เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1036

ตอนที่ 1036: พบกับหยางหลิงอีกครั้ง (1)

“ไคยุน เจ้ามันโง่ เจ้ามันโง่เสียจริง ทำไมเจ้าถึงได้ทำแบบนี้ ? ทำไม ? ” เฮาหวู่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า เขาแตะไปที่ใบหน้าที่ซีดของซาร์ ไคยุนด้วยมือที่หยาบกร้านของเขา เขารู้สึกปวดใจ

ใบหน้าของซาร์ วีมอสก็เต็มไปด้วยน้ำตา เขาก็เสียใจมากเมื่อเขาเห็นความเจ็บปวดของเหลนของเขาเพราะนางเป็นแบบนี้ก็เพราะเขา มันเป็นเพราะเรื่องเมื่อหลายปีก่อนที่นำมาสู่ความสัมพันธ์ที่ย่ำแย่กับซาร์ไคยุน

“เฮ้อ ข้าเสียใจ ข้าเสียใจ” ซาร์ วีมอสพูดออกมาอย่างเจ็บปวด สภาพของซาร์ ไคยุนต้องมีผลกระทบอย่างรุนแรงกับอำนาจของตระกูลแน่

“ไคยุน ตื่นเร็วเข้า ข้าจะพาเจ้ากลับบ้าน บ้านที่เป็นของพวกเรา พวกเราจะใช้ชีวิตอย่างที่พวกเราเคยอยู่” เฮาหวู่พึมพำเงียบ ๆ เพราะเขาต้องการที่จะทำให้นางตื่น อย่างไรก็ตาม ตาของซาร์ ไคยุนก็ไม่แม้แต่จะขยับ เหมือนว่านางไม่ได้ยินเขาเลยแม้แต่น้อย

“เฮาหวู่ ส่งไคยุนมาให้ข้า ตระกูลซาร์จะใช้ทุกอย่างที่พวกเรามีเพื่อช่วยนาง” ซาร์ วีมอสพูดกับเฮาหวู่

สายตาที่โศกเศร้าของเฮาหวู่เป็นประกายแหลมคมขึ้นมาเมื่อเขาได้ยินแบบนั้น เขาจ้องไปที่ซาร์ วีมอส ด้วยความไม่พอใจและพูดออกมาอย่างเย็นชา “ซาร์ วีมอส คิดถึงเรื่องที่เจ้าทำเมื่อหลายปีที่ผ่านมานี้ เจ้ายังมีเกียรติอะไรเหลืออยู่ที่จะเอาไคยุนไปจากข้า ? เจ้าไม่แม้แต่จะมีสิทธิ์ ซาร์ วีมอส ถ้าไม่เป็นเพราะไคยุน เจ้าคิดว่าตระกูลซาร์จะอยู่ได้อย่างไร้กังวลเหมือนเช่นตอนนี้อย่างนั้นหรือ ? “

คำพูดของเฮาหวู่เหมือนน้ำเย็นที่สาดใส่ซาร์ วีมอส ร่างทั้งหมดของเขาเย็นขึ้นในขณะที่เขายืนอยู่อย่างเหม่อลอย วิญญาณของเขาดูเหมือนจะหลุดลอยออกจากร่าง

จากนั้น เฮาหวู่ก็มองไปที่เจี้ยนเฉิน เขามองผ่านรุยจินและเฮยยู่จากหางตาของเขา แววความกลัวปรากฏลึกอยู่ในตาของเขาในขณะที่เขาพูดออกมา “เจี้ยนเฉิน ไคยุนไม่ได้เป็นคนของตระกูลซาร์แล้ว ในตอนนี้นางก็ตกอยู่ในสภาพที่น่าเวทนา ข้าหวังว่าเจ้าจะหมดความบาดหมางที่มีกับนาง เรื่องของตระกูลซาร์ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว เจ้าพอใจหรือยัง ? “

