นเอง”

ความดีใจของจวงลี่จ้งสลายหายไปในพริบตา นั่นน่ะสิ นางจะมาได้ยังไง?

เฉินจื่ออานกลับมาแล้ว แถมนางยังมีลูกสาวลูกชายด้วย จะถ่อมาหาเขาถึงที่นี่ได้ยังไง? มาขึ้นเรือที่นางไม่ได้มีใจรักเลยด้วยซ้ำน่ะเหรอ?

ร่างกายที่กำยำจิตใจห่อเหี่ยวไปหมด เหมือนแก่ลงไปอีกสิบปี

รอเขาเดินออกไปไกลแล้ว พี่สาวคนเมื่อกี้ก็ตะโกนเข้าไปด้านใน “หรูอวี่ เจ้าออกมาได้แล้ว? ข้าไม่เข้าใจเลย เจ้าทำอาหารได้อร่อยขนาดนั้น ทำไมถึงไม่ให้คุณชายรู้ล่ะ?”

หรูอวี่เม้มริมฝีปากบางแอบอมยิ้ม “อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่เลย ข้าแค่อยากใช้ชีวิตเงียบๆ”

ขอแค่ได้อยู่เคียงข้างเขา ทำอาหารที่เขาชอบกิน ถึงแม้เขาจะไม่เคยคิดถึงตัวเองเลย แต่นางก็พอใจแล้วล่ะ

พี่สาวเห็นนางไม่อยากมีเรื่อง และเห็นหน้าตาของนางก็ไม่เลวเลย ก็เลยพูดว่า “คุณชายเก่งกาจขนาดนั้น ไม่รู้ว่ามีผู้หญิงชอบมากเท่าไหร่ แต่เจ้าแปลกมากเลยนะ”

หรูอวี่ไม่พูดอะไร แล้วปั้นขนมบัวลอย

ตรุษจีนเล็กแล้ว จะต้องกลมเกลียวอยู่ด้วยกัน

ค่ำคืน ทันใดนั้นก็มีลมพัดอย่างแรง เรือที่อยู่บนทะเลอันตรายมาก หรูอวี่กับทุกคนพิงอยู่ในห้องหลังห้องครัวเล็กๆ อกสั่นขวัญแขวนกันทุกคน

เห็นหรูอวี่ลุกขึ้น พี่สาวก็รีบลากตัวนางไว้ “หรูอวี่ ทุกคืนเจ้าจะออกไปนานมาก แต่วันนี้อันตราย อย่าออกไปเลย”

หรูอวี่กำลังลังเล ก็ได้ยินเสียงประตูห้องครัวถูกเปิดออก ข้ารับใช้ข้างกายของจวงลี่จ้งเข้ามาตะโกนว่า “มานี่สิ ไปต้มยาชุดนี้ แล้วส่งไปให้คุณชาย”

หรูอวี่อึ้ง “คุณชายป่วยเหรอ?”

ข้ารับใช้คนนั้นไม่ได้สนใจนาง แล้วเดินจากไปทันที

หรูอวี่กระวนกระวายใจมาก อยู่ในทะเลกว้างใหญ่แบบนี้ ถ้าป่วยหนักได้จบแน่ ก่อนหน้านี้ก็ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นมีคนตายที่นี่

พัดที่อยู่ในมือก็พัดแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็กลัวว่าฤทธิ์ยาจะไม่ดีเท่าที่ควร