เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1538

ตอนที่ 1538: พลังของทักษะปีศาจ

ใบหน้าสีเลือดของปีศาจดูร้ายกาจพร้อมกับภาพเงาที่เหมือนปีศาจปรากฏราง ๆ มันน่ากลัวและน่าคลื่นไส้ทำให้ทุกคนต้องสั่นสะท้านบวกกับเมฆโลหิตที่เหมือนกับผ้าคลุมยิ่งทำให้ผู้คนหนาวสั่นมากขึ้น เพียงแค่มองแว่บเดียวก็ทำให้เส้นผมต้องลุกชันขึ้นมาได้

ทันใดนั้นดวงตาที่ว่างเปล่าที่หน้าของปีศาจขนาดใหญ่ก็ขยับไปที่จอมยุทธขั้นรับมอบ 3 คนที่พุ่งเข้ามา มันเปิดปากและมีพลังดูดเข้าไปพัวพันทั้งสามคน พวกเขาพบว่ามันน่ากลัวเป็นอย่างนิ่งและยากที่จะต้านทาน พวกเขาทั้งสามพุ่งเข้าไปที่ใบหน้าของปีศาจด้วยความเร็วอย่างยิ่ง ดังนั้นยิ่งเจอกับแรงดูดพวกเขาก็เคลื่อนที่เร็วมากกว่าเดิม

จอมยุทธขั้นรับมอบทั้งสามจริงจังมากขึ้น เมื่อพวกเขาเดินเข้ามาใกล้ปาก พลังงานอันมหาศาลก็พุ่งออกมาจากร่างกายของพวกเขาและสร้างเป็นชุดเกราะพลังงานภายในพริบตา อาวุธของพวกเขาเปล่งแสงมากยิ่งขึ้นทำให้มันยาวขึ้นหลายร้อยเมตรและแทงไปที่ใบหน้าใหญ่ ๆ ของปีศาจ

ใบหน้าส่ายอย่างรุนแรงจากการโจมตีของสามจอมยุทธขั้นรับมอบ ใบหน้าที่พร่ามัวสาดกระจายราวกับว่ามันกำลังกลับไปรวมเข้ากับเมฆด้านบน

ในเวลาเดียวกันสามจอมยุทธขั้นรับมอบก็หายเข้าไปในปากของใบหน้านั้น พวกเขาถูกล้อมรอบด้วยชั้นเมฆที่มีความหนาแน่นสูงและทำให้พวกเขาไม่อาจมองเห็นหน้าพวกมัน สำหรับทั้งสามคนนั้น สาายตาของพวกเขาต่างเปล่งแสงสีแดง พวกเขาไม่อาจทะลวงออกจากเมฆได้แม้ว่าจะมองเห็น

ในโลกสีโลหิตพวกเขาทั้งสามรู้สึกถึงการปรากฏตัวของวิญญาณ มันมีพลังมากพอที่จะทำให้หัวใจของพวกเขาเต้นอย่างรุนแรง พวกเขารู้สึกกดดันมากขึ้น ชั้นหมอกสีแดงปั่นป่วนอยู่รอบ ๆ ตัวของเขา ขณะที่ละอองหมอกสัมผัสกับชุดเกราะมันก็ส่งเสียงดังกึกก้อง ชุดเกราะของพวกเขาถูกกลืนหายไปอย่างรวดเร็ว

เจ้าพลาดแล้ว เจ้าคิดว่าจะจัดการกับพวกเขาทั้งสามคนด้วยทักษะลับเพียงทักษะเดียว? หากเจ้ามีความกล้ามากพอที่จะเผชิญกับเรา ออกมาต่อสู้ในที่โล่ง ! หนึ่งในพวกเขาเย้ยหยัน ความน่าเกรงขามออกมาจากตัวของเขาและเกิดเสียงดัง ตูม พร้อมกับคลื่นที่กวาดไปทำให้มองเห็นได้ทันทีที่เขาพูดเสร็จขณะที่ยกดาบสองมือขึ้น มันสดใสราวกับดวงอาทิตย์ เขาเหวี่ยงมันอย่างแรงไปยังพื้นที่ว่างด้านหน้าของเขาเพื่อทำลาย

รังสีของแสงราวหลายร้อยเมตรฉีกหมอกที่อยู่ด้านหน้าของเขา เมื่อใดก็ตามที่มันเคลื่อนผ่าน หมอกที่อยู่รอบ ๆ ก็สั่นและกระจายออกไป การโจมตีนั้นทำให้หมอกหายไปโดยไม่ต้องรอนาน

ในเวลาเดียวกัน จอมยุทธขั้นรับมอบอีก 2 คนก็โจมตีเช่นกัน พวกเขาล้วนแต่ทรงพลังอย่างยิ่ง การเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวใด ๆ ก็ตามที่เขาทำก็จะเป็นการโจมตีที่เกิดขีดจำกัดของโลกนี้ไปแล้ว ภายใต้การโจมตีพร้อมกันของพวกเขา โลกสีโลหิตก็ดูจะกลายเป็นม่านหมอกที่เลือนราง

อย่างไรก็ตามเกราะพลังงานที่สวมใส่ก็ยังถูกกัดกินเรื่อย ๆ หมอกรอบ ๆ ของพวกเขาดูจะไม่หมดไม่สิ้น แม้ว่าหลังจากที่ได้ทำการพัดหมอกส่วนใหญ่ไป แต่มันก็ถูกแทนจากหมอกโดยรอบทันที สายหมอกได้ละลายเกราะของตนอย่างต่อเนื่องทุกครั้งที่ปะทะกัน มันกัดกร่อนมากขึ้นและทั้งสามก็ไม่อาจปล่อยให้ละอองหมอกสัมผัสกับร่างกายของพวกเขาได้ สิ่งที่พวกเขาทำได้คือการถ่ายเทพลังงานเข้าไปในเกราะอย่างต่อเนื่องเพื่อคงสภาพ

ฮุสตันนั่งอยู่กลางเมฆ หมอกโลหิตลอยอยู่รอบ ๆ ตัวของเขาและเคลื่อนผ่านตัวเขาไป เขาจ้องมองจอมยุทธขั้นรับมอบทั้งสามที่รับมือกับเมฆโลหิตอย่างสงบและลึกล้ำ เขาค่อย ๆ ยกมือขึ้น

ขณะที่เขายกมือเมฆก็เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว มีเสียงกรีดร้องที่ไม่สิ้นสุดที่หนาวเย็นของปีศาจที่มักจะได้ยินเป็นบางครั้งและใบหน้าของปีศาจร้ายก็ปรากฏขึ้นทีละหน้า ๆ ขณะที่พวกมันส่งเสียงกรีดร้องและหลังจากที่ปรากฏตัวขึ้นมาพวกมันก็มองเข้าไปในสายหมอก