ท่าทางของเจี้ยนเฉินสับสนมาก เขาพยักหน้าช้า ๆ แล้วพูด “ผู้อาวุโสเฮาหวู่ ให้ข้าถามท่าน 1 คำถาม ความสัมพันธ์ของท่านกับหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์คืออะไรอย่างนั้นหรือ ? ” แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะคาดเดาไปแล้วเฮาหวู่นั้นเป็นบิดาของนาง แต่เขาก็ต้องการที่จะได้ยินมันจากปากของเฮาหวู่

ใบหน้าของเฮาหวู่มืดมนลงทันทีหลังจากนั้น เขาพูดอย่างคอตก “นางเป็นลูกสาวของข้า แต่นางไม่คิดว่าข้าเป็นพ่อของนาง” เฮาหวู่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดเมื่อเจี้ยนเฉินพูดถึงหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ เขาปวดใจ

แม้ว่าเขาจะรู้เรื่องนี้ก่อนหน้าแล้ว แต่เจี้ยนเฉินก็ยังคงอ้าปากค้างในใจหลังจากที่เขาได้รู้เรื่องนี้จากเฮาหวู่ด้วยตัวเอง

เจี้ยนเฉินสงบลงอย่างรวดเร็ว เขาบินไปข้าง ๆ เฮาหวู่อย่างช้า ๆ และจ้องไปที่ซาร์ ไคยุนที่ไม่ได้สติด้วยความรู้สึกสับสน หลังจากที่ลังเลเล็กน้อย เจี้ยนเฉินก็หลับตาลงช้า ๆ

ทันใดนั้นเอง บอลแสงสีขาวนวลที่เข้มข้นมากก็เริ่มเปล่งประกายออกมาจากเจี้ยนเฉิน มันครอบคลุมร่างทั้งร่างของเขาเอาไว้และบดบังรูปร่างของเขาเอาไว้ เจี้ยนเฉินดูเหมือนจะกลายเป็นพระเจ้าที่เปล่งปลั่งที่อาบไปด้วงแสง ท่าทางที่เคร่งเครียดของเขาดูน่าเกรงขามและสูงส่ง ราวกับว่าไม่มีอะไรจะมากระทบเขาได้

“นี่คือพลังงานดั้งเดิมของพลังเซียนธาตุแสง ข้าไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นระดับ 7 แล้ว” ประธานและผู้อาวุโสสูงสุดของสมาคมเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงร้องอุทานออกมาเมื่อพวกเขาได้เห็นแบบนี้ พวกเขาตะลึง แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะเอาวัตถุเซียนของสมาคมไป แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 6 จะเป็นระดับ 7 ได้ มันเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในทวีปที่คนที่มีอายุเท่าเจี้ยนเฉินจะบรรลุระดับ 7 ได้

“เขาเป็นอัจฉริยะจริงจริง แต่ว่าน่าเสียดาย…” ประธานส่ายหัวในขณะที่เขาถอนหายใจ ความเสียดายเต็มอยู่ทั่วใบหน้าของเขา

เจี้ยนเฉินใช้พลังงานดั้งเดิมของพลังเซียนธาตุแสงเพื่อที่จะรักษาซาร์ ไคยุนด้วยตัวเอง การตัดสินใจของเขาเกี่ยวกับเรื่องของซาร์ ไคยุนได้แสดงออกมาผ่านการกระทำนี้ของเขาแล้ว

แม้ว่าเขาและหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์จะยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่เรื่องที่ควรจะเกิดหลังแต่งงานก็ได้เกิดขึ้นไปแล้วระหว่างพวกเขา หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เป็นลูกสาวของเฮาหวู่ ในขณะที่ซาร์ ไคยุนและเฮาหวู่นั้นก็รักกันมาก ความรักระหว่างพวกเขานี้ทำให้เจี้ยนเฉินซาบซึ้ง เจี้ยนเฉินไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาทั้งสามคนถึงได้ทำให้เกิดสถานการณ์ที่ซับซ้อนขนาดนี้ แต่จากความสัมพันธ์ที่เห็นที่ภายนอกตอนนี้แล้ว เจี้ยนเฉินก็มั่นใจในทางเลือกของเขา