เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1546

ตอนที่ 1546 – เจ้ากล้าดีอย่างไรที่ทำให้ข้าหวาดกลัว !

เจี้ยนเฉินหมดทางเลือกในขณะนี้เพราะว่าเขาถูกไล่ต้อนจนจนตรอก เขาทำได้เพียงหลอมรวมกระบี่ม่วงฟ้า และปะทุด้วยพลังทำลายล้าง เขาจะแจกจ่ายการโจมตีด้วยประกายไฟและพลิกสถานการณ์

หากเขาไม่ทำอย่างนั้นทวีปเทียนหยวนจะถึงวาระสุดท้ายในวันนี้ ไม่เพียงแต่เขาจะตาย พ่อแม่ของเขา ญาติของเขาในตระกูลเจียงหยาง, ไป๋เหลียน และคนอื่น ๆ ในเมืองอัคนีอาจจะตายลงไปพร้อมกับเขา

เขาอาจจะจบลงในสถานการณ์เดียวกับเจ้านายคนเก่าของกระบี่ม่วงฟ้า หลังจากหลอมรวมพวกมัน เขาจะไม่สามารถต้านทานผลสะท้อนกลับที่ยิ่งใหญ่และจะตาย อย่างไรก็ตามการตายเช่นนี้อย่างน้อยก็ทำให้เขามีอำนาจที่จะฆ่าโอวหยางหยิงเว่ย ดังนั้นอย่างน้อยโอวหยางหยิงเว่ยก็จะล้มลงต่อหน้าเขา เขาอาจจะสามารถฆ่าจอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมจากโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งในทวีปเทียนหยวนในปัจจุบันและทำให้ต่างโลกต้องประสบกับการบาดเจ็บล้มตายอย่างหนักทำให้ทวีปเทียนหยวนมีเวลามากขึ้น

“นายท่าน อย่าใช้การหลอมรวมของกระบี่คู่ ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของท่าน ท่านจะไม่สามารถทนต่อผลสะท้อนกลับได้ มันหมายถึงความตาย..”

“นายท่าน หยุด ท่านยังมีหอคอยอนัตตา ท่านสามารถซ่อนอยู่ตัวในมันและเข้าไปในกระแสบรรพกาล มันจะช่วยให้ท่านมีชีวิตรอด นายท่านไม่สามารถใช้การหลอมรวมของกระบี่ได้ ศักยภาพในอนาคตของท่านไม่มีขีดจำกัด ท่านจะตายที่นี่ไม่ได้..”

ด้วยการรับรู้เจตนาของเจี้ยนเฉิน จิตวิญญาณกระบี่ก็ร้องออกมาทันที ทั้งคู่ต่างก็กังวลอย่างมาก พวกมันไม่สามารถถูกทำลายได้ ดังนั้นการรวมกันของกระบี่คู่จึงไม่สามารถฆ่าพวกมันได้ พวกมันจะคืนกลับสู่รูปแบบที่อ่อนแอที่สุดของพวกมัน แต่เจี้ยนเฉินจะตายอย่างแน่นอนเพราะผลสะท้อนกลับนั้นเป็นอันตรายถึงชีวิต ในขณะที่กระบี่ม่วงฟ้าได้รับการจัดอันดับให้เป็นหนึ่งในสิบวัตถุระดับเทพจากโลกอมตะ แม้กระทั่งหนึ่งในจอมปราชญ์สูงสุดของโลกอมตะก็ไม่สามารถต้านทานผลสะท้อนกลับ แม้ว่ากระบี่จะเป็นเพียงวัตถุอมตะในตอนนี้ไม่มีที่ไหนใกล้กับวัตถุระดับเทพ ผลสะท้อนกลับก็ยังไม่ใช่สิ่งที่เจี้ยนเฉินสามารถทนได้ในตอนนี้

พวกมันไม่ต้องการเป็นพยานเห็นเจี้ยนเฉินตายเพราะพวกมันเห็นประกายแห่งอนาคตของเจี้ยนเฉิน ถ้าเจี้ยนเฉินเติบโตอย่างเต็มที่แล้ว เขาจะประสบความสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อในอนาคต

กระนั้นเจี้ยนเฉินก็หยุดกังวลเกี่ยวกับชะตากรรมของเขา แน่นอนว่าเขาสามารถเอาชีวิตรอดได้โดยใช้วิธีที่กระบี่ม่วงฟ้าบอกให้ใช้ แต่เขาจะไม่ทิ้งมิตรสหายและครอบครัวของเขาเพียงเพื่อความอยู่รอดเท่านั้น

กระบี่ม่วงฟ้ากลายเป็นกระบี่ขนาดมหึมา 2 เล่มที่ลอยอยู่เหนือศีรษะของเจี้ยนเฉิน พวกมันชี้ไปที่ท้องฟ้าและปล่อยแสงสีม่วงและแสงสีฟ้าที่พราวระยับย้อมทั้งดินแดนให้เป็นทั้งสองสี

ในขณะนั้นกระบี่นั้นเปล่งแสงออกราวกับดวงอาทิตย์อย่างสมบูรณ์กลายเป็นสีเดียวในบริเวณโดยรอบ พวกมันส่องไปทั่วทั้งทวีปเปลี่ยนทุกอย่างเป็นสีม่วงและสีฟ้า

