เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1287

ตอนที่ 1287: สังหารอย่างง่ายดาย

เถี่ยต้ายังคงบ่มเพาะอยู่ แต่เนื่องจากมันสามารถดูดซับแกนอสูรหยานหวงได้อย่างง่าย ความแข็งแกร่งของเขาจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เจี้ยนเฉินรู้สึกได้ว่าพลังของเถี่ยต้าเพิ่มขึ้นทุกวัน ๆ

เจี้ยนเฉินไม่รบกวนเถี่ยต้า เขาออกจากวัตถุมิติและก้าวผ่านไปยังที่ราบอันไร้ขอบเขตและอ้างว้าง ตั้งแต่จิตวิญญาณกระบี่นำทางให้เขา เขาก็ไม่หลงทาง เขาเดินเป็นเส้นทางตรง ๆ ตลอดการเดินทางของเขา

วันต่อมา เทือกเขาที่ยิ่งใหญ่ก็ปรากฏออกมาให้เห็นจากระยะไกล ๆ มันดูเหมือนกับว่ามีมังกรตัวใหญ่หลับใหล เทือกเขาทอดสูงขึ้นและชันเป็นพิเศษ แม้จากระยะไกล ๆ เจี้ยนเฉินก็สามารถสัมผัสได้ถึงเทือกเขาที่กว้างใหญ่

เทือกเขาใกล้เข้าเรื่อย ๆ แต่มันยังห่างจากตัวเขามากนัก หลังจากเดินทางไปอีกหลายร้อยกิโลเมตรในที่สุดเขาก็มาถึงเชิงเขา ทันใดนั้นเจี้ยนเฉินก็รู้สึกราวกับเผชิญหน้ากับโลกทั้งใบ

เจี้ยนเฉินรู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่เบื้องหน้าโลกที่ยิ่งใหญ่ ขณะที่เขายืนอยู่หน้าเทือกเขา มันเต็มไปด้วยความกว้างใหญ่และไร้ขอบเขตทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองราวกับเป็นมดเมื่อเขายืนอยู่ที่นี่ ไม่เพียงแค่ขนาดที่แตกต่างกัน แต่ยังรวมกับความกกดดันที่แตกต่าง

ความสูงและขนาดของเทือกเขาไม่อาจวัดได้ มันสูงเกินกว่าที่สายตาจะมองเห็น ในขณะที่ยอดเขาถูกเมฆสีเหลืองบดบัง

เทือกเขาเป็นสีแดง เนื่องจากมันเต็มไปด้วยพืชสีแดงหลายชนิด มันเต็มไปด้วยพลังของไฟจากโลก เจี้ยนฉินไม่เคยสัมผัสกับพลังงานอะไรที่ยิ่งใหญ่และมันยังมีปราณหยานหวงอยู่เบาบาง

นี่คือเทือกเขาธาตุ เทือกเขาเป็นสิ่งกีดขวางตามธรรมชาติใจโลกจิ๋วหยานหวง ทั้งเทือกเขารายล้อมเป็นจุดศูนย์กลาง ตราบใดที่ท่านข้ามเทือกเขา ท่านก็จะมาถึงตรงกลางของโลกจิ๋วหยานหวง จือหยิงปรากฏตัวเหนือเจี้ยนเฉินและให้คำอธิบายแก่เจี้ยนเฉิน ขณะที่เขายังคงมองไปยังเทือกเขาที่กว้างใหญ่

ทันทีที่จือหยิงพูดจบ ฉิงโซวก็ปรากฏตัวออกมาเช่นกัน นางจ้องมองเทือกเขาธาตุด้านหน้าและกล่าวว่า มีสมบัติสวรรค์ทั้งห้าธาตุในเทือกเขาธาตุและสัตว์อสูรหยานหวงที่ปกป้องมันก็แข็งแกร่งเช่นกัน ไม่มีสัตว์อสูรหยานหวงระดับที่ต่ำกว่าเซียนจักรพรรดิและอาจมีสัตว์อสูรหยานหวงระดับอมตะหนึ่งหรือสองตัว นายท่านจำเป็นต้องระวังให้เป็นพิเศษในเทือกเขา ความแตกต่างระหว่างอมตะปฐพีและอมตะสวรรค์นั้นกว้างใหญ่อย่างมาก ด้วยความแข็งแกร่งในตอนนี้ของท่าน ท่านไม่น่าจะมีปัญหาอะไรกับการจัดการกับสัตว์อสูรหยานหวงระดับอมตะปฐพีที่ยอดเขา แต่มันจะแตกต่างออกไปหากเจอกับสัตว์อสูรหยานหวงระดับอมตะสวรรค์”

