เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 125

ตอนที่ 125 – เฮ้ ฟัง!

เมื่อเห็นพื้นที่รอบตัวเจี้ยนเฉินก็ตกใจเมื่อเขามองไปรอบ ๆ อย่างว่างเปล่า “แปลก ที่นี่ที่ไหน ราชาพยัคฆ์ขนทองอยู่ที่ไหน มีใครช่วยชีวิตข้าไว้หรือไม่ ? “

เจี้ยนเฉินนอนอยู่บนพื้น ขณะที่เขามองไปรอบ ๆ อย่างช้า ๆ หัวใจของเขาสงบลงอย่างรวดเร็ว แต่จิตใจของเขาก็นึกย้อนไปถึงตอนที่กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีพยายามปกป้องเขา ขณะที่เขาหนี พวกเขาเสียสละชีวิตเพื่อขัดขวางราชาพยัคฆ์ขนทอง

เมื่อความคิดนั้นไหลผ่านเข้ามาจิตใจของเขา หัวใจของเจี้ยนเฉินก็เริ่มเจ็บปวดอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะรู้จักกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีไม่ถึง 1 เดือน แต่พวกเขาก็แบ่งปันมิตรภาพที่สนุกสนาน แม้ว่ามิตรภาพจะไม่ลึกซึ้งมากนัก แต่ในช่วงเวลาสุดท้าย สมาชิกแต่ละคนของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี แต่ละคนก็ยังคงเสียสละชีวิตเพื่อทำหน้าที่เป็นคนถ่วงเวลาราชาพยัคฆ์ไว้และให้เวลากับเจี้ยนเฉินในการหลบหนีอีกครั้ง แม้ว่าเหตุผลสำคัญก็คือเพราะพวกเขารู้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถหนีจากสัตว์อสูรระดับ 5 ได้พ้น แต่นี่ก็ยังคงทำให้เจี้ยนเฉินรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก

” ลุงเคนดัล, ดีรี่, คาโบลด์, ฉางหนิงเฟย, หูป๋อ,จ้าวต้าไค,จ้าวเสี่ยวไค, เสี่ยวเต๋าและหยุนหยวนไม่ต้องกังวล เมื่อข้ามีกำลังมากพอข้าจะมาแก้แค้นให้ทุกคนอย่างแน่นอน ข้าจะฆ่าและตัดหัวราชาพยัคฆ์ขนทองด้วยตัวข้าเอง” เจี้ยนเฉินสาบานพร้อมกับจิตสังหารเป็นจำนวนมาก

เจี้ยนเฉินหายใจลึก ๆ ฝืนตัวเองให้สงบลง ในขณะที่สำรวจสภาพแวดล้อมของเขาอีกครั้ง เจี้ยนเฉินมีข้อสงสัยว่าราชาพยัคฆ์ขนทองวิ่งหนีไปหรือไม่ เนื่องจากสถานที่แห่งนี้ดูเหมือนแตกต่างอย่างมากจากที่เขาเคยอยู่ก่อนที่เขาจะหมดสติไป

“สถานที่นี้คือที่ไหน ใครกันแน่ที่ช่วยชีวิตข้า” เจี้ยนเฉินคิดอย่างสงสัยในขณะที่เขายังคงตรวจสอบสภาพแวดล้อมของเขา

“ลืมไปเถิด ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคิด การรักษาอาการบาดเจ็บของข้าคือสิ่งที่สำคัญที่สุดของข้าในตอนนี้” ปลุกตัวเองให้ออกไปจากความคิดที่ทำให้เสียสมาธิ เขาเริ่มใช้พลังเซียนธาตุแสงจากพลังงานโลกเพื่อรักษาตัวเอง

พลังงานที่แปลกประหลาดจากพลังโลก เริ่มรวมตัวกันอย่างรวดเร็วรอบ ๆ เจี้ยนเฉินและหลังจากที่ได้มีการรวบรวมพลังจำนวนหนึ่งที่ล้อมรอบร่างของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนเป็นสีขาวนวล

พลังเซียนธาตุแสงเข้ามาในร่างของเจี้ยนเฉินอย่างต่อเนื่องและเติมบาดแผลทำให้พวกเขาหายลงอย่างช้า ๆ เมื่อเวลาผ่านไป

หลังจากผ่านไป 2 ชั่วยาม พลังวิญญาณของเจี้ยนเฉินก็หมดลงในที่สุดและเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องหยุด แม้ว่าบาดแผลของเขาจะไม่ได้รับการรักษาอย่างเต็มที่ แต่พวกมันก็จะไม่เป็นอุปสรรคต่อการเคลื่อนไหวขั้นพื้นฐานอีกต่อไป

เจี้ยนเฉินกระจายแสงที่เหลือออกไปอย่างช้า ๆ แล้วคลานขึ้นมาจากพื้น ถอดเสื้อผ้าที่ถูกทำลายออก เขานำเสื้อผ้าชุดใหม่ออกมาจากเข็มขัดมิติของเขา เมื่อถึงเวลานั้นเจี้ยนเฉินถึงรู้ตัวว่าผงฝุ่นอยู่รอบตัวเขานั้นมากเพียงใด

เขาก้มลงไปที่พื้นอย่างช้า ๆ เขากอบผงขึ้นมาหนึ่งกำมือ ไม่เพียงแต่รู้สึกเย็น แต่มีความรู้สึกชื้นและเมื่อเขาได้กลิ่นมันมันมีกลิ่นจาง ๆ ของพืช

มือขวาของเขานวดแป้งระหว่างนิ้วมือของเขาในขณะที่สีหน้าประหลาดใจเกิดขึ้นในดวงตาของเขา ” นี่อาจเป็นฝุ่นผงของพืชใช่หรือไม่” เขาพูดกับตัวเองในขณะที่มองดูความว่างเปล่าในรัศมี 100 เมตรรอบตัวเขา ในขณะที่มีผงอยู่ทุกที่ในวงกลมมีเพียงหญ้าสูงด้านนอก

เมื่อเห็นภาพนี้ ร่างของเจี้ยนเฉินสั่นสะท้านเบา ๆ เขาไม่อยากเชื่อความคิดที่เพิ่งจะแวบเข้ามาในหัวของเขา

“หญ้าทั้งหมดในพื้นที่นี้ถูกบดเป็นฝุ่นได้หรือไม่ ? “

ด้วยความคิดนี้ เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจ เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในขณะที่เขาหมดสติ แต่เขารู้ว่าการบดชิ้นส่วนของพืชทุกชิ้นให้เป็นผงละเอียดภายในบริเวณนี้เป็นงานที่ยากมากที่จะทำ การควบคุมพลังอันทรงพลังเพียงอย่างเดียวนั้นคงไม่ใช่เรื่องง่าย