ในเวลาเดียวกันก็มีชีพจรพลังงานอันน่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้น ชีพจรเต้นแรงมากจนทำให้พื้นที่รอบ ๆสั่นสะเทือน ดูเหมือนว่าจะมีพลังในการแบ่งแยกท้องฟ้าและโลกออกเป็นสองส่วน มันทำให้โลกทั้งโลกสั่นสะเทือนด้วยความกลัว ช่วงเวลาที่ชีพจรอันน่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้น การต่อสู้ที่ดุเดือดในทวีปเทียนหยวนก็หยุดลงทันที ทุกคนจ้องมองไปที่ท้องฟ้าซึ่งถูกครอบงำด้วยสีฟ้าและสีม่วงด้วยความตกใจ ชีพจรทำให้พวกเขาทุกคนสั่นสะเทือนจากส่วนลึกของวิญญาณราวกับว่าอวสานของโลกกำลังมาถึงแล้ว

เสี่ยวหลิงและกงซีหมิงอดไม่ได้ที่จะหยุดการต่อสู้ พวกเขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉิน ด้วยความตกใจในขณะที่ใบหน้าที่หล่อเหลาและคล้ายกับอิสตรีของโอวหยางหยิงเว่ยก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เขากลายเป็นคนเคร่งเครียดอย่างมากและในส่วนลึกของแววตาของเขามีร่องรอยแห่งความหวาดกลัว

เขาเป็นเป้าหมายที่เจี้ยนเฉินต้องการจะฆ่าเป็นคนแรก ดังนั้นความกลัวที่เขารู้สึกจึงรุนแรงที่สุด ชีพจรอันน่าสะพรึงกลัวทำให้เขารู้สึกถึงความตาย

กระบี่คู่ยังไม่ได้หลอมรวม ตอนนี้พวกมันอยู่ในกระบวนการของการหลอมรวมที่สมบูรณ์ซึ่งต้องใช้เวลาในการประจุพลัง อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่ชีพจรที่ปะทุก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนสั่นไหวด้วยความกลัว

พลังบรรพกาลดั้งเดิมถูกแบ่งออกเป็นหยินและหยาง หยินและหยางนี้มาจากพลังบรรพกาล จิตวิญญาณกระบี่เกิดจากหยินและหยาง ดังนั้นหากพวกเขาหลอมรวม มันจะเป็นการหลอมรวมของหยินและหยางจากนั้นกลับสู่พลังบรรพกาล

พลังบรรพกาลนี้เป็นพลังบรรพกาลที่แท้จริง มันเป็นพลังที่ทรงพลังที่สุดที่ยังดำรงอยู่และเป็นต้นกำเนิดของจักรวาล มันไม่สามารถนำไปเปรียบเทียบได้กับพลังบรรพกาลที่ไม่บริสุทธิ์ของเจี้ยนเฉิน

แรงกดดันรอบ ๆ เจี้ยนเฉิน นั้นทรงพลังมากเกินไป มันทำลายล้างมิติและห้ามไม่ให้ใครเข้าใกล้เขา

“หนี ! ” ในขณะนี้ความคิดของโอวหยางหยิงเว่ยที่ไม่เคยแม้แต่จะคิดว่าจะเข้ามาในหัวของเขานั่นก็คือการหนี

ในขณะนั้นเขาไม่สามารถรักษาภาพลักษณ์และศักดิ์ศรีของเขาได้อีกต่อไป เขารู้สึกกลัวชีพจรที่น่ากลัว เมื่อชีวิตของเขาถูกคุกคามอย่างรุนแรง เขาจะละทิ้งศักดิ์ศรีของเขาโดยไม่ลังเล เขาไม่สนใจว่าคนอื่นมองเขาอย่างไร เขาหันหลังกลับมาวิ่งหนีทันที

เมื่อเห็นว่าผู้อาวุโสโอวหยางของพวกเขาตื่นตระหนก จอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมจากโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งกลัวจนถึงจุดที่พวกเขาไม่กล้าที่จะอยู่ต่อไปอีกต่อไป พวกเขาจ้องที่ชีพจรที่น่าสยดสยองในท้องฟ้าอย่างหวาดกลัวขณะที่พวกเขาทิ้งคู่ต่อสู้บินไปที่อุโมงค์โดยเร็วที่สุด

อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขามาถึงอุโมงค์และกำลังจะดำดิ่งลงไป ความกดดันอันน่ากลัวในท้องฟ้าก็หายไป สีฟ้าสดใสและสีม่วงก็หายไปเช่นกัน โลกกลับมาเหมือนเดิมเมื่อก่อน

ที่นอกอวกาศ หน้าของเจี้ยนเฉินซีดขาวราวแผ่นกระดาษ เลือดไหลออกมาจากปากของเขากลายเป็นหมอก การหลอมรวมของกระบี่คู่ล้มเหลว

จอมยุทธทุกคนในขอบเขตดั้งเดิม ซึ่งกำลังจะเข้าสู่อุโมงค์หยุดชะงักเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน พวกเขาจ้องมองท้องฟ้าอย่างสงสัย เมื่อพวกเขาเห็นสภาพของเจี้ยนเฉิน พวกเขาทั้งหมดตกตะลึง

โอวหยางหยิงเว่ยก็ตกตะลึงเช่นกัน แต่เขากลับไปที่ความรู้สึกของเขา ใบหน้าของเขาดำคล้ำทันที เขากำหมัดของเขาแน่น เส้นเลือดที่แขนของเขาโป่งพองในขณะที่เขาร้องออกมาว่า เจ้ากล้าดีอย่างไรที่ทำให้ข้าหวาดกลัว ! “