เจี้ยนเฉินค่อนข้างเครียด สัตว์อสูรหยานหวงระดับอมตะสวรรค์นั้นเป็นสิ่งที่เกินกว่าเซียนจักรพรรดิในทวีปเทียนหยวน เจี้ยนเฉินไม่กลัวสัตว์อสูรหยานหวงระดับ 9 อีกต่อไปแล้วหลังจากที่ตัดผ่านถึงขอบเขตกำเนิดกระบี่ แต่เขาไม่มั่นใจว่าเขาจะสามารถจัดการกับสัตว์อสูรหยานหวงที่ระดับสูงกว่าเซียนจักรพรรดิได้

เจี้ยนเฉินเข้าไปในเทือกเขาธาตุ เขาเดินเข้าไปในดินแดงเพลิง ดังนั้นพืชรอบ ๆ ตัวของเขาจึงเป็นสีแดง พืชพรรณโบกไหวเบา ๆ และเกิดประกายไฟเล็ก ๆ อย่างสงบ ความร้อนเพิ่มมากขึ้นเมื่อเขาเดินเข้าไปลึกขึ้นเรื่อย ๆ

พืชในภูเขาธาตุนั้นไม่ได้เป็นพืชธรรมดา ๆ แต่พวกมันไม่ได้เป็นสมบัติสวรรค์ ดังนั้นพวกมันจึงไร้ประโยชน์ อย่างไรก็ตามมีสมบัติสวรรค์ซ่อนอยู่ในหมู่พวกมัน

เจี้ยนเฉินดึงยุทธภัณฑ์จักรพรรดิออกมาจากแหวนมิติทันที จิตใจของเขาโปร่งใสเมื่อเขามาถึงขอบเขตกำเนิดกระบี่ เขาเหวี่ยงกระบี่ไปที่สัตว์อสูรหยานหวงจากระยะห้าสิบเมตร

การโจมตีของเจี้ยนเฉินราวกับเป็นการกระตุ้นมันจากท่าทางที่ดูเรียบง่าย แต่ดูเหมือนว่ามันจะมีพลังมากเช่นกัน ขณะที่เขาพุ่งออกไปพร้อมริ้วแสงจนทำให้รอบ ๆ พร่ามัว เส้นแสงสีขาวสว่างยิ่งกว่าความขาวของหิมะมุ่งตรงไปยังสัตว์อสูรหยานหวงระดับ 9

สัตว์อสูรหยานหวงหรี่ตาลงเพราะความกลัวเต็มใบหน้า มันสามารถรู้สึกได้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของริ้วแสง มันต้องการหลบ แต่มันก็พบว่ามันไม่อาจทำอะไรได้ ทำได้เพียงตะปบอุ้งเท้าของมันด้วยหวังว่าจะทำลายริ้วแสง

พรึ่บ ! ริ้วแสงปะทะกับกรงเล็บที่แหลมคมและถูกตัดอย่างหมดจด อย่างไรก็ตามริ้วแสงสีขาวอ่อนแสงลงเล็กน้อยหลังจากที่ถูกขัดขวาง ในที่สุดก็ปะทะกับหัวของสัตว์อสูรหยานหวง

บาดแผลที่ลึกปรากฏอยู่บนหัวของสัตว์อสูรหยานหวงพร้อมกับเลือดที่พุ่งออกมาทันที หัวของมันกลายเป็นสีแดงจากเลือดของมันอย่างรวดเร็ว

สัตว์อสูรหยานหวงระดับ 9 อีกตัวไม่อาจทำอะไรได้ มันหยุดชะงักลงหลังจากเห็นอีกตัวบาดเจ็บจากการปะทะเพียงครั้งเดียว มันมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความกลัวและเริ่มคิดว่าจะล่าถอยแล้ว แม้ว่าสัตว์อสูรเหล่านี้จะด้อยสติปัญญา แต่สัญชาติญาณของมันยังคงอยู่ ทำให้มันรู้สึกหวาดกลัวเมื่อเห็นสิ่งมีชีวิตที่โจมตีพวกมันแข็งแกร่งกว่า