เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1039

ตอนที่ 1039: โถงศักดิ์สิทธิ์ที่ซ่อนอยู่ที่ก้นแม่น้ำ

คารา ลี่เว่ยมาถึงตรงหน้าเจี้ยนเฉินพร้อมดวงตาที่เป็นประกาย นางยิ้ม “สิบปีผ่านไปในพริบตา นิสัยเจ้าเปลี่ยนไปมาก มันเหมือนว่าเจ้าเป็นคนละคนกันเลย หยางยู่เทียน สิบปีผ่านมา ข้าก็ยังเป็นข้า ทำไมเจ้าเปลี่ยนไปขนาดนี้” ความทรงจำเต็มอยู่ในตาคู่สวยของนาง ในขณะที่นางพยายามนึกถึงทุกอย่างในอดีต

เจี้ยนเฉินยิ้มเงียบ ๆ ให้กับคำพูดของคารา ลี่เว่ยแล้วตอบกลับ “แม่นางลี่เว่ยชอบทำตลกเสียจริง อาจจะผ่านไปสิบปีแล้วที่พวกเราได้พบกันครั้งล่าสุด แต่ข้าก็ยังเป็นคนเดิม แม้ว่าความแข็งแกร่งและสถานะของข้าจะแตกต่างจากเมื่อก่อน”

กวานหยูไค่และหยางหลิงดื่มอยู่ด้วยกัน พวกเขาเข้าใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงปล่อยให้เจี้ยนเฉินพูดคุยไป อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ลอบมองไปที่เจี้ยนเฉินและคารา ลี่เว่ยเป็นครั้งคราว

“จริงหรือ ? ” คารา ลี่เว่ยยิ้ม นางยื่นนิ้วสีขาวที่ผอมบางของออกไปและเทสุราลงไปในจอกที่ว่างเปล่าบนโต๊ะ จากนั้นนางก็มองไปที่เจี้ยนเฉินแล้วพูด “ในเมื่หยางยู่เทียนยังคงเป็นหยางยู่เทียนคนก่อน เจ้ายังจำเรื่องที่อยู่ในมิติวัตถุเซียนได้ไหม ข้าเคยช่วยเจ้าไว้ครั้งหนึ่ง ? “

“แน่นอน ข้าจำได้ ในตอนนั้น ข้าถูกล้อมอยู่ในมิติของวัตถุเซียน ทั้งหมดเป็นเพราะแม่นางคารา ลี่เว่ยมาได้ทันเวลา ท่านทำให้ศัตรูส่วนหนึ่งวุ่นวายอยู่ ซึ่งทำให้ข้ามีเวลาในการร่ายกระบี่แห่งการพิพากษาและพลิกสถานการณ์ไปได้” เจี้ยนเฉินพูดพร้อมยิ้ม

“ถ้างั้น เจ้าก็ตั้งใจที่จะทดแทนให้ข้าที่ช่วยเจ้าในตอนนั้นใช่หรือไม่ ? ” ตาของนางสว่างไปด้วยแสงที่มีเสน่ห์ในขณะที่นางจ้องตาไม่กระพริบไปที่หน้าของเจี้ยนเฉิน นางยิ้มเล็กน้อย

“ในตอนที่ผนึกของวัตถุเซียนคลายออกในอีก 40 ปี ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยแม่นางลี่เว่ยในการตัดผ่านให้ได้ นี่จะทำให้แม่นางลี่เว่ยพอใจหรือไม่ ? “

“ข้าหวังว่าหยางยู่เทียนที่น่านับถือจะไม่ผิดสัญญาและทำให้ข้าหงุดหงิดนะ” คารา ลี่เว่ยตอบกลับอย่างเงียบ ๆ ด้วยท่าทางที่ตราตรึงใจ หลังจากนั้น นางก็ยกแก้วของนางให้เจี้ยนเฉินแล้วพูด “มา หยางยู่เทียน ข้าต้องการที่จะดื่มอวยพรให้กับท่านเพื่อฉลองความสำเร็จในการที่จะได้เป็นระดับ 7 ของข้าในอีกสี่สิบปีนี้” คารา ลี่เว่ยเอาจอกสุราไปไว้ใกล้ริมฝีปากของเจี้ยนเฉิน นางจ้องไปที่เขาด้วยใบหน้าที่แดงเล็กน้อยที่อยู่บนหน้าที่สวยงามของนาง เจี้ยนเฉินยังได้กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ จากมือของนาง กลิ่นนั้นช่างยั่วยวน คารา ลี่เว่ยนั้นสวยจนบดบังรัศมีของพระจันทร์ ถ้าเจี้ยนเฉินไม่ได้มีจิตใจที่แข็งแกร่ง เขาก็คงเผลอใจไปนานแล้ว

เจี้ยนเฉินหัวเราะคิกคักในขณะที่เขารับจอกสุรามาจากคารา ลี่เว่ย จากนั้น เขาก็ดื่มมันจนหมด

“หยางยู่เทียน สุรานี้รสชาติดีหรือไม่ ? ” คารา ลี่เว่ยถามขึ้นมาทันที ในขณะที่ดวงตาของนางยังเปล่งประกาย

“สุรานี้มีค่ามาก ดังนั้นแน่นอน มัน…” เจี้ยนเฉินตอบกลับไปอย่างไม่รู้ตัว อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะพูดจบ คารา ลี่เว่ยก็โน้มตัวมาข้างหน้า นางจุมพิตเจี้ยนเฉินด้วยริมฝีปากที่แดงเหมือนเชอร์รี่ของนาง

เจี้ยนเฉินเผลอตัวไป เขาไม่คิดว่าคารา ลี่เว่ยจะทำอะไรแบบนี้ และเขาก็นิ่งอึ้งไปทันที อย่างไรก็ตาม เขาก็กลับมาตั้งตัวได้อย่างรวดเร็ว ปากของพวกเขาผละออกจากกัน และคารา ลี่เว่ยก็หน้าแดง นางถอยไปช้า ๆ พร้อมกับยิ้มเล็กน้อย

พรวด ! กวานหยูไค่พ่นสุราออกมาทันทีในขณะที่เขากำลังดื่มอย่างหนักกับหยางหลิง สุราทั้งหมดพุ่งไปที่หน้าของหยางหลิง ในขณะที่เขาก็นิ่งอึ้งด้วย

หยางหลิงใช้ผ้าเช็ดหน้าของเขาก่อนที่จะมองไปที่กวานหยูไค่อย่างสับสน “อาจารย์กวานหยูไค่ ทำไมท่านถึงพ่นสุราใส่หน้าข้า ? น่าเสียดายสุราดี ๆ ออก”

“แม่นาง ลี่เว่ย…” เจี้ยนเฉินนิ่งอึ้ง ในขณะที่เขาจ้องตาไม่กระพริบไปที่คารา ลี่เว่ย

คารา ลี่เว่ยหัวเราะคิกคัก รอยยิ้มของนางนั้นมีเสน่ห์มาก ในขณะที่นางยิ่งหน้าแดง นางพูด “หยางยู่เทียน เจ้าต้องจำไว้เสมอว่าเจ้าติดเรื่องที่สำคัญที่สุดกับข้า” หลังจากนั้นพลังเซียนธาตุแสงที่หนาแน่นก็เริ่มควบแน่นกลายเป็นเมฆทันทีที่ใต้คารา ลี่เว่ย นางไม่ได้อยู่ต่อ กลับกัน นางก้าวขึ้นไปบนเมฆและออกจากเรือไป นางไปที่ฝั่ง